Η πέτρα στο χώμα

Από μπάσκετ της προκοπής, λίγα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς με τρομερή ένταση και πάθος, άρπαξε τον αντίπαλο του από το πέτο αλλά φυσιολογικά έχασε έδαφος όταν η βελόνα ξέφυγε από το μάξιμουμ και ένας-δύο παίκτες κλειδιά χρειάστηκαν ανάσες. Ο Γουόκαπ τακτοποίησε τον Ολυμπιακό, ξεπέρασε τα μαζεμένα λάθη του και με 14 δικούς του πόντους ως την ανάπαυλα ανέτρεψε γρήγορα το -12 του δεκαλέπτου. Στην

άλλη πλευρά, όσο οι ευκαιρίες για transition λιγόστευαν και ο Λι θόλωνε από την κούραση, οι πράσινοι δεν αναγνώριζαν καν τα σημεία στα οποία μπορούσαν να επιτεθούν: αποτέλεσμα οι 8 πόντοι.

Η γρήγορη αποβολή του Γουόκαπ στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε οριστικά στο παιχνίδι μια εικόνα αναρχίας. Και πολλοί είναι οι 132 πόντοι που σημειώθηκαν από ομάδες που χωρίς τους κουμανταδόρους τους αργά ή γρήγορα παραδόθηκαν στο ένστικτό τους και γίνονταν εύκολη λεία για τις αντίπαλες άμυνες. Μόνο δύο φόργουορντ έσπαγαν τη μονοτονία: ο Πονίτκα και ο Παπανικολάου. Ο τραυματισμός του Βεζένκοφ στο κράτημα του Μποχωρίδη πάγωσε τους πάντες στον Ολυμπιακό, με τον MVP να φεύγει όσο πιο γρήγορα μπορούσε για την εξέταση που θα αποκαλύψει πόσο σοβαρή είναι η ζημιά στο δεξί του γόνατο. Πίσω στο παρκέ ο Ολυμπιακός διατηρούσε μια μικρή διαφορά κυρίως λόγω της παρουσίας του Παπανικολάου, ο οποίος φαινόταν να είναι ένας από τους λίγους που σκεφτόταν καθαρά μέσα σε ένα ροντέο ,διεισδύσεων, λαθών, ψευτοτσαμπουκάδων, θολούρας και επιθυμίας.

Ο Παναθηναϊκός φαινόταν να παίζει και να σκέφτεται το παρελθόν: «έχουμε ξανάρθει εδώ, στο ένα σουτ, στη μία λεπτομέρεια. Και όλο χάνουμε». Εκεί που ο Σερέλης αναζητούσε έναν ήρωα, βρήκε ξαφνικά δύο. Ο Λευτέρης Μαντζούκας πήρε μια σπουδαία πάσα του Πονίτκα και έδωσε ξανά ελπίδα με τρίποντο στο 54-59, σε σημείο που ο Ολυμπιακός έδειχνε ένα καλάθι μακριά από ένα βαρύ κι ασήκωτο για το τριφύλλι +7. Λίγο αργότερα, και ενώ ενδιάμεσα οι άμυνες βγήκαν στη βάση του πάθους και της αυταπάρνησης, ο Πολωνός έπαιρνε δύο βολές από τον Λαρεντζάκη και ισοφάριζε 60-60, με τον Μαντζούκα να ολοκληρώνει το 6-0 με το φόλλου σε καταδικασμένη επίθεση για το 64-60. Στο τέλος της ημέρας, ήταν όπως το είπε ο Χρήστος Σερέλης: «αυτή τη φορά βάλαμε εμείς ένα μεγάλο σουτ»: αυτό του Πονίτκα.

ΠΗΓΗ: In Time Sports

Ο Μπαρτζώκας έδωσε στον Μακίσικ την ευθύνη της τελευταίας απόφασης, με τον Αμερικανό να έχει 3 πόντους με 1/7 σουτ, 1 λάθος, 3 ασίστ, ούτε ένα ριμπάουντ. Αν μη τι άλλο συζητήσιμη επιλογή τη στιγμή που ο Παπανικολάου όχι μόνο κάνει εμπνευστικό ματς για τους υπόλοιπους, αλλά με 5 σερί πόντους είχε ανατρέψει το +4 σε δικό του +1, 64-65 στο 1:15. Ο Μακίσικ ντρίμπλαρε αρκετά, είχε απένταντι τον καλύτερο αμυντικό της αντίπαλης ομάδας (Πονίτκα), δεν βρήκε άκρη, το μπουμπούνισε πατώντας γερά, το έχασε.

Το 1-1 προφανώς σημαίνει πως έχουμε τελικούς και όχι περίπατο του Ολυμπιακού, όπως τα περισσότερα από τα προγνωστικά ανέφεραν. Εκτός από δεδομένα άδειοι μετά την εξαντλητική και σπαραξικάρδια στο φινάλε ευρωπαϊκή σεζον, οι ερυθρόλευκοι δεν είναι υγιείς – και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Με τον Μπλακ να είναι διακοσμητικός στον πάγκο, τον Κάναν διακοσμητικός κάπου παραδίπλα, τη συμμετοχή του Βεζένκοφ στην υπόλοιπη σειρά να είναι αμφίβολη παρότι απέφυγε τα χειρότερα, τους Λαρεντζάκη-Μακίσικ φανερά ντεφορμέ και τον Σλούκα να χάνει προπονήσεις και έναν αγώνα, οι Πειραιώτες πλέον είναι σίγουροι πως το πρωτάθλημα για αυτούς θα έρθει, αν έρθει, μέσα από έναν πολύ πιο κακοτράχαλο δρόμο από τη λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας που πιθανώς υπολόγιζαν. Ακόμα κι έτσι πάντως, έφτασαν ένα σουτ μακριά από τη νίκη και παραμένουν το φαβορί της σειράς χωρίς αστερίσκους.

Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν ενδιαφέρεται για τέτοιους τίτλους, ίσα ίσα που μια χαρά του κάθεται το κουστούμι του αουτσάιντερ. Αφήνοντας στο χώμα την πέτρα του 14-0 μπορούν να παίξουν με λίγη παραπάνω ηρεμία και κάμποση ακόμα φιλοδοξία. Βλέπετε, αν χάσουν τα επόμενα δύο παιχνίδια δεν θα σηκωθούν και πολλά βλέφαρα. Αν όμως φτάσουν σε πέμπτο ματς στο Φάληρο, χωρίς κόσμο, θα είναι πιο επικίνδυνοι από όσο πίστευαν και οι ίδιοι όταν ταλαιπωρούνταν να περάσουν το εμπόδιο του Περιστερίου.

Κατά τα άλλα, έχουμε τους τελικούς που μας αξίζουν, σε όλο το φάσμα της καρικατούρας που στα μέρη μας ονομάζουμε αθλητισμό. Μου έγραφε κάποιος στο twitter, “συγκρίνεις τις μολότοφ με τα νερά και τα γιαούρτια»; Πράγματι, από γιαούρτι δεν πέθανε ποτέ κανείς, ούτε από νερό. Το μπάσκετ πάντως, όπως και ο υπόλοιπος επαγγελματικός αθλητισμός πεθαίνει κάθε χρόνο στην αποπνικτική μπόχα της τοξικότητας και της βίας, τόσο που τα χειροκροτήματα των γενναίων στον τραυματία Βεζένκοφ είναι η γνωστή λυπηρή μειοψηφία και ο χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων και “θέσεων” κρατάει μέχρι τις τρεις το πρωί.

Ξέρω, ξέρω. «Ισαποστάκιας». Σας αφήνω το υποδεκάμετρο, να βρείτε τις διαφορές πάνω στην καμένη γη. Χάρισμά σας.

Πριν φύγετε, ρίξτε μια ματια σε ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία ενός άλλου ισαποστάκια, του Μάικ Μπατίστ, “Η ιστορία ενός πρωταθλητη” (2012, MVPublications).

“Υπάρχουν αρκετά βράδια σε όλη αυτή τη σπουδαία αθλητική διαδρομή μου στην Ελλάδα, που δεν λεγόταν μπάσκετ αυτό που εξελισσόταν. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να απελευθερωθεί από τους λίγους, που ως μόνη ευχαρίστηση δεν έχουν το παιχνίδι, αλλά το πως θα προκαλέσουν ζημιά στην αντίπαλη ομάδα και στις γηπεδικές εγκαταστάσεις. Δεν καταλαβαίνουν, όμως, ότι με αυτή τη συμπεριφορά, λόγου χάρη στο Ο.Α.Κ.Α., αυτό που καταφέρνουν είναι να στρέφονται κατά του Παναθηναϊκού. Γιατί εμείς πηγαίνουμε στο Σ.Ε.Φ. έπειτα από λίγες ημέρες και εμείς γινόμαστε ο στόχος των δικών τους μανιακών, οι οποίοι έχουν δει το ματς του Ο.Α.Κ.Α. στην τηλεόραση και πλέον ο στόχος τους είναι να τραυματίσουν τον Διαμαντίδη, τον Αλβέρτη, τον Μπατίστ. Για ό,τι κάνουν οι οπαδοί μας, οι αντίστοιχοι του Ολυμπιακού μας περιμένουν για να βγάλουν το άχτι τους πάνω μας. Για αντίποινα. Γιατί τρελέ οπαδέ του Παναθηναϊκού, ασυγκράτητε οπαδέ, που δεν μπορείς να χαλιναγωγήσεις τα νεύρα σου, με βάζεις σε αυτή τη θέση; Γιατί με τις πράξεις σου θέλεις να μου σπάσουν το κεφάλι στο Σ.Ε.Φ.; Δεν σε καταλαβαίνω. Έχουν αντιπαλότητα οι δύο ομάδες παραδοσιακά; Δεν με ενδιαφέρει πως προέκυψε, αλλά γιατί όλο αυτό το καθεστώς του μίσους πρέπει να διαιωνίζεται;”.