Ο ‘’άγνωστος’’ νούμερο 1 του παγκόσμιου μπάσκετ

Εδώ και λίγη ώρα ο 4ος γενικός γραμματέας της ΦΙΜΠΑ και στην ουσία ο άνθρωπος που κάθεται στην κορυφαία μπασκετική θέση του πλανήτη (εκτός αυτής του κομισάριου του ΝΒΑ) είναι Έλληνας.

Και το όνομα του δεν έλεγε μέχρι πριν από λίγο παρά ελάχιστα πράγματα στους ανθρώπους που δεν κινούνται στο στενό πυρήνα του σπορ. Για τους υπόλοιπους βέβαια το όνομα του Ανδρέα Ζαγκλή είναι πολύ οικείο και συνδέεται με το προφίλ ενός εξαιρετικά πετυχημένου επιστήμονα που έκτισε το προσωπικό του success story μακριά από τη χώρα και κατ΄ επέκταση μακριά από την ελληνική μπασκετική ‘’διαπλοκή’’, τα κυκλώματα και τους διαδρομισμούς που συνηθίζονται στα μέρη μας.

Στα 38 του μόλις χρόνια ο Ανδρέας Ζαγκλής γίνεται ο μόλις 4ος γενικός γραμματέας στην ιστορία της παγκόσμιας ομοσπονδίας μετά τον Ουίλιαμ Τζόοουνς, τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς και τον Πάτρικ Μπάουμαν. Και για πρώτη φορά στα χρονικά της η ΦΙΜΠΑ στην εκλογή του νέου γενικού γραμματέα ‘’παραβίασε’’ ένα άτυπο κανόνα που ίσχυε για δεκαετίες στην ιεραρχία της. Έχρισε γενικό γραμματέα της άνθρωπο που προέρχεται από χώρα που παίζει ρόλο σε ψηλό επίπεδο στα αγωνιστικά δρώμενα του σπορ (σημείωση: όταν εξελέγη ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς η ενιαία τότε Γιουγκοσλαβία ήταν μια μέτριας μπασκετικής δυναμικής χώρα και όχι πρωταγωνίστρια όπως εξελίχθηκε στην πορεία).

Όσοι λοιπόν γνωρίζουν τον Ανδρέα Ζαγκλή ξέρουν πολύ καλά ότι πλέον στο τιμόνι της ΦΙΜΠΑ βρίσκεται ένας νέος, ακέραιος σε χαρακτήρα άνθρωπος, χαμηλών τόνων και εξαιρετικά πετυχημένος στη δουλειά του.

Ο Ανδρέας Ζαγκλής ξεκίνησε την παρουσία του στο άθλημα ως παίκτης των Μελισσίων το 1990 και πέντε χρόνια αργότερα μεταπήδησε στο Μαρούσι. Αγωνίσθηκε για έξι χρόνια στο Μαρούσι μέχρι το 2001 όταν λόγω τραυματισμών υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Παράλληλα, σπούδασε Νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του.

Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία θήτευσε αρχικά δίπλα στον διακεκριμένο νομικό Παντελή Δέδε και απέκτησε εμπειρία σε θέματα αθλητικού δικαίου και αθλητικής δικαιοσύνης ειδικά στο Διαιτητικό δικαστήριο της ΦΙΜΠΑ, το ΒΑΤ. Αργότερα μετά τον θάνατο του Παντελή Δέδε δούλεψε δίπλα σε πολύ γνωστούς παγκοσμίως δικηγόρους όπως ο Καναδός Ρίτσαρντ ΜακΛάρεν και ο Γερμανός Ντιρκ Ράινερ Μάρτενς.

Η συνεργασία του τελευταίου με τη ΦΙΜΠΑ ήταν το γεγονός που έφερε τον Ανδρέα Ζαγκλή στην παγκόσμια ομοσπονδία. Ο Πάτρικ Μπάουμαν ήταν αυτός που τον επέλεξε πριν από μερικά χρόνια για τη θέση του επικεφαλής του νομικού τμήματος της ΦΙΜΠΑ. Και έμελλε να είναι ο διάδοχος του Ελβετού που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο καιρό.

Το σίγουρο είναι ένα πλέον. Με τον Ανδρέα Ζαγκλή στο τιμόνι της η ΦΙΜΠΑ μπαίνει σε μια νέα εποχή και αφήνει πίσω της δεκαετίας αρτηριοσκληρωτικής λογικής. Μπορεί ο νέος γενικός γραμματέας να είναι και να μείνει πιστός στις αρχές (και ως εκ τούτου στα όποια στεγανά) υπάρχουν στους κόλπους της ΦΙΜΠΑ αλλά έχω την αίσθηση ότι πλέον άνοιξαν οι δρόμοι για να γεφυρωθεί μερικά ή ολικά το σχίσμα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι σαφώς πολύ νωρίς να μιλήσουμε και να κάνουμε εκτιμήσεις αλλά ο Ανδρέας Ζαγκλής είναι και λογικά θα παραμείνει από τους ανθρώπους της Παγκόσμιας ομοσπονδίας που υποστήριζαν ότι μόνο μέσα από την ενότητα και την αμοιβαία συνεννόηση μπορεί να προχωρήσει το μοντέλο ανάπτυξης του μπάσκετ σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο. Κάτι που λογικά θα δημιουργήσει στο κοντινό μέλλον μια σειρά από πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις.

ΥΓ Δεν επιχειρώ να κάνω την οποιαδήποτε σύγκριση γιατί θα ήταν ανεδαφικό και εκτός πραγματικότητας αλλά μοιάζει η ιστορία να επαναλαμβάνεται με ένα παράξενο τρόπο. Πίσω στη δεκαετία του 1980 το ΝΒΑ έψαχνε τον νέο του κομισάριο και τον ανακάλυψε στο πρόσωπο ενός νεαρού τότε δικηγόρου που συνεργαζόταν με τη λίγκα στις υποθέσεις των συλλογικών συμβάσεων με την Ένωση Παικτών. Και έδωσε το χρίσμα του κομισάριου στον άγνωστο τότε στο πλατύ κοινό του Αμερικάνικου μπάσκετ νεαρό νομικό. Το όνομα του: Ντέιβιντ Στερν.