Μιχάιλοβιτς: Τι γράφει στην αυτοβιογραφία του

Μιχάιλοβιτς: Τι γράφει στην αυτοβιογραφία του gdouskasΔευ, 11/16/2020 - 14:04

«La partita della vita». Ο αγώνας της ζωής. Αυτός είναι ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Σίνισα Μιχάιλοβιτς, την οποία συνέγραψε με τον Αντρέα ντι Κάρο, αναπληρωτή διευθυντή της ιταλικής εφημερίδας «Gazzetta dello Sport». Ήδη κυκλοφορεί στην Ιταλία από την περασμένη εβδομάδα. Σε αυτή ο νυν προπονητής της Μπολόνια μιλάει για τα πάντα.

Για τη λευχαιμία που τον…επισκέφθηκε τον Ιούλιο του 2019, τον παλιό του φίλο Αρκάν που καταδικάσθηκε από το δικαστήριο της Χάγης ως εγκληματίας

πολέμου, τον άλλοτε κολλητό του ο οποίος στον πόλεμο Σερβίας-Κροατίας έκαψε το πατρικό σπίτι του, τον Μπόσκοφ και τον Τότι, την άμυνα της Λάτσιο με Νέστα, Σταμ και Φερνάντο Κόουτο, τον Μοράτι και τον Μπερλουσκόνι, τον (Βραζιλιάνο) Ρονάλντο και τον Ιμπραχίμοβιτς.

«Ήθελα να περιγράψω τις ζωές που έχω ζήσει μέχρι στιγμής. Σίγουρα είναι δύο: η πρώτη αρχίζει στις 20 Φεβρουαρίου 1969 όταν και γεννήθηκα. Η δεύτερη στις 29 Οκτωβρίου 2019 στο νοσοκομείο «Αγία Ούρσουλα» στην Μπολόνια, όταν έλαβα μυελό των οστών από Αμερικανό δότη» αναφέρει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Sport Week» της «Gazzetta dello Sport».

«Ο φόβος είναι θετικό συναίσθημα, τουλάχιστον έως ένα σημείο. Αυτός που δε φοβάται κάτι, είναι αναίσθητος. Πρέπει να φοβάσαι, όπως πρέπει να μάθεις να δαμάζεις το φόβο σου. […] Μετά τα παιχνίδια δεν κοιμάμαι. Τα ξαναβλέπω στο video. Άλλοτε από εκνευρισμό, άλλοτε από ικανοποίηση. Το βράδυ βλέπω τηλεόραση. Ανατριχιάζω όταν βλέπω τις διαφημίσεις που έβλεπα στο νοσοκομείο. Τις θυμάμαι μία προς μία. Ανατριχιάζω επίσης όταν ακούω τον ήχο που κάνουν τα απορριμματοφόρα. Μου θυμίζει τον ήχο που άκουγα όταν έκανα τη χημειοθεραπεία. Προσπαθώ να αφήσω αυτές τις σκέψεις μακριά μου, αλλά δεν γίνεται. Είναι εντυπωμένες στο μυαλό μου.

[…] Όσο ήμουν στο νοσοκομείο είχα ζητήσει από τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου να μην έρχονται με κατεβασμένα μούτρα. Δεν ήθελα να με κοιτάζουν όπως κοιτάζουμε έναν άρρωστο. Αλλά κι εγώ από την πλευρά μου δεν τους κοίταζα έτσι. Για τη γυναίκα μου δεν είχα καμία αμφιβολία. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που γνωρίζω κι έχει μεγαλύτερα αρ… από εμένα. Όχι όμως τα παιδιά μου. Εάν ήμουν εγώ αδύναμος, θα ήταν κι εκείνα. Είδαν λοιπόν τον πατέρα τους να έχει χάσει 15 κιλά, όχι όμως το μαχητικό πνεύμα του.

[…] Πριν από την αρρώστια μου, έκανα προσευχή όταν είχα ανάγκη από κάτι. Πίστευα πως δεν θα πάθαινα ποτέ κάτι. Ήμουν δυνατός, έκανε καθημερινά προπόνηση, τί να μου συμβεί; Μετά κατάλαβα πως τα σκεφτόμουν όλα λάθος. Η πραγματική περιουσία δεν ήταν τα χρήματα, αλλά η υγεία.

[…]Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου δεν είχαν τα λεφτά για να στείλουν το μικρότερο αδερφό μου στον παιδικό σταθμό, επομένως τον πρόσεχα εγώ. Ξυπνούσα στις 6 το πρωί, όταν έφευγαν για τη δουλειά τους. Πήγαινα να πάρω ένα λίτρο γάλα κι ένα καρβέλι ψωμί. Μπορεί να έκανα πράγματα ενός ενήλικου ανθρώπου, όμως δεν ήμουν παρά 5-6 ετών, ένα παιδί που φοβόταν. Με το που γυρνούσα σπίτι, καθόμουν ακίνητος στην καρέκλα με τα μάτια καρφωμένα στην πόρτα. Φοβόμουν μην μπει κάποιος στο σπίτι.

[…]Οι ποδοσφαιριστές σήμερα είναι κάτι σαν ηθοποιοί. Κάνουν μισό καλό παιχνίδι, κι έχουν ήδη χορηγό, μάνατζερ κι όλα είναι καλά. Υπάρχουν παίκτες που όταν χάνουν την μπάλα σε μια φάση, αντί να κυνηγήσουν για να την ξαναπάρουν πίσω, φτιάχνουν τα μαλλιά τους. Στην εποχή μου για να παίξεις στην εθνική, έπρεπε να κάνεις τρεις σπουδαίες σεζόν και μετά να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο».

Αυτά κι άλλα πολλά στην αυτοβιογραφία του Σίνισα Μιχάιλοβιτς, εκδόσεις Solferino, 457 σελίδες. 

ΙΤΑΛΙΑ - Serie A - ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ The Experts Off Off gdouskas Off Off #mihajlovic #serieA ΙΤΑΛΙΑ Σε 457 σελίδες ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς με τη βοήθεια της πένας του Αντρέα ντι Κάρο ξεδιπλώνει τη ζωή του… Article publish on Δευ, 11/16/2020 - 14:04 Article hide updated date On Article is longform On