Close to the Sun Review

Τόσο κοντά που σχεδόν κάηκε.

Ξεκινώντας την περιπέτειά μας γνωρίζουμε την Ρόζα, μια δημοσιογράφο που δέχεται γράμματα από την αδερφή της, η οποία την καλεί στο ερευνητικό κέντρο του Tesla στη μέση του πουθενά! Βουτάμε λοιπόν κατευθείαν στα βαθιά, όπως έκανε και η δημιουργός εταιρία, Storm in a Teacup, που παρόλες της indie καταβολές της επιχειρεί ένα adventure/horror με αισθητική Bioshock και jump scares α λά Metro!

Ξεκινώντας

λοιπόν το ταξίδι μας στο Close to the Sun, ερχόμαστε σε επαφή με ένα πολύ όμορφο concept, άρτια δοσμένο, με φανταστικά εικαστικά και δεμένο ήχο που προκαλεί από τα πρώτα κιόλας λεπτά μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Ο Nikola Tesla (όπου συχνά γίνεται αντικείμενο λατρείας στα video games, ειδικά τον τελευταίο καιρό) έχει κατασκευάσει ένα πλοίο/μουσείο/ερευνητικό κέντρο με το όνομα Helios, στο οποίο θα βρεθούμε και εμείς.

Όταν φτάνουμε στο καράβι καταλαβαίνουμε πως αν εξαιρέσουμε τις υπέροχες εφευρέσεις του, τίποτα άλλο δεν φαίνεται να λειτουργεί σωστά και έτσι ξεκινά ένα συνονθύλευμα μικρογρίφων μαζί με εξερεύνηση, σε ένα παιχνίδι που γενικά δε μας έχει πει τίποτα. Μπες, παίξε!

Πρώτη εντύπωση για εμάς ήταν τα καλαίσθητα Bioshock-ικά γραφικά του και η μουσική επένδυση που αμέσως μας γεννά κάποια συναισθήματα, καθώς και η αδιαφορία στις ομιλίες των βασικών μας χαρακτήρων που αδυνατούν να εναρμονιστούν με το κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέρον σύνολο που αντικρίζουμε.

Η Ρόζα, σε αντίθεση με εμάς, αργεί πολύ να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά, τρομάζει απότομα αργότερα, αλλά το ξεπερνά ακαριαία και γενικά δεν αντιδρά φυσιολογικά, κάτι που μας ξένισε αρκετά. Μιας και το Close to the Sun βασίζεται στο storytelling, αφού πρακτικά δεν υπάρχουν μηχανισμοί καθαρόαιμου adventure, θα έπρεπε όλο το υπόλοιπο να είναι αψεγάδιαστο για να μας κρατάει το ενδιαφέρον στα ύψη.

Παρόλα αυτά για κάποιον που δεν έχει ξαναπαίξει κάτι τέτοιο σίγουρα αποτελεί δυνατή εισαγωγή και θα τον βάλει για τα καλά στο κλίμα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ένα κλασσικό γραμμικό adventure που θα μπορούσε να είναι μέχρι και point & click αλλά η εποχή δε μας αφήνει! Το ότι είναι γραμμικό (δηλαδή η ιστορία εξελίσσεται μπροστά μας και με συγκεκριμένη συνέχεια) δεν ενοχλεί, αφού δεν υπάρχει map, inventory, quest line.

Εμείς πρέπει να είμαστε συντονισμένοι με την ιστορία, να ακούμε τα ζητούμενα για να καταφέρουμε να προχωρήσουμε. Δε θα λείψουν οι φορές που για οποιοδήποτε λόγο δεν προσέχαμε τους διαλόγους και κατά συνέπεια απλά κοιτιόμασταν ή το παίξαμε μερικά 24ωρα μετά και μας πήρε λίγη ώρα να θυμηθούμε τι συμβαίνει.

Προχωρώντας ας πούμε πως ολοκληρώνουμε κρυφά checkpoint, ενώ είναι αρκετά εμφανές το πότε συμβαίνει αυτό, τα οποία είναι και τα saves μας. Αν δεν προσέξουμε και κλείσουμε το παιχνίδι σε άλλες στιγμές τότε θα πρέπει να επαναλάβουμε την πρόοδο μας από το προηγούμενο checkpoint. Μας αρέσει δεν μας αρέσει έτσι είναι και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, είναι κάπως παλιακή τεχνική αλλά ταιριάζει στο παιχνίδι και ωθεί τον παίκτη να ολοκληρώνει το κεφάλαιο στο οποίο βρίσκεται.

Σαν ιστορία έχει σίγουρα ενδιαφέρον και αξίζει να την πάτε μέχρι το φινάλε που δεν μπορώ να spoil-άρω εδώ. Κατά τη διάρκεια της αφήγησης θα υπάρχει ένα μόνιμο συναίσθημα άγχους, που το παιχνίδι καταφέρνει να διατηρήσει αρκετά καλά, αλλά και να κορυφώσει αρκετά χωρίς να υπερβάλλει. Στην πραγματικότητα όμως βιώνουμε μια αλληλουχία από events που θα ενεργοποιήσουν την πορεία της ιστορίας με τη σειρά που θέλει ο αφηγητής.

Όπως και να χει είναι μια επιτυχημένη προσπάθεια από μια εταιρεία που αντιπροσωπεύει επάξια το όνομα της, μιας και μέσα σε μία κούπα μπορεί να ξεσπάσει καταιγίδα, όπως αυτό το φαινομενικά φιλόδοξο παιχνίδι από ένα σχετικά μικρό studio το οποίο καταφέρνει να προσφέρει ένα καλοεκτελεσμένο σενάριο στη δύσκολη αγορά των video games.

Δυστυχώς αν και ο κόσμος του Tesla στήθηκε επιτυχώς και περάσαμε ευχάριστα χαζεύοντας τα blueprints από τις εφευρέσεις του, δεν μπορούμε να μην παραβλέψουμε τα αρνητικά του στοιχεία. Η έλλειψη καινοτομιών και τα αρκετά κακοπαιγμένα σημεία της αφήγησης το ρίχνουν λίγο αλλά δεν παύει να είναι ένα καλό παιχνίδι που πετυχαίνει το στόχο του. Στις αδυναμίες να βάλουμε και μερικές σκηνές "δράσης" που μας ξενέρωσαν και κλείνουμε στο: καλή προσπάθεια και καλό παιχνίδι εν γένει.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Storm in a Teacup.

IGN GreeceΤο τέλος του Ouya έρχεται και επίσημα τον επόμενο μήναΤα καλύτερα παιχνίδια για LANPARTY! - SUPER VOLLEY BLAST (Haikyuu special)Dauntless Images

Πηγή: IGN Greece