Άρης: Ήταν στραβό το κλίμα…

Σε εφιάλτη εξελίχθηκε για τον Άρη το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο πλαίσιο της 7ης αγωνιστικής της SL1, το βράδυ της Κυριακής (9/10), στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Ένα ντέρμπι, που από πριν οι “κίτρινοι” της Θεσσαλονίκης είχαν χαρακτηρίσει ως must win, για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους, στο οποίο, όμως, δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο γήπεδο, όπως ορθά κοφτά δήλωσε μετά το τέλος του στη NOVA

“Ήμασταν αρχιτέκτονες της πτώσης μας…”, είπε από τη δική του πλευρά, επίσης στη NOVA μετά τη λήξη της αναμέτρησης, και εμφανώς κατηφής, ο Άλαν Πάρντιου. Αυτός, όμως, ήταν και ο κύριος υπεύθυνος του δομικού στησίματος της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο και κατά την ταπεινή μας άποψη το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης αυτής της πτώσης ο Άγγλος προπονητής φέρει.

Ο ίδιος, στο διάστημα της διακοπής του πρωταθλήματος, όταν έκανε μίνι προετοιμασία με τη νέα του ομάδα για να τη γνωρίσει καλύτερα και να περάσει τα δικά του θέλω σε αυτήν, είχε δηλώσει ότι του αρέσει ο σχηματισμός 4-3-3, όμως, δεν ταιριάζει αυτός στον Άρη, όπως είναι το ρόστερ του φτιαγμένο. Ότι στους “κίτρινους” ταιριάζει περισσότερο το 4-2-3-1.

Χθες, απέναντι σε μια ομάδα που μεσοεπιθετικά πιέζει τον εκάστοτε αντίπαλό της με στόχο να τον “πνίξει” κι όταν κλέβει μπάλες πετάει “φωτιές” με τους γρήγορους μεσοεπιθετικούς που έχει, το διάβασμα του Πάρντιου ποιο ακριβώς ήταν; Τοποθέτησε έναν αμυντικό μέσο, τον Νταμπό, ο οποίος αποδεδειγμένα δεν μπορεί μόνος του να σηκώσει τέτοιο βάρος, και δύο δημιουργικούς μέσους, τον Μανού Γκαρθία και τον Ματέο Γκαρσία δίπλα του, σε ένα κλασικό 4-3-3. Μπορούσε να γίνει ποιο λάθος επιλογή από αυτήν άραγε;

Απόδειξη είναι ότι η ΑΕΚ τελείωσε το παιχνίδι με 49 κλεψίματα, δέκα (10) παραπάνω από όσα έκανε ο Άρης, πολλά από τα οποία, όμως, έγιναν σε καίρια σημεία του γηπέδου, βγάζοντας φάτσα τους μεσοεπιθετικούς της Ένωσης στους Φαμπιάνο και Ενκουλού, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τα τρεξίματά τους. Αποτέλεσμα, να φτάσει η ΑΕΚ στις 16 τελικές (με 11 τελείωσε ο Άρης), οι μισές εκ των οποίων στην εστία.

Το χειρότερο όλων είναι ότι η εικόνα ήταν ξεκάθαρη από το πρώτο εικοσάλεπτο. “Φώναζε” το πράγμα ότι έτσι θα πάει. Τα λάθη των γηπεδούχων ήταν συνεχή και απανωτά και καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι τελείωσαν με 65, ενώ είχαν μέχρι το χθεσινό ματς 43 μέσο όρο. Παρά το γεγονός, όμως, πρώτα μπήκαν οι Ζερβίνιο και Οντουμπάτζο ως αλλαγές στο παιχνίδι στο 57ο λεπτό και μετά, στο 66ο, πέρασε ο Ντιόπ για να ντουμπλάρει τον Νταμπό, που πελαγοδρομούσε μόνος του στα δύο τρία του αγώνα, και να αλλάξει ο σχηματισμός στο ορθολογικότερο 4-2-3-1.

Το κλίμα ήταν στραβό από το περασμένο καλοκαίρι, όταν δεν αποκτήθηκαν αμυντικοί μέσοι που θα κάλυπταν επάξια τους Σάσα, Ματίγια, Τζέγκο. Οι Νταμπό και Ντιόπ, μαζί με τον έχοντα σοβαρά προβλήματα στα πόδια του, που κάποια στιγμή θα έβγαιναν, όπως και βγήκαν, Ντουκουρέ, δεν ήταν οι ενδεδειγμένες λύσεις. Αυτό φάνηκε στα ευρωπαϊκά ματς του καλοκαιριού, αλλά και στα περισσότερα του πρωταθλήματος. Αποκτήθηκε ο Ετέμπο για να σώσει την κατάσταση, όμως, η άφιξή του στη Θεσσαλονίκη άργησε κάνα μήνα, για διάφορους λόγους, με αποτέλεσμα τώρα που υπάρχει συνεχής ροή αγώνων να μην είναι ακόμη έτοιμος.

Απουσία αμυντικών μέσων που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, ούτε οι πολύ καλοί μεσοεπιθετικοί που έχει ο Άρης μπορούν να φανούν, ούτε ο ικανότατος στην αντίπαλη περιοχή Γκρέι μπορεί να τροφοδοτηθεί σωστά. Ο Μανού Γκαρθία δεν μπορεί να γίνεται “εξάρι” για να πάρει την μπάλα από την άμυνα και να την κουβαλάει σε όλο τον άξονα για να την φέρει μπροστά, αλλά και να έχει και το νου του σε αμυντικά καθήκοντα, ενώ ο Ματέο Γκαρσία δεν έμαθε να παίζει ως εσωτερικός μέσος και μάλλον είναι δύσκολο να μάθει τώρα. Οι Μαντσίνι και Ιτούρμπε, δε, στο χθεσινό παιχνίδι περισσότερο το μυαλό τους το είχαν στην πίσω ζώνη, παρά στο πώς θα γίνουν επικίνδυνοι μπροστά. Και φυσικά, αυτό δεν είναι καλό να επαναληφθεί. Αν ό,τι συνέβη κόντρα στην ΑΕΚ, λοιπόν, δεν είναι πισωγύρισμα για τον Άρη, τι είναι;