Τι μας διδάσκει το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών για τον καπιταλισμό

Σαν παιδί στη Νότια Αφρική, συνόδευα συχνά τον πατέρα μου σε παιχνίδια μπόουλινγκ, όπου διασκέδαζα με ένα φορητό ραδιόφωνο τρανζίστορ. Αυτά τα ραδιόφωνα ήταν καινούργια στη Νότια Αφρική. Κατάφερα να αποκτήσω ένα επειδή ένας οικογενειακός φίλος είχε εισαγάγει το πρώτο φορτίο.

Σε ένα τέτοιο παιχνίδι, ένας άλλος παίκτης με ρώτησε από πού θα μπορούσε να αγοράσει ένα τέτοιο ραδιόφωνο. Ο οικογενειακός μας φίλος είπε ότι θα μπορούσα να πουλήσω το ραδιόφωνο γι ‘αυτόν και να πάρω προμήθεια. Καθώς ήμουν 6 ετών, δεν είχα ιδέα τι σήμαινε να πάρω προμήθεια, αλλά έφερα τον αγοραστή κοντά στον πωλητή

Ξαφνικά, ήμουν «καπιταλιστής».

Με τη μία αυτή συναλλαγή, κέρδισα το πρώτο μου χαρτζιλίκι – και ήμουν απολύτως ενθουσιασμένος. Εκείνη η στιγμή με έβαλε σε ένα ισόβιο επιχειρηματικό ταξίδι, που οδήγησε, όπως και αμέτρητους άλλους, σε μια ζωή καλύτερη από όσο θα μπορούσα να φανταστώ.

Λέω αυτήν την ιστορία γιατί σήμερα ο κόσμος φαίνεται όλο και περισσότερο να αντιμετωπίζει μια απαίσια απόφαση – ανάμεσα στον αντι-εμπορικό εθνικισμό των κλειστών αγορών ή τον συγκεντρωτικό σοσιαλισμό που στρέφεται κατά της ευημερίας. Έχοντας γεννηθεί σε μια οικογένεια που εγκατέλειψε τη φρίκη του ναζισμού μόνο για να γίνει μάρτυρας της φρίκης του Απαρτχάιντ, έχω άμεση εμπειρία από δύο από τα χειρότερα κοινωνικά και οικονομικά συστήματα που επιβλήθηκαν ποτέ. Είμαι εδώ για να καταθέσω ότι ο καπιταλισμός, με όλες τις ελλείψεις του, παραμένει μακράν το καλύτερο και πιο ηθικό σύστημα που επινοήθηκε για την προώθηση μιας πιο ευγενικής, δικαιότερης και καλύτερης κοινωνίας για όλους.

Πρώτον, ας αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες του καπιταλισμού, γιατί πρέπει.

Ο καπιταλισμός είναι ασύγκριτος στη δημιουργία πλούτου, αλλά δυσκολεύεται να κατανείμει αυτόν τον πλούτο με δίκαιο τρόπο. Αυτό δεν είναι τόσο αποτυχία του συστήματος, όσο των ανθρώπων που τρέχουν το σύστημα, όπου πολιτικές εύνοιες μπορούν να αγοραστούν και να πουληθούν. Όταν η δημόσια πολιτική είναι προς πώληση, ο πολιτικός εξτρεμισμός και η κοινωνική αναταραχή δεν θα είναι πολύ μακριά. (Πέραν τούτου, τα πιο περιβόητα κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά συστήματα παρουσίασαν εξαιρετική εισοδηματική ανισότητα, οπότε η κατάσταση αυτή δεν είναι καθόλου μοναδική στον καπιταλισμό).

Γνωρίζουμε ότι ο καπιταλισμός είναι τόσο καλός όσο οι καπιταλιστές. Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε αποδείξεις πως η ηθική επιχειρηματική δραστηριότητα ωφελεί τόσο τους καπιταλιστές όσο και την κοινωνία. Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, έχει καταστεί άκρως σαφές ότι οι εταιρείες που ενστερνίζονται την έννοια του πεφωτισμένου συμφέροντος, παντρεύοντας τους σκοπούς τους με μια μακροπρόθεσμη δέσμευση για εμπλοκή των μετόχων της, είναι πιο επιτυχημένες οικονομικά και πιο ευεργετικές για την κοινωνία.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη τις συμβουλές ενός διάσημου καπιταλιστή – του Χένρι Πόλσον, πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της Goldman Sachs και Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ. «Ποτέ δεν είμαι κατά της ρύθμισης», είπε κάποτε ο Paulson. «Πάντα πίστευα ότι ο ωμός, ακατέργαστος καπιταλισμός δεν λειτουργεί».

Χρειαζόμαστε αππλύτως ισχυρή, έξυπνη και αποτελεσματική ρύθμιση για την προστασία της κοινωνίας από τις υπερβολές του καπιταλιστικού συστήματος, διότι υπάρχουν.

Ίσως μια αθλητική αναλογία μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε αυτό το θέμα – και καθώς το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών βρίσκεται σε εξέλιξη αυτόν το μήνα, ας χρησιμοποιήσουμε το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα εξαιρετικά ρυθμισμένο άθλημα, όπως όλα τα κορυφαία αθλήματα, επειδή οι συμμετέχοντες σε αυτό προσπαθούν ώστε να επιτύχουν τη δικαιοσύνη. Κάθε ομάδα έχει τον ίδιο αριθμό παικτών, κάθε γήπεδο έχει τις ίδιες διαστάσεις και κάθε παιχνίδι παίζεται με τους ίδιους κανόνες. Αλλά η ικανότητα των παικτών (σκεφτείτε τους συμμετέχοντες στην οικονομία) ποικίλλει, η ποιότητα των γηπέδων (σκεφτείτε τις αγορές) μπορεί να είναι άνιση και η ασυνέπεια της διαιτησίας (σκεφτείτε τις νομοθεσίες) μπορεί να είναι εξωφρενική.

Για όλα αυτά, θα μπορούσε κάποιος να ξεφορτωθεί το ποδόσφαιρο (έξυπνα ρυθμιζόμενος καπιταλισμός); Θα ήταν το όμορφο παιχνίδι τόσο ελκυστικό αν το ταλέντο ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένο με τη βία (κομμουνισμός), ή εάν κάθε γήπεδο κατασκευαζόταν άδικα υπέρ της εθνικής ομάδας (εθνικισμός); Φυσικά και όχι.

Ο καπιταλισμός αναγνωρίζει με μοναδικό τρόπο ότι τα ατομικά ταλέντα ποικίλλουν και ενθαρρύνει την καλλιέργεια αυτού του ταλέντου, γι ‘αυτό είμαστε ενθουσιασμένοι με το μεγαλείο των κορυφαίων παικτών. Αλλά ο δημοκρατικός καπιταλισμός, ο οποίος αγκαλιάζει τα οφέλη της ρύθμισης, εξασφαλίζει ότι κάθε ομάδα έχει μια δίκαιη ευκαιρία στο παιχνίδι και ότι το ταλέντο μπορεί να διεκδικήσει το επίπεδο που του αναλογεί χωρίς εμπόδια. Κανείς δεν πρέπει να ενθαρρύνει ή να απολαμβάνει ένα παιχνίδι στο οποίο οι άψογα καταρτισμένοι επαγγελματίες παίκτες νικούν με ένα τεράστιο σκορ αυτούς που έχουν λιγότερη κατάρτιση και ταλέντο. Αυτό είναι απλά λάθος.

Αυτό που αναπτύσσεται σε όλο τον κόσμο, και είναι κατανοητό αυτό, είναι μία αίσθηση ότι το παιχνίδι απλά δεν είναι πλέον δίκαιο. Μοιάζει σαν η μία ομάδα να παίζει με 14 παίκτες, όλοι με τον καλύτερο εξοπλισμό και προπόνηση, κόντρα σε μια ομάδα των 8 παικτών με ελάχιστη πρόσβαση στην πρόοδο.

Αυτό το έτος σηματοδοτεί την 30ή χρονιά μου ως Διευθύνων Σύμβουλος, πράγμα που σημαίνει ότι έγινα μάρτυρας πολλών αλλαγών στην οικονομία και την κοινωνική πρόοδο. Να τι μου δίδαξαν αυτές οι εμπειρίες: Οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα κοινωνικά συστήματα είναι αναπόφευκτα ελαττωματικά. Αλλά ο δημοκρατικός καπιταλισμός παραμένει το καλύτερο σύστημα που επινοήθηκε για να απελευθερώσει την ανθρώπινη εφευρετικότητα και να εξασφαλίσει πνευματική, κοινωνική και υλική πρόοδο. Είναι καλύτερο να μεταρρυθμίσουμε τον καπιταλισμό για να γίνει πιο ηθικός, παρά να εγκαταλείψουμε το σύστημα εντελώς.

Ο καπιταλισμός, εν ολίγοις, έχει κάνει περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο σύστημα για τη μείωση της φτώχειας, την προώθηση των ατομικών ελευθεριών, την ενθάρρυνση της δημιουργικότητας, τη μείωση των διεθνών εντάσεων και την παροχή ευκαιριών σε ανθρώπους από όλες τις βάσεις. Ας συμφωνήσουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε σε αυτό το γήπεδο.

The post Τι μας διδάσκει το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών για τον καπιταλισμό appeared first on mononews.