Βασίλης Κικίλιας: Μία τραγική απουσία ηγεσίας

Το 2020 δεν χαρίστηκε σε κανένα—πολύ περισσότερο στην Ελλάδα.

Με την Πρωτοχρονιά μας είπε καλημέρα το προσφυγικό. Ακολούθησε η πανδημία, μετά η κρίση με την Τουρκία, και τώρα, μας ήρθαν, όπως πάντα, οι πυρκαγιές, ενώ το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού μας κτυπά την πόρτα.

Για τον Οκτώβριο προβλέπεται τσουνάμι επιχειρηματικών χρεοκοπιών, πτωχεύσεις σε προσωπικό επίπεδο και…οτιδήποτε άλλο μπορεί να γεννήσει η φαντασία. Τίποτα δεν

Ο καταιγισμός των γεγονότων και η αλληλουχία που τα χαρακτηρίζει, οφείλει να μας προβληματίσει.

Ζούμε σε αβέβαιους καιρούς και, πολύ συχνά, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδρούμε περιστασιακά — με καθυστέρηση και χωρίς πλήρη γνώση των εξελίξεων και των επιπτώσεων τους.

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως παραδινόμαστε στην τύχη. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και τάσεις που δείχνουν τον δρόμο – οπότε και μπορούν να μας προετοιμάσουν. Ένα από αυτά είναι ο τομέας της υγείας.

Βεβαίως και δεν γνωρίζουμε πολλά για τον covid-19. Γνωρίζουμε, όμως, τα χάλια στα οποία βρισκόταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το καλοκαίρι του 2019, λοιπόν, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών περίμενε από το αρμόδιο υπουργείο τα αυτονόητα.

Περίμενε, δηλαδή, από τον Βασίλη Κικίλια να γίνει μία πλήρης καταγραφή των ελλείψεων σε τεχνικό και ανθρώπινο υλικό, μία αποτίμηση της αποτελεσματικότητας της οργάνωσης, των διαδικασιών και των λειτουργιών και την κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων θα είχαν επισημανθεί και αναλυθεί.

Αντί για το αυτονόητο, η κοινωνία είδε να παρέρχονται περίπου οκτώ μήνες όπου το μόνο συνταρακτικό νέο από το υπουργείο και τον υπουργό αφορούσε τις τραγικές επιλογές του για την ηγεσία των νοσοκομείων.

Η πανδημία μας βρήκε απόλυτα απροετοίμαστους. Ένας λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα με την επιβολή καραντίνας, ήταν η αναγνώριση πως το σύστημα υγείας απλά δεν άντεχε.

Η ολιγωρία της οκτάμηνης θητείας Κικίλια ήταν κι αυτή άμεσα υπεύθυνη για το lockdown.

Το πρώτο κύμα της πανδημίας ήρθε και πέρασε. Με εύσημα!

Η επιτυχία δεν οφείλεται στην ηγεσία του υπουργείου αλλά στο φιλότιμο του ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού και στις δωρεές ευεργετών.

Οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί άρρωστοι απέφυγαν να πάνε στο νοσοκομείο απλά γιατί φοβήθηκαν τον κορωνοϊό περισσότερο από το νόσημα τους. Οφείλεται στην αυταπάρνηση όλων μας, που κλειστήκαμε στα σπίτια μας και υπακούσαμε με συνέπεια τις οδηγίες των ειδικών.

Τουλάχιστον, στην επιλογή του καθηγητή Τσιόρδα, στον Βασίλη Κικίλια δίνεται ένας… ρούμπος. Ο ίδιος ήταν βασικά απών.

Ευτυχώς, που υπήρχε ο υφυπουργός Βασίλης Κοντοζαμάνης και πρόσφερε κάποια ασφάλεια στους αγωνιώντες πολίτες.

Το δεύτερο κύμα ήρθε. Η κορυφαία ηγεσία του υπουργείου έκλεισε πάνω από ένα χρόνο στο πόστο της.

Τι έχει να επιδείξει ως προς τον σχεδιασμό της για τις διαρθρωτικές ανάγκες του συστήματος; Τι έχει να πει για τις τραγικές ελλείψεις σε τεχνικά μέσα; Τι έχει να επισημάνει για την οργάνωση και τις διαδικασίες του συστήματος;

Τι έχει να δηλώσει για την χρηματοδότηση του συστήματος; Τι έχει να προτείνει για την γαλούχηση νέων επιστημόνων στον ευρύτερο ιατρικό τομέα;

Δυστυχώς η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι απλή: τίποτα.

Σήμερα, αντιμετωπίζουμε το δεύτερο κύμα, με τον επικεφαλής του υπουργείου εφησυχασμένο πως τα βιαστικά μέτρα που υιοθετήθηκαν στο πρώτο κύμα, μας έχουν θωρακίσει.

Ακόμα κι αν αυτό ήταν ορθό, που δεν είναι, πάντως δεν σημαίνει πως έστω ξεκινήσαμε να αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό την προ-κορωνοϊού σχεδόν απόλυτη αδυναμία του συστήματος υγείας να προσφέρει γρήγορες, σύγχρονες και αποτελεσματικές υπηρεσίες στους πολίτες.

Αλλά, φαίνεται ότι ο Βασίλης Κικίλιας δεν θεωρεί τη υγεία – δηλαδή την ζωή—ως το ύψιστο αγαθό.

Ούτε και ενδιαφέρεται για το τεράστιο πολιτικό κόστος που προξενεί η απραξία του στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.