Με 34(!) τελικές λες… "αυτά δεν γίνονται"

Στην ΟΥΕΦΑ μπορεί και να το… διπλοτσέκαραν αυτό το στατιστικό πριν το αναρτήσουν και επισήμως. Το νούμερο είναι εκπληκτικό.

Με 34-9 τελικές, τελείωσε για τον Αρη το παιχνίδι του με τη Μόλντε. Κι από τις 34, οι 16 είναι από τη μεγάλη περιοχή και οι 12(!) από τη μικρή περιοχή. Με τέτοια νούμερα αποκλείστηκε ο Αρης.

Μια εκπληκτική εμφάνιση. Που γίνεται ακόμη πιο σπουδαία αν αναλογιστεί κάποιος και τα εξής: α) ο Αρης δεν είχε απέναντί κάποια ερασιτεχνική ομάδα. Είχε την πρωτοπόρο της Νορβηγίας που έχει 20+ επίσημα παιχνίδια αυτή την περίοδο.

Και, β) είχε να αντιπαρέλθει -και- το ψυχολογικό βάρος του 3-0 στο πρώτο παιχνίδι.

“Ναι, φοβήθηκα”, είπε μετά το τέλος ο προπονητής της Μόλντε, Ερλινγκ Μόε. Τουλάχιστον ειλικρινής. Ποιος θα το ‘παιζε cool;

“Δεν τρόμαξα καθόλου”, είπε ο Παντελίδης. Τον πιστεύεις και αυτόν. Η απόλυτη αντίθεση στο αποτύπωμα της ψυχολογίας στους πάγκους. Ο Ελληνας τεχνικός κέρδισε κατά κράτος στην τακτική.

Για αρχή: ο Αρης φάνηκε απόλυτα ψυχολογικά προετοιμασμένος, να πιστεύει στην ανατροπή. Κι αυτό είναι έργο και τεχνικού τημ και παικτών. Καμβάς συναισθημάτων. Βούρκωσε ο Παντελίδης στο 3-0.

Και λίγο πριν αρχίσει η παράταση, μάζεψε τους παίκτες (και όλους από τον πάγκο) σε έναν κύκλο πώρωσης.

Το πλάνο του Αρη είχε πολλά έξυπνα τρικ. Οπως τις βαθιές μπαλιές στην πλάτη της νορβηγικής ομάδας. Στο μυαλό ήταν έτοιμες οι αλλαγές ανάλογα με το παιχνίδι.

Δεν ήταν τυχαίο π.χ. ότι σε αυτό το ματς ο Νίκο Μαρτίνες προπορεύτηκε του (βασικού στη Νορβηγία), Μάρτιν Τόνσο και μπήκε πρώτος (στο 64’ αντί του Λάρσον) αυτός στο γήπεδο. Ο Τόνσο μπήκε στην παράταση.

Δεν ήταν τυχαίο ότι ήρθε ο Γιουνές από τον πάγκο χωρίς να βγει ο Ιντέγε. Το 4-2-3-1 έγινε 4-4-2, από το 79’ και μετά, όταν το σκορ -τότε- ήταν 2-0. Κι αν το πιστεύεις θα έρθει.

Ηρθε το 3-0 στο 84’ και άργησε κιόλας. Θα μπορούσε να γίνει στο 50’ με τον Κόρχουτ ή στο 67’ με τον Ντιγκινί.

Το παιχνίδι στο “Κλεάνθης Βικελίδης” δείχνει πιο έντονα το πόσο ο Αρης αδίκησε τον εαυτό του στη Νορβηγία. Και με τα προσωπικά λάθη αλλά και εκείνο το γκολ που δέχτηκε στο 87’ από τον Ελινγκσεν για το 3-0 του πρώτου αγώνα, σε ένα διάστημα που έπαιζε με 10 παίκτες. (Κρατήστε το λίγο αυτό με τους 10 παίκτες και για παρακάτω).

Για “παρακαταθήκη” μίλησε ο Παντελίδης από την εμφάνιση και την προσπάθεια των παικτών. Ενας αποκλεισμός είναι πάντα πικρός αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλά τριγύρω που δικαιώνουν το σχόλιο του προπονητή. Ο κόσμος που δημιούργησε εκπληκτική ατμόσφαιρα, χειροκρότησε στο τέλος.

Ο Αρης που ακόμη και μετά το 3-1 (στο 105’ με τον Μπολί) βρήκε πάλι τα κουράγια -όταν πλέον οι φυσικές δυνάμεις είχαν λιγοστέψει- να έχει μεγάλες στιγμές που θα τον ξαναέβαζαν στο παιχνίδι.

Στο 110’ το δοκάρι του Ρόουζ, στο 114’ η ευκαιρία του Γιουνές και στο 117’ η ευκαιρία του Δεληζήση.

Απίστευτο παιχνίδι. Και νέοι (υποσχόμενοι) πρωταγωνιστές όπως ο Λούκας Σάσα. Ο Βραζιλιάνος μέσος του Αρη ήταν εξαιρετικός. Οχι μόνο με τα τρεξίματα αλλά με τον τρόπο που πίεζε τον αντίπαλο, τα κλεψίματα, οι πάσες...

Και πάμε στους 10 παίκτες. Σε ένα τέτοιο παιχνίδι που πολλά κρίνονται από τις λεπτομέρειες, οφείλουν όλοι να έχουν υψηλή επίδοση.

Ο Ιρλανδός διαιτητής, Ρόμπερτ Χάρβεϊ έκανε λάθος στις καθυστερήσεις της κανονικής διάρκειας. Δεν έβγαλε κόκκινη στον Τζέιμς, τον Νιγηριανό επιθετικό της Μόλντε.

Οι δύο αγώνες είχαν από μία κόκκινη, βγήκε μόνο η μία, στον Βέλεθ, στη Νορβηγία. Και τότε, το 2-0 έγινε 3-0.

Χθες, έτσι όπως ήταν το παιχνίδι, αν η Μόλντε πήγαινε στην παράταση με παίκτη λιγότερο, προφανώς και θα είχε ακόμη μεγαλύτερο μειονέκτημα. Η κόκκινη όμως δεν βγήκε.

Για το τέλος: Πάντα χρειάζεται υπομονή στις κρίσεις. Ο Αρης που έκανε 34 τελικές ήταν η ομάδα για την οποία -μέχρι και πριν από το παιχνίδι με τη Μόλντε- συζητιόταν το ότι έχει πρόβλημα στην παραγωγή. Η υπομονή είναι πάντα σύμβουλος, ειδικά στην αρχή μιας σεζόν.