Άρης: Πρώτα η ζωή, μετά η μπάλα…

Είναι βαριά, πολύ βαριά η σκιά που πέφτει σήμερα (2/2) στη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα ολόκληρη… Είναι μια πολύ δύσκολη μέρα. Για όλους μας, μηδενός εξαιρουμένου. Ένα παλικάρι δολοφονήθηκε εν ψυχρώ το βράδυ της Τρίτης (1/2), μόλις 19 ετών, ο Αλκιβιάδης Καμπανός, και ράγισαν κι οι πέτρες στην εξόδιο ακολουθία του το μεσημέρι στη Βέροια.

Το μυαλό δεν το

χωράει… Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς; Τον ίδιο, που έφυγε από την ζωή με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο; Την οικογένειά του, που διαλύεται; Τους συγγενείς και τους φίλους του; Τι και ποιον; Κι όλο αυτό επειδή αγαπούσε μια ομάδα, εν προκειμένω τον Άρη. Ανήκουστο, ασύλληπτο, ακατάληπτο…

Και να θες να μιλήσεις για μπάλα σήμερα, δηλαδή για χαρά, για μεράκι, για πόθο, για αδρεναλίνη, δεν γυρνάει η γλώσσα, δεν πάνε τα δάκτυλα στο πληκτρολόγιο. Για ποια μπάλα να μιλήσουμε, δηλαδή; Για ποια αγωνία της ομάδας του Άρη να νικήσει την ΑΕΚ στο “Κλεάνθης Βικελίδης” και να πάρει τους τρεις βαθμούς, που θα τον ανεβάσουν ψηλότερα στο βαθμολογικό πίνακα;

Αυτό κι αν σήμερα, ειδικά σήμερα, περνάει σε δεύτερη και τρίτη και τελευταία μοίρα. Οι ίδιοι οι παίκτες, τα μέλη της τεχνικής ηγεσίας, όλοι όσοι είναι γύρω από την ομάδα του Άρη, πόσο εύκολο είναι να συγκεντρωθούν και να το διαχειριστούν όλο αυτό; Εντάξει, είναι επαγγελματίες. Καλούνται να κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να παρουσιάζουν μια καλή εικόνα στο γήπεδο, να παίρνουν νίκες, να μοιράζουν χαρά σε όλους αυτούς που νιώθουν για την ομάδα της οποίας τα χρώματα υπηρετούν. Πριν από επαγγελματίες, όμως, έχουν άλλη ιδιότητα: είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Οι προπονητές είναι σε ηλικία κοντά στην ηλικία των γονέων του δολοφονημένου Άλκη. Ταυτίζονται με αυτούς. Σκέφτονται ότι θα μπορούσαν να είναι στη θέση τους. Μέσα τους κλαίνε, και μάλιστα κάποιοι μπορεί να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Απολύτως δικαιολογημένα… Το είπε και ο Άκης Μάντζιος στη NOVA, στις δηλώσεις που έκανε για το σημερινό ματς: “Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να εκφράσω εκ μέρους όλων μας τα θερμά μου συλλυπητήρια για τον χαμό του νέου παιδιού. Ένα παιδί μόλις 19 ετών έφυγε από τη ζωή. Είναι σκληρό και άδικο να χάνει τη ζωή του, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος και είναι ένα γεγονός που μας έχει συγκλονίσει όλους».

Οι παίκτες, ειδικά οι νεότεροι, που ηλικιακά είναι πιο κοντά στον Άλκη και όχι στους γονείς του, σκέφτονται ότι υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν αυτοί να είναι στη θέση του. Κι αν όχι αυτοί, τα αδέρφια τους, οι φίλοι τους, κάποιος από το περιβάλλον τους. Κι αυτοί ταυτίζονται με το γεγονός, βλέποντάς το υπό άλλη οπτική γωνία. Δεν δήλωσε τυχαία ο Λούκας Σάσα, για παράδειγμα, επίσης μιλώντας στη NOVA για το παιχνίδι, ότι… “πριν από όλα, θέλουμε να εκφράσουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του παιδιού”.

Ο προπονητής, λοιπόν, θα αποφασίσει ποιοι θα παίξουν σήμερα, με τα δεδομένα που υπάρχουν. Οι παίκτες θα παραταχθούν στο γήπεδο για να κάνουν το επαγγελματικό τους καθήκον. Το μυαλό, όμως, θα είναι αλλού. Και οι σκέψεις όλων μας θα είναι στην πραγματική μάχη. Τη μάχη της κάθαρσης του χώρου, ως κοινωνία να μην επιτρέψουμε ΠΟΤΕ ξανά να συμβεί κάτι παρόμοιο. Όλα έχουν ένα όριο: ΦΤΑΝΕΙ, ΩΣ ΕΔΩ!

Αντίο Άλκη…

Keywords
Τυχαία Θέματα