Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Η απογοήτευση, της απογοήτευσης, ω απογοήτευση

Έξω ο Τεν Χαγκ μέσα ο Αμορίν

Η αναποφασιστικότητα της διοίκησης για την παραμονή ή όχι του Έρικ Τεν Χάγκ στον πάγκο μετά την κατάκτηση του κυπέλλου την περσινή σεζόν ήταν ένα ακόμη δείγμα ότι τίποτε σε αυτή την ομάδα δεν λειτουργεί σωστά ή αν προτιμάτε, δεν λειτουργεί όπως πρέπει.

Από την πρώτη στιγμή σε αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών όπου η ποιότητα δεν ξεχειλίζει, παρέμεινε η αμφιβολία για τον προπονητή. Μια χρονιά που κανείς δεν περίμενε φυσικά ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα άρχισε και με τους παίκτες να γνωρίζουν ότι ο Έρικ

Την ένατη αγωνιστική η ήττα από την Γουέστ Χαμ με 2-1, με μια διαιτητική απόφαση που η PGMOL παραδέχτηκε ως λανθασμένη, τοποθέτησε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην δέκατη-τέταρτη θέση της Πρέμιερ Λιγκ με μόλις τρεις νίκες. Ο 55χρονος Ολλανδός προπονητής αποχώρησε και η διοίκηση έδωσε τα ηνία σε έναν προπονητή που η Λίβερπουλ το καλοκαίρι δεν ήθελε γιατί θα άλλαζε όλη την δομή της ομάδας με το αγαπημένο του 3-4-3 και που η Μάντσεστερ Σίτι είχε βάλει στο στόχαστρο αποκτώντας τον τεχνικό διευθυντή της Σπόρτιγκ Λισσαβόνας, Ούγκο Βιάνα. Ο Ρούμπεν Αμορίν ανέλαβε το δύσκολο έργο να προσπαθήσει να ισορροπήσει το καράβι.

Στις πρώτες του δηλώσεις είπε ότι πιστεύει πως οι παίκτες έχουν την ποιότητα να παίξουν αυτό που θέλει. Λάθος. Τον Ιανουάριο δεν μπόρεσε να ενισχύσει την ομάδα καθώς τα οικονομικά του συλλόγου – δεν είναι στην τραγική κατάσταση που όλοι πιστεύουν αλλά σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα – δεν βοήθησαν. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος και βοήθησαν και οι παίκτες σε αυτό καθώς η εμφανής αδιαφορία τους για όσα συμβαίνουν στην Πρέμιερ Λιγκ με την ομάδα τόσο χαμηλά στην βαθμολογία και χωρίς να κινδυνεύει με υποβιβασμό έφερνε το ένα άσχημο αποτέλεσμα μετά το άλλο και η χρονιά ολοκληρώθηκε με την ομάδα στην 16η θέση.

Το χειρότερο ήταν ότι ο στόχος που είπαμε, η κατάκτηση του Europa League, δεν επετεύχθη καθώς η Γιουνάιτεντ κατάφερε να χάσει από την Τότεναμ με 1-0 και αν αυτό το καλοκαίρι δεν γίνει μια γενική εκκαθάριση από τον Πορτογάλο μάνατζερ, για να παίξει αυτό που θέλει με τους παίκτες που θέλει και με τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν, τότε δεν ξέρω πότε αυτή η ομάδα μπορεί να μπει σε σωστό δρόμο. Όλα δείχνουν ότι ο Πορτογάλος θα μείνει στον πάγκο και ότι πολλοί από τους παίκτες θα φύγουν αλλά, Γιουνάιτεντ είναι, ποτέ δεν ξέρεις.

Μια σεζόν ντροπιαστική

Ξέρετε, είναι τέτοιος ο ανταγωνισμός στην Αγγλία που δεν είναι περίεργο για μια μεγάλη ομάδα να μείνει εκτός Ευρώπης. Η Άρσεναλ ήταν εκτός Ευρώπης την σεζόν 2021/22. Η Τσέλσι ήταν εκτός Ευρώπης την σεζόν 2023/24. Η Λίβερπουλ την σεζόν 2016/17. Ούτε μια δεκαετία δεν έχει περάσει. Η Γιουνάιτεντ είχε μείνει ξανά εκτός Ευρώπης την σεζόν 2013/14 την πρώτη μετά τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Δεν είναι ντροπή αλλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σίγουρα σε τέτοιους συλλόγους.

Η ντροπή για την Γιουνάιτεντ ήταν η αδιαφορία για το πρωτάθλημα. Την πρώτη του χρονιά ο Γιούργκεν Κλοπ – ο οποίος ανέλαβε Οκτώβρη όπως ο Αμορίν – είχε μείνει εκτός Ευρώπης. Θα έλεγα ότι όλα κύλησαν καλά για τον Γερμανό που επίσης εκείνη την σεζόν είχε χάσει στον τελικό του Europa όπως ο Αμορίν. Εκείνη η Λίβερπουλ όμως είχε στο γήπεδο τον Στίβεν Τζέραρντ που αν δεν ήξεραν οι υπόλοιποι σε ποια ομάδα παίζουν, τους το θύμιζε και η Λίβερπουλ είχε τερματίσει όγδοη – σεβαστή θέση – όχι δέκατη-έκτη όπως η Γιουνάιτεντ.

Τα θετικά από Πορτογαλία

Η έλευση του Ρούμπεν Αμορίν είναι ίσως κάτι θετικό για την ομάδα. Η παρουσία του Μπρούνο Φερνάντες επίσης. Γενικώς τα μοναδικά θετικά στοιχεία στην σεζόν έχουν σχέση με την Πορτογαλία. Με τις ιδέες του ο Αμορίν μπορεί να δώσει κάτι καινούριο στην Γιουνάιτεντ αλλά θα πρέπει το καλοκαίρι να είναι γενναίος στις αποφάσεις του και να στηριχθεί από την διοίκηση. Για τον Μπρούνο Φερνάντες υπάρχουν φήμες ότι έρχεται πρόταση από την Σαουδική Αραβία. Αν ισχύουν τα περί 120 εκατομμυρίων, προσωπικά, θα τον είχα πακετάρει μόνος μου να τον στείλω εκεί. Σπουδαίος παίκτης αλλά όχι ο ηγέτης που χρειάζεται αυτή η ομάδα και σίγουρα τέτοιο ποσό για έναν παίκτη 32 χρόνων που θα έλεγα ότι δεν ταιριάζει και τέλεια στον τρόπο παιχνιδιού του Αμορίν – μπορεί να το κάνεις με βαριά καρδιά αλλά – τον αποχαιρετάς.

Δεν παύει πάντως να είναι ο καλύτερος παίκτης του ρόστερ των κοκκινων διαβόλων.

Ο Μαζράουι και οι άλλοι

Αναγκασμένη να πουλήσει παίκτες από τις ακαδημίες της – γιατί υπάρχουν ομάδες που σέβονται το PSR – η Γιουνάιτεντ είπε αντίο σε ΜακΤόμινεϊ, Γκρίνγουντ, Καμπουαλά, Καρέρας ενώ με δανεισμούς έφυγαν Σάντσο, Ράσφορντ, Άντονι που μπορεί να έχουν ταλέντο αλλά δεν αντέχουν την πίεση που κουβαλάει αυτή η ομάδα και αυτή η φανέλα την δεδομένη στιγμή. Η Γιουνάιτεντ σπατάλησε άλλα 250 εκατομμύρια με την προσθήκη του Μαζράουι (15 εκατομμύρια) να μπορεί να πει κανείς ότι ήταν με διαφορά η καλύτερη στην σεζόν. Για διάφορους λόγους Γιορό, Ντε Λιχτ, Ουγκάρτε, Ζέρκζι, είτε λόγω τραυματισμών είτε λόγω προσαρμογής άργησαν να βρουν ρόλους. Ο Ντόργκου που ήρθε τον Ιανουάριο αποκλείεται να έκανε την διαφορά. Γενικώς άλλη μια αποτυχημένη μεταγραφική σεζόν.

Μένει η απογοήτευση

Ο τελικός του Europa League έδινε ελπίδα ότι κάτι μπορεί να πάει καλά στο τέλος… φευ. Η Γιουνάιτεντ έχασε και εκεί γιατί αντίπαλος ήταν Αγγλική ομάδα, είχε προειδοποιήσει ο Αμορίν πριν τον τελικό και ας έλεγαν όλοι ότι η ομάδα θα τα καταφέρει. Δεν τα κατάφερε. Αν κάποιος θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο είναι απλό. Αρκεί να πεις ότι “χειρότερα δεν γίνεται” αλλά με την Γιουνάιτεντ, όλα μπορείς να τα περιμένεις.