Αν παίξει έτσι θα περάσει

Είναι άδικο για την ΑΕΚ το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα κόντρα στη Ντιναμό Κιέβου. Άδικο για διάφορους λόγους. Πρώτα απ' όλα επειδή συνολικά η Ένωση έδειξε ότι διαθέτει καλύτερη ομάδα από τους Ουκρανούς. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό οι "κιτρινόμαυροι" ήταν ανώτεροι μέσα στο γήπεδο και μόνο από λεπτομέρειες δεν πήραν προβάδισμα πρόκρισης στην επόμενη φάση. Άδικο επειδή οι φιλοξενούμενοι σκόραραν στη μία και μοναδική ευκαιρία που δημιούργησαν. Αν μη τι άλλο πάντως η αγωνιστική εικόνα στο πρώτο ραντεβού μεταξύ των δύο ομάδων προσφέρει την ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα.

Ένα απ' αυτά είναι ότι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος δεν γίνεται να απουσιάζει από τέτοιου είδους παιχνίδια. στα οποία χρειάζονται οπωσδήποτε η ατομική έμπνευση, η ατομική ικανότητα και φυσικά το ποδοσφαιρικό θράσος. Ο παίκτης δηλαδή που θα πάρει την ομάδα πάνω του όταν τίποτα δεν πάει καλά. Αυτός είναι ο Λάζαρος. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι απ' τη στιγμή που μπήκε στο ματς, η ΑΕΚ όχι μόνο κατάφερε να αυξήσει την υπέροχή της, αλλά έγινε το απόλυτο αφεντικό της αναμέτρησης.

Ένα ακόμα συμπερασμα είναι ότι, παρά τους συνεχόμενους αγώνες σε τρεις διοργανώσεις, οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης είχαν περίσσευμα δυνάμεων κι αυτό αποδεικνύεται απ' την υπεροπροσπάθεια που έγινε στο β' ημίχρονο. Όταν δηλαδή οι φιλοξενούμενοι πίστευαν ότι οι παίκτες του Δικεφάλου θα ρίξουν ρυθμούς, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε αρκετές φάσεις στην εστία του Μπόικο (ο Μπάρκας παρακολουθούσε ατάραχος το παιχνίδι), με τους "κιτρινόμαυρους" να ψάχνουν το γκολ της νίκης ακόμα και στις καθυστερήσεις.

Επίσης παρά το γεγονός ότι οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια, στην προκειμένη περίπτωση φανερώνουν ότι η ΑΕΚ όχι μόνο δεν θα πάει ως ...χαμένη στο Κίεβο, αλλά αν εμφανίσει ανάλογο αγωνιστικό πρόσωπο με αυτό που είδαμε στο ΟΑΚΑ, έχει πολλές πιθανότητες να πάρει την πρόκριση στους "16" της διοργάνωσης. Το ποσοστό 65% στην κατοχή μπαλας συνολικά στο παιχνίδι και οι 13 τελικές προσπάθειες, έξι εκ των οποίων στην εστία, σε αντίθεση με τη μόλις μία των Ουκρανών είναι στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι παίκτες της ελληνικής ομάδας δικαιούνταν κάτι παραπάνω απ' την πρώτη μάχη με τη Ντιναμό. Στο χέρι τους είναι να πάρουν ό, τι αξίζουν μέσα στο Κίεβο, έτσι ώστε να συνεχίσουν να ονειρεύονται ευρωπαϊκά.