Ευρωμπάσκετ: Η πρώτη μάχη του Λούκα

Ο Ντόντσιτς είναι ιδιοφυΐα, για να ξεμπερδεύουμε με τα προφανή. Όταν πήρε φόρα και ξεκίνησε να στολίζει τον Τόμπι με ασίστ, το έκανε να φαίνεται εξοργιστικά εύκολο με τη χειρουργική του ακρίβεια. Όταν έπιασε δουλειά στο χαμηλό ποστ έδειξε ξανά γιατί η τεχνική αρτιότητα του παραπέμπει σε τριαντάρη, επιεικώς. Συν τοις άλλοις είχε την ωριμότητα να συνθηκολογήσει με την κακή βραδιά του από μακριά (1/8), να σπρωχτεί χαμηλά, να γυρίσει και να καρφώσει ιν γιορ φέις.

Ο τύπος είναι στρουμπουλός, για να συνεχίζουμε με τα προφανή.

Αυτούς οι Λατίνοι τους φωνάζουν gordito, «χοντρούληδες». Στο ποδόσφαιρο η τυπική περίπτωση είναι ο Ιγουαϊν, η εκείνος ο Λιονέλ Νούνιες που είχε περάσει ένα φεγγάρι από τον Ολυμπιακό. Πίσω στον Ντόντσιτς: τα κιλά τον έκαναν εύκολο στόχο απέναντι σε όσους του επιτέθηκαν με ορμή. Ο Γκόραν Ντράγκιτς δίπλα του έδειχνε υποσιτισμένος.

Αφήνουμε έξω το politically correct του πράγματος και το διασκεδάζουμε, όπως κάθε φορά που κάποιος που μοιάζει με κοινός θνητός κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στο γήπεδο. Ο τύπος βάζει 28 μέσο όρο στους Μάβερικς, είναι μέσα στην τριάδα των επικρατέστερων για MVP την επόμενη χρονιά στο ΝΒΑ, είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης που όλοι σχεδιάζουν πως θα σταματήσουν. Την ίδια στιγμή χαμογελάει σε κάθε ευκαιρία, θυσιάζει το κορμί του και συλλέγει αδέσποτους αγκώνες, ενθουσιάζει το κοινό σε κάθε κίνηση, είναι αυτός που ακολουθούν τα μάτια ακόμα και όταν είναι πιο ομαδικός από ποτέ.

Το κατά Λούκα Ευρωμπάσκετ ξεκίνησε.