Αυτό είναι το προφίλ του επόμενου προπονητή της Γιουβέντους

Για πρώτη φορά από το καλοκαίρι του 2014, η Γιουβέντους αναζητάει νέο προπονητή. Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι θα αποχωρήσει από τον σύλλογο μετά από πέντε επιτυχημένες σεζόν που συνοδεύτηκαν με 11 τίτλους.

Η επιτυχημένη του θητεία τον κατατάσσει πλέον δικαιωματικά, ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές του ποδοσφαίρου στην τακτική. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα «διαζύγιο» που έμοιαζε κάπως αναπόφευκτο, αλλά όταν ανακοινώθηκε και επίσημα δημιούργησε μία σχετική αίσθηση στον ποδοσφαιρικό κόσμο.

Στο ποδόσφαιρο όμως είσαι υποχρεωμένος να γυρίζεις γρήγορα σελίδα και να μην μένεις προσκολλημένος σε αυτά που έχουν συμβεί. Η προσοχή λοιπόν στράφηκε αμέσως, στο ερώτημα; Τώρα ποιος θα αντικαταστήσει τον Αλέγκρι στην Γιουβέντους;

Η ειδησιογραφία είναι γεμάτη από ονόματα πιθανών υποψηφίων. Υπάρχουν οι επιθυμητές επιλογές όπως ο προπονητής της Μάντσεστερ Σίτ, Πεπ Γκουαρντιόλα και ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο της Τότεναμ.

Οι φαινομενικά πιο εφικτές επιλογές είναι αυτές του πρώην προπονητή των «μπιανκονέρι» Αντόνιο Κόντε και του «αφεντικού» της Τσέλσι Μαουρίτσιο Σάρι. Τα ονόματα- έκπληξη είναι αυτά του Σιμόνε Ιντζάγκι της Λάτσιο, του Σίνισα Μιχαϊλοβιτς της Μπολόνια, ακούστηκε ακόμη και αυτό του Μουρίνιο.

Με τη σεζόν στη Serie A να φτάνει στο τέλος της και με τους ευρωπαϊκούς τελικούς στον ορίζοντα, το πιθανότερο είναι να γίνει η «αποκάλυψη» του νέου τεχνικού της Γιουβέντους, μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες.

Έτσι, από τα ονόματα που έχουν επανειλημμένα συνδεθεί με τον αντικαταστάτη του Αλέγκρι ποιος θα είναι τελικά αυτός που θα έχει τα απαραίτητα τεχνικά χαρακτηριστική για να αποτελέσει έναν άξιο διάδοχο του;

Η ομάδα διαχείρισης των «μπιανκονέρι» φαίνεται να έχει εξετάσει αυτήν την αλλαγή για λίγο, με το βασικό κίνητρο να είναι η προθυμία για επαναφορά μίας συγκεκριμένης ταυτότητας στην ομάδα.

Δεν πρόκειται για «μάχη» μεταξύ ρεαλιστικού ή στιλιστικού ποδοσφαίρου, είναι μια σαφής πρόθεση να έχει η Γιουβέντους ένα καθαρό και αναγνωρίσιμο τρόπο παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα υπήρξε επί σειρά ετών το περίφημο 3-5-2.

Με αυτό το σκεπτικό οι περιπτώσεις του Γκουαρντιόλα και του Ποτσετίνο, θα έπρεπε να βρίσκονται στην κορυφή.

Οι προπονητές που προωθούν ένα σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού, με αναγνωρίσιμο ποδόσφαιρο, φτιάχνουν ομάδες που είναι ευχάριστες για τους οπαδούς όχι μόνο της δικής τους ομάδας, αλλά και για τους ουδέτερους.

Τα ονόματα αυτών των προπονητών, προσελκύουν την προσοχή και δημιουργούν κλίμα ευφορίας γιατί είναι προπονητές που θα δημιουργήσουν θετικό κλίμα στην ομάδα και βεβαιότητα και για ατομική αλλά κυρίως, συλλογική βελτίωση.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τον Σάρι, ωστόσο υπάρχουν και ενστάσεις ότι δεν κατάφερε να βελτιώσει όσο θα έπρεπε την ομάδα του, περιθωριοποιώντας παίκτες. Στα μειονεκτήματα του και ότι είναι μία «ριψοκίνδυνη» προσωπικότητα, που δεν είναι τόσο φιλική προς τα αγγλικά Μέσα όσο οι υπόλοιποι ομόλογοι του της Πρέμιερ Λιγκ.

Ο Ποτσετίνο είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη επιλογή, έχοντας εργαστεί κάτω από περιοριστικές συνθήκες στην Τότεναμ, μεγιστοποιώντας τις δυνατότητες της ομάδας του.
Είναι γνωστό ότι η Γιουβέντους δεν έχει απεριόριστη δύναμη στην αγορά, αλλά μπορεί να αντέξει οικονομικά μία τέτοια επιλογή, παρέχοντας στον Αργεντινό τεχνικό πολύτιμα «εργαλεία» που δεν έχει στην τωρινή του ομάδα.