Αλώβητος κι ανέγγιχτος

Με γκολ του Φερνάντο Βαρέλα στο 54’ και με ποδοσφαιριστή λιγότερο από το εξηκοστό τρίτο λεπτά και μέχρι το τέλος – λόγω αποβολής του Κάνιας με δεύτερη κίτρινη κάρτα – ο ΠΑΟΚ ξεπέρασε ένα ακόμη σκληροτράχηλο, αγωνιστικό εμπόδιο, όπως τέτοιο αποδείχτηκε πως ήταν η Λαμία. Ένας δύσκολος αγώνας, όπως αναμενόταν να είναι, στην επιστροφή του «Δικεφάλου» στην ελληνική, ποδοσφαιρική πραγματικότητα μετά από ένα δύσκολο βράδυ στο Λονδίνο. Η απόδοσή του δεν ήταν καλή σ’ επίπεδο εμφάνισης, ωστόσο παρέμεινε πιστός στον πλέον κρίσιμο τομέα, αυτόν της αποτελεσματικότητας. Γεγονός που, σε συνάρτηση με το «στραβοπάτημα» του Ατρόμητου, του έδωσε τη δυνατότητα ν’ απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής με μεγαλύτερη βαθμολογική διαφορά και αντίστοιχη ασφάλεια από τον δεύτερο της βαθμολογίας (σ.σ. πλέον είναι ο Ολυμπιακός) κι όσους ακολουθούν στη σχετική κατάταξη.

Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου λοιπόν, έχοντας ξεκινήσει τις υποχρώσεις της κόντρα σε ακριβοθώρητους αντιπάλους, έχοντας το βαθμολογικό μειονέκτημα των δυο βαθμών, έχει καταφέρει να πετύχει έντεκα νίκες αφήνοντας βαθμούς μόνον στο Περιστέρι λόγω της ισοπαλίας με την ομάδα του Νταμίρ Κάναντι. Συνεχίζει να γράφει ιστορία ξεπερνώντας ρεκόρ πολλών ετών πριν, όπως αυτό του διαδοχικού σκοραρίσματος σε εκτός έδρας αναμετρήσεις φτάνοντας τις δέκα έξι, κάτι που είχε να συμβεί είκοσι ένα χρόνια, όπως σημείωσε η επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής, διόλου τυχαίο. Είναι λογικό να προκύπτει σύγκριση ανάμεσα στις περσινές και τις φετινές εμφανίσεις της ομάδας, ειδκά αυτές που είχαν πραγματοποιηθεί από τον Ιανουάριο και μετά. Ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει ο «Δικέφαλος», σ’ επίπεδο εμφάνισης πάντα, το έκανε στα προκριματικά του Champions League.

Λίγο η φόρα από τον επίλογο της περσινής σεζόν, πολύ το κίνητρο για την υπέρβαση και την παρθενική συμμετοχή στις φάσεις των ομίλων της διοργάνωσης, είχαν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Από τη στιγμή όμως που αυτό δεν επιτεύχθηκε κι όλοι ήξεραν τον μακρύ και απαιτητικό δρόμο που τους περιμένε «άδειασαν». Επαγγελματίες είναι, πληρώνονται αδρά, αλλά συνέβη. Ταυτόχρονα, σε σχέση με πέρσι – ελέω των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων φέτος - δεν υπάρχει το ενδιάμεσο από αγώνα σε αγώνα για να μπορέσουν να δουλέψουν πάνω σε πράγματα που χρήζουν βελτίωσης. Από αγώνα σε αποφόρτιση – αποθεραπεία, προετοιμασία για την επόμενη αναμέτρηση και ... αγώνας. Κάτι που σημαίνει πως η εν εξελίξει διαδικασία βελτίωσης κρατάει λίγο παραπάνω. Δεν είναι δικαιολογία-ες, είναι η πραγματικότητα βάσει δεδομένων.

Στο διάστημα αυτό αποδείχτηκε επίσης πως δεν υφίστανται δυο ισάξιες ενδεκάδες, ενώ φάνηκαν πιο έντονα τα θέματα που απασχολούν σε συγκεκριμένες θέσεις, όπως τέτοια είναι αυτή του κέντρου της άμυνας, πλην του βασικού διδύμου Βαρέλα – Κρέσπο, από τη στιγμή που ο Μαλεζάς παραμένει παροπλισμένος. Επίσης η εναλλακτική του Τόσκα δεν έχει δώσει τ’ αναμενόμενα, ενώ μεγαλύτερος είναι ο προβληματισμός για τα χαφ, εκεί όπου πέρα του Μαουρίσιο, δημιουργικά δεν υπάρχει εναλλακτική. Υπάρχει ένα γρήγορο αμυντικό χαφ όπως είναι ο Κάνιας, ο οποίος δεν μπορεί να βοηθήσει στο κομμάτι της οργάνωσης και δυο «βαριά» κορμιά όπως τέτοια είναι ο Βέρνμπλουμ με τον Σάκχοφ. Καίρια θέση για την εικόνα κάθε ομάδας, την ευθύνη για την οποία φέρει ο αποχωρήσας τεχνικός διευθυντής κι όχι μόνον για το συγκεκριμένο θέμα. Ο Ιανουάριος είναι κοντά και περιθώρια για διορθωτικές κινήσεις υπάρχουν, προκειμένου να παρουσιαστούν και τα πρώτα δείγματα γραφής από τη νέα τάξη πραγμάτων στο συγκεκριμένο πόστο και τον Μάριο Μπράνκο.

Επιστρέφοντας στα του αγώνα της περασμένης Δευτέρας, πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου δεκαλέπτου, υπήρξε μια φάση με αντικανονική επαφή του χεριού του Βιεϊρίνια εντός περιοχής, για την οποία οι γηπεδούχοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Όπως μια ανάλογη με τον Αντέτζο, υπήρξε λίγο αργότερα. Ακολούθησε η αποβολή του Κάνιας με δυο κίτρινες κάρτες και το δολοφονικό μαρκάρισμα του Μπαράλες στον Πασχαλάκη ένα τέταρτο πριν από την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας της αναμέτρησης κι ενώ ο ΠΑΟΚ δεν είχε άλλη αλλαγή. Από όλα αυτά, αυτό που έμεινε και συζητείται περισσότερο είναι η φάση του Πορτογάλου, που διαδραματίστηκε στο πρώτο δεκάλεπτο με ογδόντα λεπτά αγώνα ν’ ακολουθούν, χρόνος αρκετός για να συμβεί τ’ οτιδήποτε. Τα υπόλοιπα είναι σα να μη συνέβησαν ποτέ. Έτσι βολεύει ... Καμία τέτοια μαζική αντίδραση στο ματς με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο για το πέναλτι που δε δόθηκε στον «Δικέφαλο» στο μαρκάρισμα στον Ζαμπά. Κάθε τί που μπορεί να σπηλώσει μεγενθύνεται, κάθε τί που μπορεί να ευνοήσει εξαφανίζεται, για την πρώτη ομάδα που ζήτησε να εδραιωθεί το VAR αναλαμβάνοντας ακόμη και τα έξοδα.

Επίσης, η διαφορετικότητα εντοπίζεται και στις τοποθετήσεις των πρωταγωνιστών της μετά το ματς. Παρότι γνώριζαν πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις κι εντός της «οικογενείας» της ομάδας, προπονητής και ποδοσφαιριστές δεν κρύφτηκαν, δεν προσπάθησαν να κάνουν το «άσπρο - μαύρο», παρά παρουσίασαν την πραγματικότητα, κάτι που θα πρέπει κανείς να ψάξει πολύ για να βρει σε ανάλογες περιπτώσεις. Γι’ αυτό και τίποτα από όλα όσα λέγονται ή γράφονται δε – θα – πρέπει να τους ακουμπούν. Δεν είναι θέμα σύγκρισης, είναι η πραγματικότητα. Και το πλέον αστείο είναι οι τοποθετήσεις ανθρώπων που λησμονούν τις ίδιες τους τις δηλώσεις σε κάμερα-ες, προσπαθώντας πλέον να πείσουν για κάτι το διαφορετικό. Ούτε τους εαυτούς τους δεν καταφέρνουν γιατί είναι τέτοια η ζωή που με μαθηματική ακρίβεια θα σε φέρει μπροστά σ’ αυτό που φαιδρά υποστήριζες και χλεύαζες. Για να το αντιμετωπίσεις και να το διαχειριστείς.

Ο κάθε ένας παρουσιάζει την πραγματικότητα κατά το δοκούν, στη μόνη – ίσως – χώρα που η αλήθεια έχει πολλούς «πατέρες». Γι’ αυτό και για τον κάθε έναν είναι η ώρα ευθύνης. Για το ποιόν ακούει, ποιόν διαβάζει, ποιόν εμπιστεύεται. Ας κρατήσει ο καθείς το πρίσμα που θέλει να προσεγγίζει τις εξελίξεις κι ας αναζητήσει σ’ αυτό τις αιτίες του θυμού του, της οργής του, της ικανοποίησής του ή το αντίθετο. Ας μάθει ο καθένας να ζητάει ευθύνες πρώτα από τον εαυτό του και μετά μπορεί να στραφεί και προς τους άλλους .... Καλή δύναμη, καλή συνέχεια .