Η ώρα της επικοινωνίας ενός κανονικού πλάνου έφτασε

Στον Ολυμπιακό ήρθε η ώρα των αποφάσεων για ένα σοβαρό και σταθερό πλάνο μιας διετίας τουλάχιστον. Κι αυτό αφορά αποκλειστικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη και το επιτελείο του.

Επιπλέον ότι κι αν αποφασιστεί, θα πρέπει να περάσει στο κόσμο με τον σωστό τρόπο. Διότι αυτό που συμβαίνει επικοινωνιακά τελευταία όχι μόνο «μπλοκάρει» το μυαλό των οπαδών της ομάδας, αλλά διχάζει κιόλας.

Απλά γιατί από τη μία βλέπεις να επιρρίπτονται ευθύνες για την απώλεια του εφετινού τίτλου σε κυβέρνηση, διαιτησία, στη νέα ΕΠΟ ακόμα και σε Κόκκαλη, Θεοδωρίδη (της ΟΥΕΦΑ) κι από την άλλη στους αδιάφορους ποδοσφαιριστές για τους οποίους έχουν σχηματιστεί ήδη λίστες αποχώρησης κι έχουν γίνει προγραφές!

Ε, όλα αυτά μαζί είναι δύσκολο να συμβαίνουν. Ή υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν ξέρουν που έχουν έρθει και τι σημαίνει «παίζω στον Ολυμπιακό» κι επειδή είναι αδιάφοροι θα φύγουν για άλλες πολιτείες ή υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα έξω από την ομάδα που πολεμά τους ερυθρόλευκους.

Κι αν η δεύτερη περίπτωση είναι κάτι πάνω από τις δυνάμεις των πρωταθλητών (να αντιμετωπίσει δηλαδή πολλούς εχθρούς που ενώθηκαν εναντίον της), η πρώτη είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη.

Το να μη γνωρίζουν δηλαδή, οι ποδοσφαιριστές που είναι στο ρόστερ τι εστί πράγματι Ολυμπιακός, ποιες είναι οι απαιτήσεις της ομάδας, οι στόχοι της και οι επιδιώξεις της, είναι καθαρά θέμα διοίκησης.

Αυτή είναι που πρέπει να έχει τον κατάλληλο άνθρωπο(υς) στα αποδυτήρια για να μεταφέρει(ουν) τα «θέλω» του συλλόγου σε προπονητή και παίκτες ή τουλάχιστον στους πιο αδύναμους χαρακτήρες που δεν γνωρίζουν που έχουν πάει να δοκιμάσουν την τύχη τους.

Το βέβαιο είναι ότι στον Ολυμπιακό των 44 πρωταθλημάτων δεν ταιριάζει το… μοιρολόι. Δεν μπορεί η ομάδα που έχει εδραιώσει την παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ κι έχει ζήσει μυθικές βραδιές με μεγάλες νίκες επί τεράστιων συλλόγων της Ευρώπης να οδύρεται γιατί παίρνουν σφυρίγματα ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ.

Δεν μπορεί η ομάδα που καλούσε επί δύο δεκαετίες τους αντιπάλους της να «επενδύσουν για να κερδίζουν και τους διαιτητές» να στέκεται κάθε αγωνιστική σε φάσεις που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα την απασχολούσαν, γιατί αν ήταν καλά αγωνιστικά, θα τις ξεπερνούσε με άνεση.

Ούτε είναι φυσιολογικό κάθε φορά που η ομάδα απομακρύνεται από την κορυφή να λειτουργεί και εντός και εκτός (βλέπε εξέδρα) σαν οργανισμός που είναι μια ανάσα από την απόλυτη καταστροφή και διάλυση.

Η ψυχραιμία, η υπομονή και η χάραξη πλάνου μακράς πνοής είναι προσόντα που οφείλουν να επιδεικνύουν οι διοικήσεις κάθε μεγάλης ομάδας. Το να διαχειρίζεσαι την επιτυχία είναι εύκολο. Αλλά η διαχείριση της αποτυχίας είναι αυτή που σε κάνει καλό τιμονιέρη.