Λουτσέσκου: «Η μεγαλύτερη ευτυχία μου είναι…»

Συνεντεύξεων του τεχνικού του ΠΑΟΚ, Ράζβαν Λουτσέσκου συνέχεια…

Ο 56χρονος προπονητής του «Δικεφάλου» βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ειδικά τώρα που είναι στη Ρουμανία και πολιορκείται για μια… συνέντευξη. Αυτήν τη φορά ρωτήθηκε για τον πατέρα του και για το γεγονός πως παρά το προχωρημένο της ηλικίας του παραμένει στους πάγκους κι εν προκειμένω αυτόν της Εθνικής: «Δεν μπορεί να σταματήσει. Η ζωή του προχωράει μέσα από αυτή τη δουλειά. Νιώθει ότι με την εμπειρία, μπορεί ακόμα να προσφέρει

κάτι στο ποδόσφαιρο της Ρουμανίας. Είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα κατάσταση, υπό την έννοια ότι όλα όσα έγιναν στην καριέρα του, του έδωσαν την ευκαιρία να κλείσει έναν κύκλο, στο τέλος της καριέρας του, και χρόνια αργότερα από όταν αυτός είχε ανοίξει».

Αναφορικά με τις προοπτικές του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του σημείωσε: «Ο όμιλος είναι περίπλοκος. Τόσο η Βοσνία, όσο και η Αυστρία έχουν ποδοσφαιριστές που ξεχωρίζουν . Η Βοσνία ιδιαίτερα έχει ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε δυνατά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Και η Αυστρία που για πολλούς δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, στην πραγματικότητα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Έχει δημιουργήσει μια συμπαγή ομάδα, τα πηγαίνουν καλά κι έχουν επιθετικό στυλ. Και η Αυστρία, που για πολλούς δεν σημαίνει τίποτα, στην πραγματικότητα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Έχει σχηματιστεί εκεί μια συμπαγής ομάδα, τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους, επιδεικνύουν ένα επιθετικό στυλ».

Για την κρισιμότητα του ματς στη Βιέννη: «Όλα τελειώνουν πραγματικά, μόνο όταν περάσει και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μέχρι τότε, πρέπει να παίζεις και να πιστεύεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί. Αν παλέψεις και αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες, το ποδόσφαιρο μπορεί να σου ανοίξει απροσδόκητες πόρτες. Το μεγαλύτερο λάθος στο ποδόσφαιρο είναι να θεωρείς ότι κάτι έχει τελειώσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά, πριν πραγματικά τελειώσει. Πάντα πρέπει να φτάνεις μέχρι το τέλος. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη ευτυχία μου είναι όταν μετά από μια νίκη, πηγαίνω για ύπνο. Είμαι ήσυχος και νιώθω αυτή την εσωτερική ικανοποίηση που με κάνει να κοιμάμαι σαν μωρό. Και την επόμενη ημέρα νιώθω ότι δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω μας, γιατί έχουμε πετύχει ήδη αυτό που θέλαμε. Νομίζω ότι και ο πατέρας μου νιώθει το ίδιο, ειδικά σε αυτή την ηλικία. Σκεφτείτε πόσες μάχες, δύσκολες, περίπλοκες, άδικες, όμορφες ή θεαματικές στιγμές έχει ζήσει ο καθένας μας, αλλά ιδιαίτερα αυτός».

Η καλύτερη πατρική συμβουλή

Σε άλλη του δημόσια τοποθέτηση αποκάλυψε το εξής:«Έχω μια ενδιαφέρουσα ιστορία από τότε που πήγαινα σχολείο στο «Βασίλε Αλεξάνδρι. Μία ενδιαφέρουσα ιστορία. Ήμουν στην 8η τάξη, την τελευταία μου χρονιά στο σχολείο. Προς το τέλος του πρώτου τριμήνου, η μητέρα μου πήγε στη σχολική συνάντηση και ανακάλυψε ότι είχα κάποιους κακούς βαθμούς. Αυτοί προκλήθηκαν από μία συμπεριφορά μου. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος έβαζα ένα ρολόι να χτυπάει και με έπιασαν. Μετά τον αγώνα με την Ιταλία (0-0 στη Φλωρεντία), ο πατέρας μου γύρισε σπίτι.Μπήκε στο δωμάτιο, εγώ ήμουν στο γραφείο κι έκανα την εργασία μου. Αυτός ήταν με τα χέρια στις τσέπες, περπάτησε διακριτικά, από την πόρτα ως στο παράθυρο. Περίμενα να θυμώσει, να με μαλώσει, αλλά δεν ύψωσε καθόλου τον τόνο της φωνής του.

Είχαμε μια δεκάλεπτη συζήτηση. Δεν θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματική, καλύτερη και ενθαρρυντική κουβέντα από αυτή. Αυτό μου έμεινε: ”Πρώτα από όλα, με κοροϊδεύεις. Δεύτερον, αν θέλεις πραγματικά να κερδίσεις κάτι στη ζωή, πρέπει να μάθεις να δουλεύεις και να σέβεσαι τους άλλους”. Το βλέπω ακόμα μπροστά μου όλο αυτό».