Εθνική: Η θέση που απομένει

Ο Νικ Καλάθης έφτασε, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ επίσης, οι μισοί Αντετοκούνμπο (Άλεξ, Κώστας) προπονούνται και οι άλλοι δύο μπαίνουν προσεχώς. Η αισιοδοξια είναι μαζί διάχυτη και συγκρατημένη, όπως κάθε φορά που ο Greek Freak φορά τα γαλανόλευκα, αλλά όχι μόνο για αυτό. Η παρουσία του Δημήτρη Ιτούδη φέρνει πρεστίζ και ασφάλεια, μαζί και την συσπείρωση που παρατηρείται και στο τεχνικό τιμ: ο Στέφανος

Τριαντάφυλλος του Ολυμπιακού προστέθηκε στο τιμ, ενώ παρών θα είναι και ο Τζος Όπενχαϊμερ των Μπακς.

Τα κουκιά της 12άδας είναι λίγο – ως πολύ μετρημένα, χτυπώντας παράλληλα ξύλο για να μην έχουμε τίποτα απρόοπτα τύπου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σλούκας και Καλάθης στο «1», Ντόρσεϊ – Λαρεντζάκης στο «2», Παπαπέτρου – Παπανικολάου στο «3», Γιάννης – Θανάσης στο «4», Παπαγιάννης – Αγραβάνης στο «5». Ο «Άγρα» δεν είναι φυσικά σέντερ, όμως μπορεί να αποδειχθεί ιδανικό συμπλήρωμα του Γιάννη με το μακρινό του σουτ, ειδικά από τη στιγμή που ο δις MVP παίζει… παντού.

Μένει μία θέση η οποία λογικά θα καταλήξει σε περιφερειακό με δεδομένη την απουσία του Μήτογλου: ο Κώστας Αντετοκούνμπο μπορεί να φέρει αθλητικότητα αλλά είναι ακόμα άγουρος για το επίπεδο Ευρωμπάσκετ και ο Κώστας Γόντικας δύσκολα θα ακούσει το όνομα του σε μεγάλο τουρνουά, παρότι χρήσιμος και φιλότιμος στα «παράθυρα».

Γκαρντ/φόργουορντ λοιπόν: Μποχωρίδης, Μωραϊτης, Λούντζης, Καλαϊτζάκης, ο καθένας με τα δικά του μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.

Ο πιο «παιγμένος» στο τοπ επίπεδο είναι ο Μποχωρίδης. Κέρδισε πόντους με την εμφάνιση του κόντρα στη Μεγάλη Βρετανία, νιώθει άνετα με τον τίτλο του ρολίστα. Δεν κάνει τίποτα τέλεια, αλλά έχει την εμπειρία και την τακτική παιδεία να αντιληφθεί τι χρειάζεται να κάνει ερχόμενος από τον πάγκο, μαζί με ολίγη από σκληράδα εσχάτως.

Ο Μιχάλης Λούντζης έχει – λογικά – τις λιγότερες πιθανότητες, αφού η σεζόν του στον Ολυμπιακό δεν του έδωσε πόντους και αυτό φαίνεται στη διστακτικότητα του, χαρακτηριστικό που είναι πρόβλημα όταν μιλάμε για πόιντ γκαρντ. Είναι μακρύς, μπορεί να αμυνθεί, όμως μάλλον χάνει στο μπρα-ντε-φερ με τον Καλαϊτζάκη.

Ο πρώην παίκτης της Λιετκάμπελις και νυν του Παναθηναϊκού δεν είναι κλασικός γκαρντ όπως οι υπόλοιποι, είναι όμως εύκολα ο καλύτερος συνδυασμός φόρμας/ταλέντου/προσδοκίας. Ο Κρητικός έχει φλόγα, κίνητρο και τσαμπουκά να τα βάλει με οποιονδήποτε βρει απέναντι του, μαζί και τη σιγουριά που του έδωσε μια φουλ σεζόν στη Λιθουανία και στο Eurocup.

Τελευταίος της λίστας ο Δημήτρης Μωραϊτης. Πήρε φέτος ευθύνες στο Περιστέρι, σούταρε μετά μανίας (4.8 τρίποντα ανά παιχνίδι), έκανε τα λάθη του, γενικώς μεγάλωσε και αυτό φάνηκε και στην Τουρκία. Εύκολα ο καλύτερος σουτέρ μεταξύ των τεσσάρων, πιθανότατα όμως και ο λιγότερο ικανός αμυντικός.