«Γκεραρντάκης»… το αθάνατο κρασί!

Συμφωνώντας με την άποψη πως το ποδοσφαιρικό DNA κάθε χώρας έχει ρίζες στην παράδοση και προπάντων στις φυσιογνωμίες που την «έχτισαν» μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, μέσα από τις δοξασμένες - αλησμόνητες στιγμές, ο Ευγένιος Γκέραρντ δικαιωματικά λαμβάνει μια θέση στο πάνθεον της Ιστορίας κι ας μην γεννήθηκε εδώ, στα μέρη μας αλλά στις Κάτω Χώρες.

Στο κάτω – κάτω όσοι έχουν ζήσει, όσοι βίωσαν, όσοι πορεύθηκαν ή θαύμασαν το τράνεμα της Κρητικής ομάδας στα χρόνια της θητείας του, όσοι μεγάλωσαν μαζί του από το 1985, όταν πήρε την απόφαση να έρθει για να εργαστεί από την Ολλανδία στον ΟΦΗ, κάλλιστα κι ανεπιφύλακτα φτάνουν στο συμπέρασμα : «μακάρι να αγαπούσαν κι άλλοι τον τόπο που δούλεψε και που επέλεξε να μείνει ως την 3η ηλικία του, όπως αυτός!»

Όπως ο ίδιος αποκάλυψε μετά από χρόνια, σαν πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα για να εργαστεί οι φίλοι του στην Ολλανδία του είχαν πει καλού – καλού να βγάλει κι ένα εισιτήριο επιστροφής αφού δύσκολα θα τον άντεχε το «κλίμα» μας για πάνω από κανένα δίμηνο σε μια χώρα όπου οι προπονητές άλλαζαν και αλλάζουν σαν τα πουκάμισα!

Το πάλεψε περισσότερο ίσως κι απ’ όσο θα το περίμενε. Μέσα σε λίγους μήνες έμαθε καλά την γλώσσα. Δεν του πήρε πολύ περισσότερο να μάθει και την νοοτροπία μας έτσι ώστε μπολιασμένος με τα απαραίτητα και την βοήθεια των παραγόντων εκείνης της Κρητικής ομάδας, να φτάσει τον ΟΦΗ στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις – αποκλείοντας μεταξύ άλλων μεγαθήρια όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Φερενσβάρος - στην κατάκτηση ενός κυπέλλου το 1987 (κι άλλη μια φορά στον τελικό ως φιναλίστ). Βέβαια το μεγαλύτερο επίτευγμα το καρπώνεται δικαιωματικά ο ίδιος, ως ο μακροβιότερος προπονητής στον πάγκο μια Ελληνικής ομάδας για 495 παιχνίδια σε 15 χρόνια!!

Ανάλογα ρεκόρ η παγκόσμια ιστορία μας διδάσκει μέσα από τις πορείες του Γκι Ρου στον πάγκο της Οσέρ, του σερ Άλεξ Φέργκιουσον στο Ολντ Τράφορντ και επί των ημερών μας του Αρσέν Βεγκέρ ως τεχνικός της Άρσεναλ.

Η μετέπειτα διαδρομή του Γκέραρντ σε ΑΕΚ το 2001, το ΑΠΟΕΛ (πρωταθλητής 2002) τον Ηρακλή και την Παναχαϊκή ήταν συνυφασμένη με την αξιοπρέπεια και τα δόγματά του σε ότι αφορά την λειτουργία μιας ομάδας έχοντας ήδη πάρει την Ελληνική υπηκοότητα, άσχετα με το αν ο ίδιος ένιωσε στο πετσί του την περηφάνια του Κρητικού πολύ νωρίτερα.

Πρόλαβε βέβαια να μπει και σε άλλα κοινωνικά μετερίζια ο Ευγένιος Γκέραρντ καθώς από το 2000 καλλιεργούσε αμπέλια στα πέριξ του Ηρακλείου βγάζοντας με μεράκι και αγάπη για τον τόπο, το περίφημο κρασί «Γκεραρντάκης».

Εμφανώς καταπονημένος εδώ και λίγα χρόνια από τα προβλήματα της υγείας του, έμενε στο χωρίο Ελιά παρακολουθώντας όπως μπορούσε τα δρώμενα στον λατρεμένο του ΟΦΗ. Την «δικιά» του - γιατί όχι - ΟΦΗ στο «πρώτο του» ποδοσφαιρικό σπίτι το «Γεντί Κουλέ»! Κανείς δεν τον ξεχνάει γιατί απλά δεν γίνεται να λησμονήσει την μορφή του και το Έργο του.

Το πρόσφατο αφιέρωμα των καναλιών Novasports στον «Ολλανδό που έγινε Έλληνας», στον.. λόρδο Βύρωνα του σύγχρονου Ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι χαρακτηριστικό βλέποντας μεγάλες δόξες του αθλήματος που καταξιώθηκαν μέσα από τον ΟΦΗ κάνοντας λαμπρή καριέρα κι έξω από τα σύνορά μας, να στέκουν δίπλα, γροικώντας τον με λατρεία και δέος. Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγες βδομάδες που τα.. παιδιά του και οι φίλοι του μαζεύτηκαν από όλες τις μεριές της γης για να αγωνιστούν τελευταία φορά υπό το βλέμμα του δικού τους «μίστερ», ο οποίος στάθηκε στην άκρη του πάγκου.