Unknown Fate Review

Είναι ένας άλλος, ζει σε παράνοια…

Ξέρετε ποια είναι τα πιο δύσκολα παιχνίδια για review; Είναι οι μεγάλοι τίτλοι, που χρήζουν υπερανάλυσης; Θα μπορούσε, αλλά όχι. Είναι κουραστικοί σίγουρα, αλλά άπαξ και πάρεις μπρος, ρολάρεις. Είναι οι πιο compact, που όσο να ’ναι τί να πεις; Ούτε καν, μη γελιόμαστε… Οι αναγνώστες δε βαριόνται να το διαβάσουν όλο, οι συντάκτες είναι μάγκες που παρέδωσαν σβέλτα το υλικό και ο αρχισυντάκτης μας γουργουρίζει σα γάτος που μόλις τον τάισαν, βλέποντας τις εκκρεμότητες

να μειώνονται πιο γρήγορα και από κοψίδια σε ταβέρνα μετά από δίαιτα. Όλοι χαρούμενοι λοιπόν εδώ. Φίλες και φίλοι, τα πιο απαιτητικά reviews είναι αυτά που με μία πρόταση, τα έχεις γράψει όλα. Αυτά που κοιτάς την οθόνη, κοιτάς και τις σημειώσεις και αναρωτιέσαι πώς στα κομμάτια θα γεμίσεις την καταραμένα άδεια σελίδα. Κρίνοντας από τη μέχρι τώρα αερολογία, δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς σε ποια κατηγορία κατατάσσεται το Unknown Fate, το first-person Puzzle-Adventure της MarsLit Games.

Να πιάσουμε την ιστορία; Είστε κάποιος με αμνησία και ξαφνικά βρίσκεστε σε έναν άλλο κόσμο, από τον οποίο προσπαθείτε να δραπετεύσετε με τη βοήθεια ενός artifact. Ουσιαστικά αυτή είναι. Στην πορεία θα συναναστραφείτε με κάποια πλάσματα, τους guardians, που είναι κάτι σαν guides και που ενώ γνωρίζουν τί σας έχει συμβεί, συνεχώς λένε το υπερβολικά convenient “α, πρέπει να ανακαλύψεις την αλήθεια μόνος σου”. Ναι, ωραία, κανένα πρόβλημα, ο τίτλος ακολουθεί τη μυστηριακή οδό και στην τελική Puzzle είναι, δε χρειάζεται βαθύ story…

Το θέμα είναι πως με το πέρας της ιστορίας, όχι μόνο δεν πήραμε τις απαντήσεις που αναζητούσαμε επί (περίπου) 5 ώρες, αλλά μας δημιουργήθηκαν και περαιτέρω απορίες! Τις οποίες θα θέλαμε πολύ να τις μοιραστούμε μαζί σας, αλλά ουσιαστικά θα σποϊλάραμε τα πάντα. Το μόνο που θα πούμε, είναι πως τέτοιο wrapping υπόθεσης δικαιολογείται μόνο με ένα “to be continued” πριν ή μετά τα credits. Το οποίο, όχι, δεν εμφανίστηκε.

Να μιλήσουμε για gameplay; Οι γρίφοι μέχρι τα μισά του playthrough είναι γελοιωδώς απλοί. Έπειτα είδαμε βελτίωση, απαιτήθηκε και συνδυαστική σκέψη, αλλά και πάλι όχι κάτι ιδιαίτερα challenging. Ως επί το πλείστον θα χρησιμοποιείτε το προαναφερθέν artifact και τις διαφορετικές λειτουργίες του για να τους λύσετε: κάποιες φορές θα πυροβολείτε, άλλες θα μετακινείτε, ενώ θα μπορείτε και να πειράζετε την ταχύτητα αντικειμένων. Υπάρχουν και λίγοι εχθροί, αλλά το combat είναι- επίσης- απλοϊκό.

Οι χώροι που θα κινείστε είναι αχρείαστα μεγάλοι συνήθως και το exploration τους δε θεωρούμε ότι ανταμείβει ιδιαίτερα, περισσότερο μπερδεύει ως προς το πού πρέπει να πάτε. Παρ’ ολ’ αυτά υπάρχουν κάποιοι κρυμμένοι collectable κρύσταλλοι, οι οποίοι είναι “αναμνήσεις”. Μη φανταστείτε όμως ότι αποκαλύπτουν κάτι συνταρακτικό. Μάλλον θα λέγαμε ότι, βάσει ending, είναι ελαφρώς ανούσιοι. Πληροφοριακά πάντως, το πόσοι κρύσταλλοι είναι διαθέσιμοι στην κάθε περιοχή (στο σύνολό της, όχι ανά screen) εμφανίζεται κατά την έναρξή της, στιγμιαία, στο πάνω μέρος της οθόνης.

Δυστυχώς μόνο για τον τεχνικό τομέα έχουμε μπόλικα να γράψουμε… Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Όμορφα γραφικά ανεξαρτήτως handheld ή docked mode, αφαιρετικά ασπρόμαυρα cinematics και εξαιρετικά ταιριαστή ηχητική υπόκρουση. Συνολικά, ατμοσφαιρικότατο. Όσον αφορά στο voice acting βέβαια, έχουμε ακούσει και πολύ καλύτερες ερμηνείες για να είμαστε ειλικρινείς. Από εκεί και πέρα, ο τίτλος είναι γεμάτος προβλήματα. Μερικά είναι κακοτεχνίες, όπως οι αυξομειώσεις στον ήχο των διαλόγων, η μέτρια ανταπόκριση του default sensitivity του δεξιού αναλογικού μοχλού (εμείς το κατεβάσαμε κατά μισή μονάδα) ή το γεγονός ότι κάθε φορά που μας σκότωνε εχθρός γινόταν αδικαιολόγητα unequiped το artifact. Κυρίως όμως είναι glitches.

Καταρχάς τα checkpoints, στα οποία και λαμβάνει χώρα το autosave είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αυτό δε θα ήταν μείζον θέμα, αν πολλά glitches δε μας ανάγκαζαν να κάνουμε reboot το παιχνίδι, χάνοντας έτσι και το progression και το χρόνο μας. Άλλες φορές πάλι είμασταν αρκετά “τυχεροί” και διορθωνόταν το πρόβλημα μετά από λίγο (ή μετά από μια βουτιά στο κενό…).

Να αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές καταστάσεις που βιώσαμε: σε κάποια φάση ο χαρακτήρας μας άρχισε να αιωρείται… και μετά από λίγο εκτοξεύθηκε στον ουρανό! Σε μία περίπτωση, δε δούλευε καθόλου μια από τις λειτουργίες του artifact. Άλλη πάλι λειτουργούσε, αλλά ήταν αόρατο! Συναντήσαμε επίσης πάμπολλα clippings, με αποκορύφωμα όταν περάσαμε μέσα από ένα βράχο και μετά κολλήσαμε σ’ ένα χαντάκι. Ακόμα, ενώ είχαμε πατήσει pause μας επιτέθηκαν και μόλις πήγαμε να κάνουμε unpause, τα πάντα κράσαραν. Στην εξερεύνηση πάλι, πολλές φορές, μάλλον πήγαμε κάπου που δεν έπρεπε και μέναμε παγωμένοι. Τέλος, μία φορά δεν μπορούσε να γίνει ένα απαραίτητο interaction, αλλά τουλάχιστον αυτό ήταν λίγο μετά από save point.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την MarsLit Games.

IGN GreeceΗ Valve απολύει 14 άτομα συμπεριλαμβανομένου του Richard GarfieldΗ ΕΑ δεν θα έχει συνέντευξη τύπου στην Ε3 2019Kingdom Hearts 3 και Resident Evil 2 στην κορυφή των πωλήσεων του Ιανουαρίου

Πηγή: IGN Greece