Sword and Fairy 6 Review

Ένα RPG με “μικρές χαρούμενες αστοχίες¨.

To Sword and Fairy 6 ήταν μια ανάπαυλα από τα JRPG και την ξεχωριστή, δυναμική και έντονη αισθητική τους. Ο συγκεκριμένος τίτλος έχει διαφορετική επιρροή στο είδος, καθώς συμπεριλαμβάνει το essence της κινέζικης κουλτούρας, κάτι που φαίνεται παραστατικά

στο ύφος που ακολουθεί γενικότερα. Η εισαγωγή μας εξιστορεί μια πολύ όμορφη ιστορία, στηριζόμενη σε μυθολογικά πρόσωπα όπως ο Shennong και ο Chiyou, συνοδευόμενη από πολύ όμορφα σκίτσα και ένα εξαιρετικό narrative. Αυτό είναι και το κυρίως προτέρημα του τίτλου. Η καλογραμμένη, ενδιαφέρουσα ιστορία που παίρνει σημαντικές διαστάσεις μελλοντικά, και πλαισιώνει χαρακτήρες με αισθητή επιφάνεια, στους οποίους εμφυσούν ζωή ταλαντούχοι voice actors.

Τα πολλά, μα πάρα πολλά cutscenes ίσως βέβαια να μην συμφωνούν με την ιδιοσυγκρασία σας όσο και αν αγαπάτε το storytelling, όμως καθένα από αυτά συμβάλλει αποδοτικά στην πληρέστερη κατανόηση του κόσμου και των κατοίκων του. Εδώ όμως είναι που μπαίνει η διαχωριστική γραμμή. Η γραμμή που χωρίζει το πνεύμα του κόσμου και των χαρακτήρων, από την απεικόνισή τους. Γραφικά που παραπέμπουν σε εποχές PS2, άκαμπτες κινήσεις από τους πρωταγωνιστές, σχεδόν ανύπαρκτα facial expressions και αισθητικές λεπτομέρειες που βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Στοιχεία που θα είχαν μικρότερη αρνητική ισχύ αν δεν εφάπτονταν πάνω σε έναν πολύ “κακά” υλοποιημένο τεχνικό τομέα.

Συγκεκριμένα τα frame drops γίνονται σε τέτοια συχνότητα που θα κάνουν τα μείζων ζυγωματικά σας να πάρουν την ανιούσα. Glitches… πάρε κόσμε! Μάχη εναντίων του κανένα που εκτελείται ταυτόχρονα με cutscenes ήταν κάτι που δεν είχα ξανασυναντήσει. Στα γραφικά εμφάνιση ροζ πλαισίων στη θέση των κανονικών textures, και το κερασάκι στην τούρτα τα συνεχή κολλήματα που σε αναγκάζουν να κλείσεις το application χάνοντας όλη σου την πρόοδο. Ναι, πρέπει να φροντίζετε να σώζετε συχνά την πρόοδό σας γιατί κατά πως φαίνεται η συχνότητα του auto save είναι ανάλογη με τη συχνότητα ευθυγράμμισης των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Αυτό όμως που σε κάνει να χάνεις την ψυχραιμία σου είναι τα boss fights. Ομολογουμένως δύσκολη και χρονοβόρα πτυχή του παιχνιδιού. Και παρότι μπορείς να εκτιμήσεις την πρόκληση που προσφέρεται, δεν μπορείς να εκτιμήσεις καθόλου το γεγονός ότι θα υπάρξουν φορές όπου στη μέση ή λίγο πριν το τέλος της μάχης η εικόνα παγώνει, τα κουμπιά του DualShock 4 δεν ανταποκρίνονται και πρέπει να γίνει shut down επαναλαμβάνοντας φυσικά όλη τη διαδικασία από την αρχή. Αν πάλι η μάχη εξελιχθεί ομαλά από τεχνικής άποψης χωρίς όμως να βγείτε νικητές, οι developers φρόντισαν να συμπεριλάβουν το αρκετά χρήσιμο feature, rematch and resupply. Όμως η συγκεκριμένη επιλογή εφτά στις δέκα φορές δεν κατάφερε να λειτουργήσει. Ναι μεν μας μετέφερε στο πεδίο της μάχης, αλλά αυτή η μάχη δεν ξεκινούσε ποτέ.

Και είναι κρίμα, γιατί το Sword and Fairy 6 έχει διανθιστεί με αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Καταρχάς μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ real time και round mode, καθώς επίσης να ορίσετε διαφορετικό αρχηγό κάθε φορά τον οποίο και θα χειρίζεστε. Κάθε χαρακτήρας έχει δύο skill sets, των οποίων τα attacks της αρεσκείας σας τοποθετούνται σε μια μπάρα πέντε θέσεων μορφοποιώντας διαφορετικά τις επιθέσεις σας κάθε φορά. Αναλόγως βέβαια την αποδοτικότητα του καθενός μπορεί να καταλαμβάνει μέχρι κ όλες τις θέσεις. Μπορείτε να δώσετε έμφαση στα buffs, healing, focus όπως και να εκτελέσετε super attacks σε συνδυασμό με άλλο μέλος της ομάδας. Η ολοκλήρωση της μάχης σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σας ανταμείβει με bonuses. Επιπλέον αν δεν ακολουθείτο, η κατ΄εμέ, εσφαλμένη τάση του αυτόματου ελέγχου της κάμερας, η διαδικασία θα κυλούσε ακόμη πιο ομαλά αφού οι οπτικές γωνίες που "επιβάλλονται" δεν είναι πάντα οι πιο κατάλληλες.

To exploration είχε τη δυνατότητα να είναι αρκετά πιο διασκεδαστικό, ιδιαίτερα στις πόλεις, καθώς σε αφήνει να περιηγηθείς σχεδόν παντού. Να ανέβεις σε στέγες, να χωθείς σε στενάκια και να βρεις το δρόμο σου στις κορυφές πολύ υψηλών κτιρίων για να απολαύσεις μια στιγμή πανοραμικής θέας. Αν και το πανοραμικής μάλλον απορρίπτεται λόγω draw distance. Οι δε χαμηλές ταχύτητες που αναπτύσσουν τα κάτω άκρα των πρωταγωνιστών μας, σε βάζουν στον πειρασμό να σκεφτείς… που να "τρέχω" τώρα.

Λεπτομέρεια άνευ σημασίας θα μπορούσε να θεωρηθεί το μικρό μέγεθος της γραμματοσειράς. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Aν δεν έχετε οικειότητα με τα Μανδαρινικά, θα πρέπει να βρείτε μόνιμη θέση για εσάς και το σκαμπό σας μπροστά από την τηλεόραση, αφού το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού μονοπωλείτε από διαλόγους και cutscenes. Οι δε επεξηγηματικές καρτέλες για την λειτουργία των mechanics αφήνουν την αίσθηση ότι πρέπει να αποστηθίσετε μεγάλο αριθμό πληροφοριών. Περιεχόμενο το οποίο θα μεταδιδόταν καλύτερα στην πράξη, όταν μάλιστα είναι ασαφής ο τρόπος που θα κινηθούμε μες στο παιχνίδι.

Όμως με το Sword and Fairy 6 συμβαίνει το εξής παράδοξο. Όσο και να σε ταλαιπωρεί σε τεχνικά θέματα, βρίσκεις τον εαυτό σου να θέλει να ξαναπιάσει το παιχνίδι. Είναι η ιστορία; είναι οι χαρακτήρες; είναι η ατμόσφαιρα; όλα αυτά μαζί ίσως, που καταφέρνουν εν μέρει να εξορκίσουν τα αρνητικά του συνόλου στο οποίο ανήκουν; Μπορεί. Τώρα όμως καταλαβαίνουμε λίγο περισσότερο γιατί η σειρά αγαπήθηκε και είναι τόσο δημοφιλής στην κινέζικη αγορά.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Eastasiasoft.

IGN GreeceSword and Fairy 6 gameplayΗ Intel φέρνει εξαπύρηνους επεξεργαστές σε UltrabooksAlienware Aurora 2019 Hands On

Πηγή: IGN Greece