Αυτή η Eurovision δεν είναι πανηγύρι

Η Eurovision, το μακροβιότερο και μεγαλύτερο διεθνές μουσικό φεστιβάλ, καθώς απευθύνεται σε τουλάχιστον 500 εκατ. τηλεθεατές, οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση EBU, στην οποία συμμετέχουν οι κρατικές τηλεοράσεις 56 χωρών και ακόμη 21 χωρών ως συνεργαζόμενες, δεν ήτανε ποτέ «πανηγυράκι», όπως συνηθίζουν να τη χαρακτηρίζουν οι «έντεχνοι» αποστασιοποιημένοι μουσικόφιλοι, ούτε μια γιορτή, όπως την αντιμετωπίζουν οι ποπ

Ήτανε από το 1956 που ξεκίνησε, μια μουσική εκδήλωση που παρήγαγε ένα κορυφαίο κι ελκυστικό τηλεοπτικό προϊόν και «έκρυβε» πολιτική. Όχι μόνο κατά τη ψηφοφορία, όπου κι ο πιο ανυποψίαστος τηλεθεατής διέκρινε τους συσχετισμούς και τις «συνεργασίες», αλλά κυρίως κατά την προβολή των μηνυμάτων που συνόδευαν όλη τη διαδικασία, στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο.

Φέτος η 64η διοργάνωση στο Τελ Αβίβ, στις 18 Μαΐου φαίνεται να είναι η πιο πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, παρότι ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής Φρανκ-Ντίτερ Φράιλινγκ είπε ότι η EBU έλαβε τις εγγυήσεις εκ μέρους του πρωθυπουργού του Ισραήλ σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, την ελεύθερη πρόσβαση για όλους, την ελευθερία της έκφρασης και τον απολίτικο χαρακτήρα του διαγωνισμού. Και δεν είναι μόνο οι ευνόητοι λόγοι, αλλά πολλοί, καθώς πραγματοποιείται σε μια εποχή, όπου είναι πλέον εμφανές πως όλα είναι πολιτική.

Καλλιτέχνες ζητούν να μεταφερθεί η φετινή διοργάνωση της Eurovision σε άλλη χώρα

Η Βίβιεν Γουέστγουντ, ο Πίτερ Γκάμπριελ και ο Μάικ Λι είναι μερικοί από τους 50 καλλιτέχνες που ζητούν να μεταφερθεί η φετινή διοργάνωση της Eurovision από το Ισραήλ σε άλλη χώρα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του BBC.