The Padre Review

Forgive me Padre, for you have -quite- sinned.

2019 και τα themes περί εξορκισμών, κακών πνευμάτων και φαντασμάτων είναι χιλιοειπωμένα, ξαναχρησιμοποιημένα και -ολίγον τι- ξεπερασμένα στο pop culture. Ωστόσο, η Shotgun with Glitters, μια εταιρία από Ευρωπαίους game developers που υποστηρίζουν πως πρωτίστως είναι gamers, αποφάσισε να τιμήσει τούτα τα themes,

μέσω ενός retro 3D horror Adventure εν ονόματι The Padre. Ο πάτερ - χονδρική μετάφραση που μου αρέσει να χρησιμοποιώ για κάποιον λόγο- είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που διαλέγει ως όπλα το σκοτάδι, τον φόβο, τους γρίφους αλλά, κυρίως, το χιούμορ. Αν η ιδέα ενός ρωμαιοκαθολικού παπά που πολεμά το κακό με τον σταυρό στο χέρι δεν σε έχει ήδη πείσει…εμ, επίσης σκοτώνεις zombies. I swear to God.

Ο πάτερ μας, λοιπόν, με το όνομα Alexander είναι ένας πολεμιστής του Θεού με όπλο την πίστη του, το μυαλό του, άντε και κανένα τόξο ή καραμπίνα στην ανάγκη. Καθώς ένας Καρδινάλιος -με το καθόλου προβλέψιμο όνομα Benedictus- εξαφανίζεται σε μια περίεργη έπαυλη, ο αγωνιστής ιερέας μας καλείται να τον βρει και να τον σώσει, κι ας μην είναι η μεγαλύτερη του συμπάθεια. Αποτέλεσμα αυτής της αποστολής είναι να μπλεχτεί με ακόμα περισσότερα μυστήρια και τέρατα, άλλοτε πιο μελαγχολικά και άλλοτε πιο αιματηρά- αν και πόσο αιματηρό να γίνει ένα retro stylized 3D παιχνίδι θα μου πεις, και θα ‘χεις δίκιο. Όλα αυτά σε ένα εξαιρετικά βασικό point-and-click σύστημα που, ενώ είχε καλές προθέσεις με τον απλό σχεδιασμό του, γίνεται περιστασιακά εκνευριστικό. Τα πλάσματα που τυχόν -βασικά σίγουρα- θα συναντήσεις θα σου σπάσουν ελαφρώς τα νεύρα στα σημεία που χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις force instead of brains, και μιας και λέω brains…

Ως gamer, έχω παίξει πολλά Adventures και το μυαλό μου έχει εκπαιδευτεί ώστε να έχει ήδη σκεφτεί 28 διαφορετικά σενάρια για πιθανή χρήση ενός αντικειμένου, με το που μπει στο inventory. That being said, οι γρίφοι μου φάνηκαν προσωπικά σχετικά εύκολοι -δεν αισθάνθηκα πολύ συχνά την ικανοποίηση της δύσκολης επίλυσης και, ακόμα κι αν όντως πάτησα 2-3 φορές -I confess- την επιλογή «hints on», θεωρώ την ύπαρξή της ρεαλιστικά αχρείαστη. Φυσικά, αυτό δεν αναιρεί την ευχαρίστηση που ένιωσα σε κάποιες φάσεις, είτε γιατί έλυσα κάτι, είτε γιατί συνέβη κάποιο πολύ έξυπνο plot twist, είτε απλούστατα εξαιτίας του εξαιρετικά σαρκαστικού παραμιλητού του Padre. Υπήρξαν και φορές που παραδέχτηκα τον σεναριογράφο για τις ψαγμένες ιδέες του. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί τις ισάριθμες φορές που αισθάνθηκα κάπως χαζή και -humor me- νομίζω πως σε αυτή την περίπτωση ίσως φταίει λιγάκι το παιχνίδι -τώρα αν φταίει η έλλειψη θρησκευτικής μόρφωσης και οι γνώσεις περί ρωμαιοκαθολικισμού, μάρτυς μου ο Θεός και οι υπόλοιποι υποψήφιοι gamers ας με δικάσουν. Ακόμα, στοιχεία όπως η άνιση πιθανότητα κατά την διάρκεια του παιχνιδιού για να καταλήξεις σε game over και η υπερεξήγηση ή υποεξήγηση -is that even a word?- στην πλοκή μου άφησε μια μικρή, αλλά αισθητή πικρία.

Στο κομμάτι των γραφικών, η cult ατμόσφαιρα και τα νοσταλγικά pixelated γραφικά ήταν το κύριο όπλο του The Padre, που σχεδιάστηκε όπως έπρεπε μα δημιούργησε αναπόφευκτα κάποια προβληματάκια. Παίζοντας στις υψηλότερες ρυθμίσεις, υπήρχαν και πάλι σημεία που τα μάτια μου ζορίστηκαν να καταλάβουν τι γίνεται με τόσο σκοτάδι και ταυτόχρονα πολύ έντονο φωτισμό σε ένα τυπικό πλάνο, ειδικά όταν προσπαθούσα να λύσω έναν γρίφο και το πρόβλημα ήταν η σχεδιαστικά έμφυτη κακή ανάλυση. Υπάρχει επιλογή να αλλάζεις την κάμερα -αυτό έλειπε-, αλλά όταν ένα παιχνίδι έχει σχεδιαστεί με βάση retro dark horror feels, πολλές φορές θα τύχει να περνάς από ένα φαινομενικά άσχετο αντικείμενο και να χρειαστεί τρίτη αλλαγή κάμερας για να αποκαλύψει τον ενεργό του ρόλο. Όσο αφορά τον ήχο, ομολογώ ότι το soundtrack ήταν όμορφο και δημιουργούσε το επιθυμητό αποτέλεσμα – αν και προσωπικά εγώ δεν θέλω και πολύ για να τρομάξω, οπότε οι λάτρεις των horror games ίσως πουν ότι έχουν ζήσει και καλύτερες στιγμές. Για να μια ειλικρινής, θα ήθελα μια μεγαλύτερη γκάμα μουσικών ήχων -ειδικά στον τίτλο έναρξης, αν ξεχαστείς για κάνα λεπτό κάνοντας κάτι άλλο συνειδητοποιείς ότι, εμ…τόσο διαρκεί και το τραγουδάκι, με το loop να δένει εκνευριστικά άσχημα σε αρχή και τέλος.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Feardemic.

IGN Greece Η Sega αποκτάει την Two-Point Studios H Season 2 του Apex Legends θα αποκαλυφθεί στην E3 Η Sony ανακοίνωσε το δεύτερο State of Play Livestream

Πηγή: IGN Greece