Γκάμπι Ντεκ: Ένας ακόμη αντί-Μίροτιτς

Κάθε φορά που βλέπω τον Γκάμπι Ντεκ να αγωνίζεται, είτε με την Ρεάλ στην Ευρωλίγκα ή με την εθνική Αργεντινής σκέφτομαι τον εαυτό μου να δουλεύει σε μια δημόσια υπηρεσία. Ευσυνείδητα, σοβαρά, αποτελεσματικά, ομαδικά. Ανάλογα με την περίσταση, μπορεί να έκανα και τη διαφορά. Αλλά ποτε, για κανένα λόγο, με τον παραμικρό ενθουσιασμό.

Ένα κινούμενο βαγόνι τρένου, ο Ντεκ έχει το μέγεθος για να δημιουργεί σταθερό mismatch σχεδόν με οποιονδήποτε φόργουορντ στην Ευρωλίγκα, παρότι το ύψος του δεν ξεπερνά τα δύο μέτρα. Ανεβοκατεβαίνει το γήπεδο σαν Αργεντινός Φρανκεστάιν,

ανίκανος να επηρεαστεί συναισθηματικά από ό,τι κι αν συμβαίνει: την εξέλιξη μιας φάσης, την σημασία του παιχνιδιού, τις αντιδράσεις συμπαικτών και αντιπάλων, τις αντιδράσεις του κόσμου. Μιλάει ελάχιστα. Δεν διαμαρτύρεται σχεδόν ποτέ, πρακτικά δεν μορφάζει καν. Το παιχνίδι του είναι εξίσου λιτό, σπαρτιάτικο. Θα κάνει τρία πράγματα: θα ποστάρει, θα σουτάρει τρίποντο, θα τελειώσει φάσεις στον αιφνιδιασμό, τελεία. Πιθανόν να μην τον έχω δει ποτέ να βγαίνει εκτός πλάνου, να προσπαθεί να πάει εκεί που τον οδηγεί το ένστικτο και η φαντασία του. Ώρες ώρες η παγωμένη του έκφραση μου θυμίζει τον Ρικέλμε του μπάσκετ, όμως υπάρχει διαφορά: ο αρτίστας της Μπόκα ήταν η ιδιοφυής μελαγχολία, ο ηθελημένα παρεξηγημένος, αυτός που έδινε την ασίστ και ήταν ικανός να πανηγυρίσει ένα γκολ σε άλλο σημείο του γηπέδου από τον σκόρερ Μαρτίν Παλέρμο, επειδή μπορούσε. Ο Ντεκ μοιάζει να κάνει μια δουλειά που δεν απολαμβάνει ιδιαίτερα, σε σημείο ώρες-ώρες να πλήττει αφόρητα.

Δέκα μήνες πριν, τον Μάρτιο του 2020, το αντίο του Αργεντινού δεν ήταν ακριβώς συνηθισμένο. Η Ρέάλ προλάβαινε τα πλέι-οφ την τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας περνώντας νικηφόρα από την αρένα της Φενέρ, μετρώντας τον ένα τραυματία μετά τον άλλο. Ο έτερος Αργεντινός Φάκου Καμπάσο είχε αποχαιρετήσει ένα δίμηνο νωρίτερα, σε μια οδυνηρή μεν, συμφωνημένη δε κίνηση, αφού από την αρχή της ευρωπαϊκής σεζόν ό,τι χρήματα κέρδιζε πήγαιναν απευθείας στην αποπληρωμή της ρήτρας αποδέσμευσης. Με τον Ντεκ τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αφού η Οκλαχόμα πήγε σε μια λογική λογιστικού buy out, ξοδεύοντας χρήματα που θα διέθετε ούτως ή άλλως για να φτάσει στο μίνιμουμ ποσό του σάλαρι καπ. Ο Ντεκ πήρε ένα χρόνο εγγυημένου συμβολαίου στην χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ, έβγαλε ένα καλό μεροκάματο και πλέον επιστρέφει στην Ευρώπη.

Με βάση τα παραπάνω μπορεί κάποιος να υπέθετε, ίσως όχι άδικα, πως ο τελευταίος διαθέσιμος προορισμός για τον Ντεκ θα ήταν η Μαδρίτη. Η Ρεάλ έδωσε γενναία μάχη με την Εφές και αποκλείστηκε από το Φάιναλ Φορ στο σουτ και έχασε το πρωτάθλημα από την Μπάρσα. Ο Ντεκ παρακολουθούσε τους παλιούς τους συμπαίκτες από την τηλεόραση, αν τους παρακολούθησε δηλαδή.

Αλλά οι blancos δεν ενδιαφέρθηκαν για τις εντυπώσεις. Σε ελάχιστο χρόνο μετά την αποδέσμευση του από την Οκλαχόμα έκαναν την κίνηση τους και συμφώνησαν με τον παίκτη, προσθέτοντας άλλη μία λύση υψηλότατου επιπέδου στους φόργουορντ της ομάδας. Το υπερφορτωμένο ρόστερ γέμισε ακόμα περισσότερο, όμως οι αστερίσκοι είναι αρκετοί. Ο Άντονι Ράντολφ γύρισε, αλλά φυσιολογικά θα χρειαστεί αρκετό χρόνο για να βρεθεί στην προηγούμενη κατάσταση του: ίσως αυτό δεν συμβεί καν φέτος. Ο Τρέι Τόμπκινς δεν έχει παίξει από τον περσινό Ιούνιο και η επιστροφή του καθυστέρησε κι άλλο, όπως μερικές φορές συμβαίνει με τραυματισμούς στα γόνατα.

Επίσης, καλό είναι να μην ξεχνάει κανείς ποιος είναι ο άμεσος ανταγωνιστής. Ο Νίκολα Μίροτιτς έκανε σκόνη και θρύψαλα την άμυνα της βασίλισσας στο τελευταίο παιχνίδι της Ευρωλίγκας στο Παλάου, νιώθοντας ελάχιστη πίεση από οποιονδήποτε έστειλε στο μαρκάρισμα του ο Λάσο. Παρότι είναι ένας αξιοπρεπής αμυντικός, ο Ντεκ δεν προορίζεται να σταματήσει τον Μαυροβούνιο στην άμυνα, αλλά να τον φθείρει στην άλλη πλευρά. Μετά τον Γιαμπουσέλι, η Ρέαλ θα έχει πλέον έναν δεύτερο φόργουορντ που θα μπορεί να τρέξει το γήπεδο, να απειλήσει από μακριά αλλά κυρίως να χρησιμοποιήσει την πάσα του ξεκινώντας να ποστάρει από την αγαπημένη του αριστερή πλευρά. Αυτή μπορεί να είναι μια λύση απέναντι στον δαντελένιο αλλά όχι ακριβώς σκληρό Μίροτιτς, ειδικά από τη στιγμή που η δημιουργία της γερασμένης περιφερειακής γραμμής της Ρεάλ φθίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια. Ο μόλις 26 ετών Ντεκ μπορεί να επαναφέρει την αγαπημένη γεωμετρία του Λάσο και επιπλέον να δώσει δυνατότητες για αρκετά διαφορετικά σχήματα: στη θεωρία θα λογίζεται ως «4», αλλά δεν αποκλείεται να τον δούμε και μαζί με τον «Γιάμπου».

Όσο για τα χρήματα που θα δαπανηθούν, αυτά δεν είναι ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα για τη Ρεάλ. Ειδικά σε αυτή την περίπτωση, οι Μαδριλένοι απλά θα χρησιμοποιήσουν το ζεστό χρήμα που έλαβαν από το buy out. Not bad…