Ήταν απλά θέμα χρόνου... ή μήπως όχι;

Η Μαριέ Μπούζκοβα που βρέθηκε απέναντι στη Μαρία Σάκκαρη, αιφνιδίασε άπαντες στο κορτ με τον τρόπο που ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του πρώτου σετ. Επέστρεφε αποτελεσματικά τις επιθέσεις με ισχυρά χτυπήματα εδάφους που δεχόταν κι όσο η Ελληνίδα δεν έβρισκε το ρυθμό της, τόσο γινόταν αντιληπτό ότι ελλοχεύει κίνδυνος.

Η Σάκκαρη μπήκε στο κορτ με τον τίτλο του φαβορί στους ώμους της και η εξέλιξη των πρώτων γκέιμ, μετέτρεψε αυτόν τον τίτλο σε πίεση… ίσως και λίγο άγχος!

Το σημαντικό όμως και απόδειξη της εξέλιξης της 23χρονης Ελληνίδας είναι ότι δεν έχασε επαφή με το ματς στο κρίσιμο σημείο κι αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το break που δέχθηκε στο πέμπτο γκέιμ του πρώτου σετ. Η Τσέχα βρέθηκε στο 3-2 κι ετοιμάστηκε να πάρει το momentum στο σερβίς της.

Η Σάκκαρη απάντησε αμέσως με τον ίδιο τρόπο κι αφενός εξασφάλισε χρόνο για να βρει το ρυθμό που αναζητούσε, αφετέρου "ακρωτηρίασε" την ορμή της 20χρονη Τσέχας, η οποία είχε βρει βατήρα εκτόξευσης στο μπρέικ που είχε πετύχει.

Μη σας φαίνεται υπερβολικό το ρήμα "ακρωτηρίασε". Είναι το σημείο που άλλαξαν τα πάντα, καθώς μετά το μπρέικ της Σάκκαρη η Μπούζκοβα πήρε μόλις ένα γκέιμ μέχρι το τέλος του ματς.

Το δεύτερο διαδοχικό μπρέικ που πέτυχε η Ελληνίδα της έδωσε την ευκαιρία να κατακτήσει το πρώτο σετ και κάπου εκεί ... ακούστηκε το «κλικ». Ήταν πλέον εμφανές ότι η ομολογουμένως ταλαντούχα Μπούζκοβα δε μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό της Μαρίας που κυλούσε πια στο κορτ.

Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν… χρόνο όμως που εξασφάλισε η ίδια στον εαυτό της μένοντας προσηλωμένη όταν το ματς θα μπορούσε να γίνει περίπλοκο και αποφασιστική όταν ο αέρας του φαβορί δεν ήταν ούριος κι έτεινε να μετατραπεί σε άγχος.

Η Σάκκαρη έχει ήδη ισοφαρίσει την καλύτερη της επίδοση στο Γουίμπλεντον που είναι η παρουσία της στον τρίτο γύρο και την Παρασκευή θα βρει απέναντι της την ισχυρότερη αντίπαλο μέχρι τώρα στη διοργάνωση και από το ψηλότερο ράφι του αθλήματος, την Ελίνα Σβιτολίνα.

"Θα είναι μια μάχη", δήλωσε η Ουκρανή και στην Ελληνίδα αρέσουν οι «μάχες»…