Σκρέκας ο…καταστροφέας;

Όταν όλοι οι φορείς, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όταν μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, όταν ειδικοί, όλοι ξεσηκώνονται και διαμαρτύρονται, τότε κατά τεκμήριο κάτι το στραβό υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Η κατακραυγή που εξαπλώθηκε μετά την ξαφνική, εκτός δημόσιας διαβούλευσης, χειρουργική απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα να παγώσει τις επενδύσεις σε μονάδες αποθήκευσης ενέργειας από ΑΠΕ  κάλυψε Ευρώπη και Ελλάδα.

Το

γεγονός ότι, αντίθετα, δεν σταματά τις επενδύσεις σε αυτόνομες μπαταρίες και στην αντλησιοσταμίευση, απλά χειροτέρευσε την κατάσταση.

Oι διαμαρτυρίες, άμεσες και αιχμηρές, έφτασαν στον Πρωθυπουργό καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για μία ακόμη φορά, η Ελλάδα δημιουργεί προβλήματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Τρία είναι τα θέματα που προκύπτουν.

Πρώτο, η αιτιολογία που έδωσε ο υπουργός ότι δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο είναι επιεικώς ανεπαρκής. Δεν το γνώριζε; Αν όχι τότε αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση αδυναμία ελέγχου της γραφειοκρατίας και στην χειρότερη εγείρει σκέψεις για διαχειριστική επάρκεια.

Αν ναι, γιατί περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή, να αλλάξει το νομοσχέδιο; Γιατί δεν το συζήτησε με τους αρμόδιους φορείς; Γιατί δεν επεδίωξε να υπάρξει κοινό μέτωπο συνεργασίας του κράτους και της κυβέρνησης με τον ιδιωτικό τομέα;

Δεύτερο, εκ πρώτης όψεως η απόφαση καθυστερεί την απολιγνιτοποίηση. Το θέμα της αποθήκευσης ενέργειας από ΑΠΕ αποτελούσε πάντα ένα πρόβλημα στην διαδικασία μετάβασης στην πράσινη οικονομία.

Οι σύγχρονες τεχνολογίες επιτρέπουν όχι απλά την αποθήκευση αλλά την κάνουν εφικτή σε βαθμό που περιορίζεται το κόστος στην αγορά εξισορρόπησης – καθώς οι μονάδες μπορούν να λειτουργήσουν ανάλογα με την ζήτηση που προκύπτει—και δίνουν ειδικά στην βιομηχανία τη δυνατότητα να εγκαταστήσουν μονάδες αποθήκευσης για να αυξήσουν την ιδιοπαραγωγή τους.

Τρίτον, υπάρχει θέμα διαφάνειας. Η επιλεκτική αδειοδότηση σε συνδυασμό με το γεγονός ότι παγώνουν επενδύσεις που είναι στην διαδικασία της ωρίμανσης, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για τα κίνητρα της αλλαγής στο νομοσχέδιο. Ο υπουργός είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει με λεπτομέρεια την απόφαση του ως προς το θέμα του ανταγωνισμού και της πρόσβασης στους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.

Ευρύτερα, τίθεται ένα τέταρτο θέμα.

Είναι κυβερνητική πολιτική να καθυστερούν επενδύσεις αυτής της μορφής και  σημασίας; Να δημιουργείται επενδυτική ανασφάλεια σε Έλληνες και ξένους; Να ανοίγει μέτωπο σ’ έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς της οικονομίας;

Με σειρά ενεργειών του ο υπουργός έχει επιδείξει μία ασυγχώρητη τάση κρατικού παρεμβατισμού πρώτα στο περιβάλλον και τώρα στην ενέργεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία που έχει βρει μερικά ευήκοα ώτα και σ’ αυτά βασίζεται.

Σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής, τι γίνεται;

Έχει κάλυψη ο υπουργός;

Πέρα από την πολιτική και το κόμμα, όμως, ο υπουργός δεν δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει ότι μία ολόκληρη γενιά μας κατηγορεί ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη και ζητά να τις δώσουμε κλειδιά, γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη της σ’ εμάς.

Αν ο κ. Σκρέκας δεν θέλει να λογοδοτήσει σε κανένα, ας γνωρίζει ότι η γενιά Ζ δεν θα τον συγχωρέσει.

Διαβάστε επίσης:ΡΑΕ: Πολιτικές του 1980 δεν έχουν θέση σήμεραΧρηματιστήριο Αθηνών: Μικρό, ρηχό και εκτός των επιχειρηματικών πράξεων