Αλκοόλ, κοκαΐνη και οι ράγες ενός τρένου…

Ο Τζορτζ Γκριν είναι ένας από τους παίκτες που έκαναν τη διαδρομή παράδεισος-κόλαση-παράδεισος, πληρώνοντας ακριβά τον εθισμό του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Τον Οκτώβριο του 2005 ο 15χρονος Τζορτζ Γκριν ταξίδευε στο Λονδίνο για να περάσει δοκιμαστικά στην Τότεναμ, όταν ένα τηλεφώνημα άλλαξε τα πάντα. Η Έβερτον είχε συμφωνήσει για την απόκτηση του με την Μπράντφορντ αντί 2 εκατομμυρίων λιρών.

Ο Γκριν εισέπραξε 45.000 λίρες ως αμοιβή κι άλλα τόσα σε τροφεία για τα επόμενα 2,5 χρόνια.

Τέσσερα χρόνια μετά στέκονταν στις γραμμές του σιδηροδρομικού σταθμού της γενέτειράς του στο Ντιούμπερι περιμένοντας το επόμενο τρένο για να βάλει τέρμα στην ζωή του. Τα όνειρα του για να γίνει ένας παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ είχαν καταστραφεί από την κοκαΐνη και το αλκοόλ.

Γλύτωσε επειδή το τρένο είχε καθυστέρηση και το θεώρησε ως ένα σημάδι από τον Θεό. Παίκτης Πρέμιερ Λιγκ δεν έγινε. Παντρεύτηκε όμως, μπήκε στον ίσιο δρόμο και έκανε οικογένεια. Μεγάλος παίκτης δεν έγινε, τουλάχιστον γλύτωσε.
Τώρα αγωνίζεται στην Τσέστερ ομάδα των χαμηλών κατηγοριών του αγγλικού ποδοσφαίρου η οποία το ερχόμενο Σάββατο θ’ αντιμετωπίσει την Λίβερπουλ στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας.

«Η πνευματική υγεία, ο εθισμός, είναι μια καθημερινή μάχη με τον εαυτό σου. Παλεύω για το καλύτερο κι αν μπορώ να βοηθήσω έστω κι έναν είναι κέρδος», τόνισε σε συνέντευξη του στο BBC.

Όταν πήγε στο Γκοπυντισον Παρκ τον σύγκριναν ακόμη και με τον Γουέιν Ρούνει.

Δεν κατάφερε ποτέ να παίξει στην πρώτη ομάδα περνώντας τον περισσότερο χρόνο του σε κλινικές και νοσοκομεία παλεύοντας με την κατάθλιψη, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ στα οποία τον οδήγησαν «κακές παρέες».

Οι θεραπείες του κόστιζαν 5.000 λίρες την εβδομάδα τα οποία πλήρωνε η Έβερτον. Εκείνος στα 16 του ήταν μέλος της ομάδα U20 δίπλα στους μελλοντικούς άγγλους διεθνείς Τζον Στόουνς και Ρος Μπάρκλει.

«Πριν γίνω 18 δεν υπήρχε νύχτα στην οποία δεν ήμουν έξω πίνοντας και διασκεδάζοντας. Όταν έγινα 18 έπαιζα ποδόσφαιρο, έπινα κι έπαιρνα ναρκωτικά. Την πρώτη φορά που δοκίμασα κοκαΐνη ήταν σε μια παμπ με φίλους. Αυτό άλλαξε την ζωή μου ».

Στην αρχή κατάφερε να το κρύβει αλλά σύντομα χρειάζονταν 30 γραμμάρια τον μήνα και η συμπεριφορά του άλλαξε.

«Ξόδευα πάνω από 2.000 λίρες σε κοκαίνη. Έχανα τις προπονήσεις. Ξυπνούσα αργά το απόγευμα. Ένα βράδυ όμως το παράκανα, έπαθα κρίση. Τηλεφώνησα στους ανθρώπους της Έβερτον να έρθουν να με σώσουν».

Πριν από τέσσερα χρόνια έφυγε από την Έβερτον και είχε μικρά περάσματα από Όλνταμ, Μπέρνλι και την νορβηγική Βίκινγκ. Πέρασε και από την σκοτσέζικη Κιλμάρνοκ.

Υπολογίζεται ότι από το ποδόσφαιρο έβγαλε γύρω στις 500.000 λίρες.
«Τα ξόδεψα όλα, μέχρι την τελευταία λίρα. Ντρέπομαι γι’ αυτό αλλά είναι αλήθεια. Σε μια καλή νύχτα έξω ξόδευα τουλάχιστον 1500 λίρες. Άνοιγα σαμπάνιες στα κορίτσια κι έρχονταν δίπλα μου. Έλεγα παίζω μπάλα, βγάζω χρήματα, δεν θα τελειώσουν ποτέ».

Η κατηφόρα όμως δεν άρχισε να έρθει. Φεύγοντας από την Έβερτον η οποία δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο, άλλαξε τέσσερις ομάδες σε 14 μήνες. Όταν έφυγε από την Όλνταμ υπέγραψε στην ερασιτεχνική Όσετ Άλμπιον για 80 λίρες το ματς.

Τότε ήταν που αποφάσισε ν’ αυτοκτονήσει.

Περίμενε το τρένο των εννέα στον σταθμό Μίρφιλντ κοντά στο Ντιούμπερι για να πέσει στις ράγες. Άκουσε τον σταθμάρχη να φωνάζει ότι το τρένο είχε καθυστέρηση.

«Ήταν ένα σημάδι από τον Θεό. Έπεσα στα γόνατα κι άρχισα να κλαίω. Σηκώθηκα κι απομακρύνθηκα. Πήγα σε κλινική αποτοξίνωση. Έχουν περάσει πέντε μήνες κι είμαι καθαρός. Ζω με την αρραβωνιαστικιά μου Τσάρλι, την δύο χρονών κόρη μου Ντέζι, ενώ τον ερχόμενο Οκτώβριο περιμένουμε κι άλλο παιδί».

Ο ίδιος κατέληξε: «Ζω από την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο. Χωρίς αυτό αυτό δεν θα μπορούσα να κρατηθώ στην ζωή. Αν αυτή η ιστορία μπορεί να βοηθήσει έστω κι ένα παιδί εγώ θα είμαι πολύ ευχαριστημένος».