Beat Cop Review

Ο μπάτσος του Μπρούκλιν

Όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει κάποια actionαστυνομική ταινία της πιο περίφημης και υπερβολικής δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, των 80’s. Φονικό Όπλο, Πολύ σκληρός για να πεθάνει, Κόμπρα, Τάνγκο και Κας, 48 ώρες, Ο μπάτσος του Μπέβερλυ Χιλς είναι μερικές από τις πιο γνωστές, που σίγουρα έχετε πετύχει κάποιο βράδυ λιωσίματος με τους κολλητούς. Με τα κλασικά (και συνήθως χιουμοριστικά) setups είτε του υπερβολικά τυπικού ντετέκτιβ που πρέπει να βγει από το comfortzoneτου, είτε του τίμιου μεν αστυνομικού, αλλά

coolκακού παιδιού, που δεν υπακούει στους συμβατικούς κανόνες. Βάλτε τώρα και τις κωμωδίες της εποχής, όπως Τρελές Σφαίρες (-Cigarette..; -Yes, Iknow…) ή τη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή και έδεσε το γλυκό.

Την αίσθηση αυτών των ταινιών λοιπόν, προσπαθεί να μας μεταφέρει το BeatCop. Η point-and-click Adventure δημιουργία της Πολωνικής PixelCrow, με timemanagementκαι simστοιχεία, κυκλοφόρησε το 2017 για τα PC, ακολούθησαν iOSκαι Android, ενώ από τις αρχές Μαρτίου είναι διαθέσιμο για PS4, XboxOneκαι NintendoSwitch- έκδοση την οποία και σας παρουσιάζουμε.

Το storyείναι όσο παραδοσιακό θα ήθελαν οι fans τέτοιων φιλμ: oντετέκτιβ JackKellyλαμβάνει κλήση στον ασύρματο ότι γίνεται ληστεία στη βίλα Γερουσιαστή. Κατά τη διάρκεια της εφόρμησης σκοτώνει τον έναν κλέφτη, αλλά ο άλλος το σκάει με τα κλοπιμαία. Παρά τον ηρωισμό του, ο Jackόχι μόνο στοχοποιείται από το Γερουσιαστή ότι αυτός έβαλε χέρι στην περιουσία του, αλλά τον υποβιβάζει και σε απλό αστυνομικό στο Brooklyn. Πλέον ο -πρώην- ντεντέκτιβ έχει 21 μέρες να ξεδιαλύνει το μυστήριο και να αποδείξει την αθωότητά του, πριν βρεθεί ενώπιον του δικαστηρίου.

Μία τυπική ημέρα των τριών αυτών εβδομάδων, ξεκινάει στο briefingroomμε αθυρόστομο κράξιμο από τον προϊστάμενό σας (εξ ου και το +18 rating), καταγραφή των υποχρεώσεων και χαλαρή κουβεντούλα με τα λαμόγια συναδέλφους. Θα συνιστούσαμε να μην τις παραβλέπετε, καθώς μπορεί να τσιμπήσετε κάποια έξτρα αποστολή. Από εκεί και πέρα, σκοπός σας είναι μέσα στη δεκάωρη εργατοημέρα να τα φέρετε όλα βόλτα. Και να εκπληρώσετε τις αγγαρείες του τμήματος, και να διεξάγετε την προσωπική σας έρευνα, και να μαζεύετε λεφτά.

Συνήθως στην περιπολία σας θα τρέχετε σαν το Βέγγο στη (side-scrolling) γειτονιά, γράφοντας κλήσεις (ναι, κάθε μέρα θα είναι το άγχος σας, αλλά αν τις διπλασιάσετε παίρνετε χρηματικό μπόνους), κυνηγώντας κλέφτες, βοηθώντας κόσμο, λαμβάνοντας μίζες αν χρειαστεί, συλλέγοντας πληροφορίες και παράλληλα θα πρέπει να τα βάζετε ή να συνεργάζεστε με τη μαφία και τις συμμορίες. Το τελευταίο ειδικά μη βιαστείτε να το απορρίψετε. Δείτε το σαν 80’s ταινία! Οι έχθρες που γίνονται άσπονδες φιλίες για (εκατέρωθεν) προσωπικό κέρδος είναι μέσα στο πρόγραμμα, ειδικά αν μπορέσετε να ξεκλέψετε κάποιο tip ή να βγάλετε άμεσα μπόλικα δολάρια για να πληρώσετε τη διατροφή της πρώην γυναίκας σας και κόρης του Διοικητή της Αστυνομίας…

Συνολικά η εμπειρία μας κρίνεται ικανοποιητική. Η non-linearιστορία, τα αρκετά endings, οι καταστάσεις στις οποίες η ανταπόκρισή μας (ή μη) είχε αντίκτυπο και οι σχετικά χιουμοριστικοί διάλογοι μας κέρδισαν, αλλά είχαμε και ενστάσεις. Κυριότερες αυτών, είναι ότι θα προτιμούσαμε και να έχουμε πλήρη έλεγχο της ροής των διαλόγων, καθώς προχωράνε ακόμα και αν δεν πατήσουμε κάποιο κουμπί, αλλά και να διαλέγαμε εμείς τί θα λέει ο χαρακτήρας μας. Επιπροσθέτως, κατανοούμε πως *πρέπει* να υπάρχει η αγγαρεία της δουλειάς (εκεί κρύβεται και το όλο challengeτου τίτλου, στο multitasking) αλλά αυτές οι κλήσεις από κάποια στιγμή ή κούραζαν ή ήταν ανούσιες. Επίσης το investigationκυλάει κάπως αργά, με αποτέλεσμα κάπου να χάνουμε τη σύνδεση των γεγονότων με όλα αυτά που έχουμε να κάνουμε. Κάτι άλλο που μας χάλασε ήταν όταν είχαμε κλοπές ή βανδαλισμούς στην άκρη-άκρη της γειτονιάς, με το περιθώριο αντίδρασής μας, πριν ξεφύγουν οι δράστες, να είναι πραγματικά ελάχιστο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για εμάς όμως, ήταν ότι savepointθεωρείται η αρχή της κάθε ημέρας.

Και εξηγούμαστε. Όπως προαναφέραμε, υπάρχουν πολλές κρίσιμες καταστάσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούμε και με σοβαρό μάλιστα impact. Αν κάτι λοιπόν πήγαινε στραβά (όπως π.χ. να μας σκοτώσουν μισή ώρα πριν το τέλος της βάρδιας...) ή αν θέλαμε να επιλέξουμε κάτι διαφορετικό, έπρεπε να ξεκινήσουμε ξανά από την αρχή. Συνυπολογίστε και τις αρκετές φορές που είτε το τί χρειαζόταν να κάνουμε δεν ήταν ξεκάθαρο (ή το χάσαμε στους διαλόγους), είτε ήταν αδύνατο να είμαστε σε δύο μέρη ταυτόχρονα και καταλαβαίνετε τη δυσφορία που προκαλεί η εκκίνηση από το μηδέν για ψύλλου πήδημα. Χωρίς κιόλας να μπορούμε να κάνουμε κάτι skip... Θα μπορούσε πολύ εύκολα να υπήρχαν checkpoints ανά τρίωρο, για παράδειγμα, ή έστω ανά πεντάωρο.

Σε επίπεδο γραφικών, έχουμε μια καθαρά pixelatedδημιουργία. Συνεπάγεται λοιπόν πως δεν υπάρχει σχεδόν κανένα νόημα να μιλήσουμε για αναλύσεις και HighDefinition. Παρ’ ολ’ αυτά θα σημειώσουμε πως, όσον αφορά την υβριδική κονσόλα, είχαμε ένα smoothgameplayκαι στο φορητό και όταν βρισκόταν συνδεδεμένη σε οθόνη. Βέβαια είχαμε και δύο στιγμές που κόλλησε και χρειάστηκε restart, μία όταν αφήσαμε το “beatcatmodeon” για πολλή ώρα (όταν μένετε ανενεργοί για κάποιο χρονικό διάστημα, το παιχνίδι “παγώνει” για να μην κυλάει ο χρόνος και εμφανίζεται ένα ποντίκι...) και μία όταν μπήκαμε σε κάποιο μαγαζί στο παρά ένα, στην προσπάθειά μας να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.

Από ηχητικής πλευράς, το BeatCopμας άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία έχουμε ελάχιστη μουσική να μας συνοδεύει, από την άλλη όταν κάνει την εμφάνισή της, είναι η κλασική, υπέροχη, ηλεκτρονική και στερεοτυπική eightίλα που φαντάζεστε και που λατρεύουμε (εμείς τουλάχιστον).

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την 11 bit studios.

IGN GreeceH Nintendo φημολογείται ότι εργάζεται πάνω σε δύο νέα μοντέλα SwitchH Microsoft ανακοινώνει Indie Showcase Stream ξεκινώντας από τις 26 ΜαρτίουH Nintendo αποκαλύπτει τα top 10 indie παιχνίδια σε πωλήσεις στο Switch

Πηγή: IGN Greece