Demetrios - The BIG Cynical Adventure (Switch) Review

Demetri μου, Demetri μου…

Πριν ξεκινήσουμε, να δώσουμε άπειρα συγχαρητήρια στην developer και publisher του Demetrios - The BIG Cynical Adventure, Cowcat. Και αυτό γιατί ολόκληρη η εταιρία απαρτίζεται από ένα άτομο. Ναι, σχεδόν τα πάντα στο παιχνίδι (programming, artwork, διάλογοι κ.τ.λ.) είναι αποτέλεσμα ενός, το τονίζουμε, ανθρώπου: του Fabrice Breton. Μπήκα στον πειρασμό, τηρουμένων των συνθηκών, να είμαι πολύ επιεικής απέναντι σε αυτό το πρώτο δημιούργημά του αλλά δε θα ήταν σωστό- το νόημα της ψύχραιμης κριτικής είναι (και) να βοηθήσεις τον άλλο να γίνει καλύτερος.

Στο ζουμί τώρα. Πρόκειται για έναν point and click Adventure τίτλο, με έντονα στοιχεία Visual Novel, εμπνευσμένο και επηρεασμένο από κλασικές και καταξιωμένες δημιουργίες (Monkey Island, Grim Fandango, Broken Sword και Phoenix Wright μεταξύ άλλων). Η όλη προσπάθεια χρηματοδοτήθηκε μέσω Kickstarter το 2015 και ήδη διατίθεται σε PC, PS4, Xbox One, PS Vita, iOS και Android. Από τις 3 Δεκέμβρη όμως θα κυκλοφορήσει και στο Switch, έκδοση την οποία έχουμε την τιμή να σας αναλύσουμε από τώρα.

Όσον αφορά στο σενάριο, κεντρικός πρωταγωνιστής μας είναι ένας αδιανόητος τυροβρωμίκουλας με νοητικές δυνατότητες αμοιβάδας, ο Bjorn Thonen. Μεγαλύτερο κατόρθωμά του είναι πώς δεν αποτελεί ένα ολικό βάρος στην κοινωνία, αλλά δουλεύει ως “αντικέρ” πουλώντας απομιμήσεις made in China. Ο λαμπρός αυτός επιχειρηματίας πρόσφατα απέκτησε ένα κοτοπουλοειδές άγαλμα με μια ιδιαίτερη πλακέτα για το κατάστημά του, το οποίο και πάρκαρε φυσικά στο αχούρι που ονομάζει σπίτι. Ένα βράδυ και ενώ έχει σχεδόν λιποθυμήσει από τα ξύδια, μπαίνει κλέφτης, εκείνος (παραδόξως) ξυπνάει από το θόρυβο αλλά ο κακοποιός τον ρίχνει αναίσθητο με ένα χτύπημα. Το πρωί και παρότι δε θυμάται πολλά, συνειδητοποιεί ότι η πλακέτα και τα λιγοστά του χρήματα έχουν κάνει φτερά. Παρ’ ολ’ αυτά βρίσκει τον αναπτήρα του διαρρήκτη, ο οποίος και αποτελεί το μοναδικό στοιχείο (προς το παρόν) για να βρεθεί ο ένοχος.

Αυτή είναι η αρχή μιας περιπέτειας η οποία θα σας ταξιδέψει σε εξωτικά μέρη και κυρίως θα σας βάλει να ουρήσετε στο μοναδικό φυτό του τοπικού αστυνομικού τμήματος, να δηλητηριάσετε αθώο κόσμο, να κάνετε κακάκια σε δημόσια βρύση, να φάτε μπισκότα μέσα από έναν τάφο και να πεθάνετε πολλές, πολλές φορές για να βλέπετε τα διαφορετικά μηνύματα game over.

Όπως αντιληφθήκατε η καφρίλα, η cringe comedy και το toilet humor έχουν τις τιμητικές τους. Εντούτοις δε θα λέγαμε ότι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά ώστε να μην ασχοληθεί κάποιος που δεν είναι υπέρμαχος αυτού του ιδιαίτερου χιούμορ ή να χρειαστεί να απενεργοποιήσει τα toilet jokes (ναι, υπάρχει αυτή η επιλογή). Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ήταν και αρκετά light για αυτό που ήθελε ο δημιουργός να πετύχει- κρίνοντας από το ποιόν και το ύφος του βασικού χαρακτήρα. Και εξηγούμαι: η κωμωδία είναι από μόνη της ένα πολύ δύσκολο είδος. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για αυτά τα μη συμβατικά genres.

Η γραμμή που ξεχωρίζει το ανώριμο και απλά γελοίο από το νερόβραστο και χλιαρό βρίσκεται στην ισορροπημένη υπερβολή (όσο παράδοξο και αν ακούγεται) που απαιτούν αυτές οι ξεχωριστές κατηγορίες. Κάποιες φορές πρέπει να δίνονται στο θεατή στιγμές ηρεμίας και άλλες να μη φοβάσαι να πατάς το γκάζι στο τέρμα. Εννοείται πως δε θα ήταν ωραίο καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού να γεμίζει η οθόνη με περιττώματα, εμετούς, χρησιμοποιημένα προφυλακτικά ή ο χαρακτήρας να τις αμολάει 24/7, αλλά και το politically correct προκλητικό, στα μάτια μου τουλάχιστον, βγάζει μια αίσθηση φόβου. Πιστεύετε πως το South Park, για παράδειγμα, θα άντεχε 22 σεζόν εάν ήταν πιο “καθωσπρέπει” στα πρώτα του βήματα;

Σε καμία περίπτωση τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι το Demetrios - The BIG Cynical Adventure έχει κακογραμμένο σενάριο. Και ενδιαφέρον story ικανοποιητικής διάρκειας έχει (γύρω στο 15ώρο αν είστε completionists) και καλές στιγμές και κυνισμό και αυτοσαρκασμό και κάποιους έξυπνους διαλόγους θα πετύχετε. Απλά δε θεωρούμε ότι παίρνει τα απαραίτητα ρίσκα που προσφέρει ένα τέτοιο ακραίο χιούμορ ώστε να κάνει γκελ στις τάξεις των φαν του cringe. Πάραυτα όμως, συνολικά μπορούμε να πούμε ότι η εμπειρία μας ήταν ευχάριστη. Σε αυτό συνέβαλαν οι ικανοποιητικά challenging γρίφοι, η ευφυής έμπνευση των πολλαπλών game over screens (περίπου 70 και σας περιμένουν να τις ανακαλύψετε!), το hint system των καλά κρυμμένων collectible cookies (όποτε τρώτε ένα μπισκοτάκι σας δίνεται βοήθεια), τα achievements και οι ατάκες του Bjorn κάθε φορά που ελέγχαμε τα πάντα στο χώρο ή που χρησιμοποιούσαμε την πατροπαράδοτη τακτική να συνδυάζουμε παράταιρα items μεταξύ τους.

Προτού περάσουμε στο τεχνικό κομμάτι του review, να ξαναθυμήσουμε ότι πρόκειται για μια low budget παραγωγή ενός ατόμου. Δε γίνεται να περιμένουμε θαύματα. Ο ηχητικός τομέας, λόγου χάρη, είναι ανεπαρκής, με σχεδόν παντελή απουσία voice acting (δεν έχει πιαστεί ο χρηματικός στόχος στο Kickstarter) και με αδιάφορα και μονότονα μουσικά κομμάτια. Τα γραφικά, παρόλο που είναι Full HD στο docked και φωτεινά, χωλαίνουν στον κόμικ σχεδιασμό των χαρακτήρων. Για την ακρίβεια, παρότι αντικειμενικά δεν μπορούν να θεωρηθούν κακοσχεδιασμένοι, αποπνέουν μία αίσθηση ερασιτεχνισμού. Σα να τους σχεδίασε κάποιος με ταλέντο μεν, ακαλλιέργητο δε.

Ο χειρισμός από την άλλη, είναι OK. Ως παραδοσιακό point and click, το ρόλο του -σαφώς πιο ταιριαστού- mouse αναλαμβάνουν οι αναλογικοί μοχλοί. Ο δεξιός μάλιστα ενδείκνυται για λεπτομέρειες καθώς μειώνεται η ταχύτητα κίνησης του κέρσορα και γίνεται zoom στο σημείο που βρίσκεται. Από κεί και πέρα, στο βασικό mapping το Α κλασικά είναι το action button, το B ανοίγει τη μπάρα των items και επεξηγεί τί είναι το καθένα, το Χ ανοίγει ένα quick menu και τέλος το Υ κάνει highlighted τα interactive αντικείμενα στο χώρο. Τέλος, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η handheld αξιοποίηση του touchscreen, το οποίο, έχοντας καλύτερη απόκριση σε σχέση με τους μοχλούς, εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο όποτε χρειάστηκε να ασχοληθούμε με κάποιο από τα mini games (μερικά είναι και απαραίτητα για progression).

Κλείνοντας να αναφέρουμε δύο bugs που βρήκαμε. Στη μία περίπτωση τα… μάτια ενός χαρακτήρα είχαν κολλήσει στο background παρότι ο ίδιος είχε φύγει από το πλάνο. Στην αρχή νομίζαμε ότι είναι μέρος του plot και μας παρακολουθεί από τον τοίχο!! Μόλις επανεμφανίστηκε ο εν λόγω “αόμματος”, διορθώθηκε το πρόβλημα και δεν επαναλήφθηκε, σε αντίθεση με τη δεύτερη περίπτωση που έγινε δυο- τρεις φορές. Συγκεκριμένα, σε επισκέψεις μας στην ενότητα των extras, όπου υπάρχουν unlockable artworks, μουσικές και mini games, το interface κόλλαγε και δε μπορούσε να κλείσει.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Cowcat.

Πηγή: IGN Greece