Ένα παιδί μετράει τα άστρα

Στα 14 του χρόνια θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη, στα 15 του χρόνια απέρριψε πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης που ήθελε να τον εντάξει στο αναπτυξιακό της πρόγραμμα, στα 16 του χρόνια συμμετείχε στο Jordan Brand Classic μαζί με τα μεγαλύτερα ταλέντα εκτός ΗΠΑ και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Παίδων Β’ Κατηγορίας ως MVP με την Εθνική.

Ο λόγος για το Νίκο Ρογκαβόπουλο, ο οποίος δεν είναι πια παιδί, δεν είναι πια ταλέντο και το απέδειξε περίτρανα στο κλειστό των Άνω Λιοσίων το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου.

Με άλλη αύρα, με την αυτοπεποίθηση στα ύψη και με το μάτι να… γυαλίζει ο «Ρόγκα» έβαλε υποψηφιότητα για την τελική 12άδα της Εθνικής για το Παγκόσμιο Κύπελλο, σταματώντας στους 28 πόντους κόντρα στην ανήμπορη να τον μαρκάρει σερβική περιφερειακή γραμμή. Κάποιοι θα πουν και θα γράψουν ότι ήταν απλώς το βράδυ του, το ματς της καριέρας του και άλλα τέτοια συναφή.

Όποιος όμως παρακολουθεί την εξέλιξη του Νίκου όλα αυτά τα χρόνια και τον έχει δει να παίζει με τη φανέλα του Δούκα, με της ΑΕΚ, με του Προμηθέα, γνωρίζει καλά ότι είναι ικανός για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Το 1987 ο Νίκος Γκάλης είχε πει το αμύθητο: «Η μεγαλύτερη βραδιά, μέχρι την επόμενη». Ένα τέτοιο μήνυμα έστειλε ένας άλλος Νίκος χθες το βράδυ. Άνιωθος, αχάμπαρος και χωρίς συναισθηματισμούς, σαν ψυχρός επαγγελματίας «killer» που το έχει ξανακάνει δεκάδες φορές, «εκτέλεσε» την Σερβία του Πέσιτς και την έστειλε σε «τελικό» με τη Μεγάλη Βρετανία την Δευτέρα.

Αρκετοί θα σταθούν δικαίως στα τρίποντα της παράτασης, που έγειραν τη πλάστιγγα στην Εθνική μας, άλλοι θα μιλήσουν για την αυτοπεποίθηση του και το γεγονός ότι πανηγύρισε μόνο όταν το παιχνίδι τελείωσε. Αλλά από την άμυνα άρχισαν όλα κόντρα στη Σερβία. Ήταν παντού, σαν πραγματικός… τιραμόλας και αυτό αντικατροπτρίζεται στα τρία κλεψίματα του, που ίσως να έπρεπε να είναι και ακόμη περισσότερα βάση αμυντικής συμπεριφοράς.

Λίγες ώρες πριν το παιχνίδι με τη Σερβία συναντηθήκαμε στο κλειστό των Άνω Λιοσίων στη media day της Εθνικής. Είχαμε καιρό να τα πούμε, ήμασταν αντίπαλοι στο παιδικό πρωτάθλημα και γυρίσαμε πίσω το χρόνο ανατρέχωντας στις αναμνήσεις. Από τότε ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο… γάλα, είχε μάλιστα οδηγήσει τα Εκπαιδευτήρια Δούκα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, όπου ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τη κούπα και ο Δούκας κατετάγη τρίτος με το Νίκο στη καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης.

Γνωρίζωντας τον τόσα χρόνια, το είδα κατευθείαν από τη γλώσσα του σώματος του ότι έχει αλλάξει… τσιπάκι. Φαινόταν από μέτρα μακριά ότι εξέπεμπε μία άλλη αύρα. Την αύρα του κανονικού παίκτη, αυτού που δεν του χαρίζεται τίποτα και πλέον έχει ωριμάσει ψυχικά και πνευματικά. Όλο αυτό έγινε μέσα σε επτά μήνες, από όταν υπέγραψε στη τουρκική Ντενιζλί. Το εξωτερικό, το γεγονός ότι μπόρεσε να δουλέψει απερίσκεπτος μακριά από τα… φώτα της δημοσιότητας και μακριά από την ελληνική τοξικότητα, τον ανέβασε τουλάχιστον ένα επίπεδο. Παράλληλα, ήταν σεμνός και ταπεινός όπως πάντα, με το… κεφάλι κάτω και έτοιμος για ακόμη πιο σκληρή δουλειά χωρίς να υπάρχει ούτε ίχνος τουπέ. Μοιάζει απλό και σχεδόν δεδομένο, αλλά δεν είναι, ιδίως όταν άλλα και άλλα μεγάλα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ πίστεψαν ότι έγιναν κάτι σπουδαίο πολύ πριν γίνουν αυτό που θα μπορούσαν…

Καθαρά αγωνιστικά άξιζε πολλά περισσότερα από όσα πήρε σε ΑΕΚ και Προμηθέα. Βλέπει τον κόσμο από τα 203 εκατοστά, βάζει τη μπάλα στο παρκέ χωρίς κανένα πρόβλημα και εκτελεί με αψεγάδιαστη τεχνική από τα 6,75 μ. αλλά και από μέση απόσταση είτε μετά από ντρίμπλα, είτε στημένος Μπορεί να μαρκάρει τέσσερις θέσεις στην άμυνα, τα μακριά άκρα του δίνουν τεράστιο αβαντάζ στη κάλυψη των γραμμών πάσας αλλά και στα, αγαπημένα του Ρικ Πιτίνο, deflections (τελικά δεν είναι και τόσο τυχαίο ότι με τον Πιτίνο έπαιξε το πρώτο του μεγάλο τουρνουά με την Εθνική, στο Προολυμπιακό του Καναδά).

Οι συγκυρίες, το γεγονός ότι στην Ελλάδα η αξιοποίηση των νεαρών ταλαντούχων παικτών από ομάδες με στόχους εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο και φυσικά η προσωπική ωρίμανση του ίδιου του παίκτη, τον οδήγησαν μετά από μία τετραετία στην Ένωση και άλλη μία σεζόν στο Προμηθέα, εκτός Ελλάδας. Μπίνγκο! Η καλύτερη επιλογή της καριέρας του μέχρι την επόμενη. 15 πόντους και κάτι ψιλά βάζει στη τουρκική Λίγκα, η οποία έιναι αρκετά πιο δυνατή από την ελληνική, όντας ο 2ος της σκόρερ. Η Ντενιζλί μπορεί να μην λογίζεται στις τοπ ομάδες του πρωταθλήματος, όμως μετά από 18 αγώνες ισοβαθμεί στην 6η θέση της βαθμολογίας με 8-10 ρεκόρ.

Έχοντας βάλει 25 πόντους κόντρα στην Φενέρμπαχτσε του Ιτούδη στις αρχές της σεζόν και πραγματοποιώντας μία τόσο μεστή σεζόν στη χώρα που προπονεί ο Ομοσπονδιακός μας προπονητής, ο Νίκος έχει το αβαντάζ σε σχέση με τους υπόλοιπους υπέροχους της πειραματικής Εθνικής των «παραθύρων» για να κλείσει θέση για την Ασία. «Κερασάκι» στη τούρτα το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου στα Άνω Λιόσια, για ένα παιδί που μετράει τα… άστρα και με όλο το πακέτο που διαθέτει σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι όντως Έλληνας!