“Το κορίτσι του ΒΕΛΟΥΣ”!

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Η ιστορία είναι παλιά.

Διαδραματίστηκε πριν από 39 χρόνια!

Την ξέρουν κυρίως όσοι την έζησαν.

Οι πολλοί και οι νεώτεροι ίσως την αγνοούν.

Ακόμη όμως και όσοι την γνωρίζουν, αξίζει να την ξαναθυμηθούν γιατί είναι συγκινητική, όμορφη, ανθρώπινη και κυρίως έχει αίσιο τέλος!

Αφορά το ηρωικό αντιτορπιλικό «Βέλος» και το πλήρωμα του.

Ανάμεσα τους και ο σημαιοφόρος-τότε- Βαγγελης Αποστολάκης, μετέπειτα ΑΓΕΝ και ΑΓΕΕΘΑ,  και ο κυβερνήτης, που περιγράφουν on camera

τα γεγονότα…

Για το πλοίο και τους άνδρες του έχουν γραφτεί πολλά για την αντιστασιακή στάση τους και τις στρατιωτικές αποστολές που έλαβαν μέρος.

Ωστόσο εκτός από όλες αυτές, στο ημερολόγιο γεφύρας, υπάρχει μια εγγραφή που διαφέρει από όλες τις άλλες.

Η εκτέλεση διαταγής εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής για την σωτηρία της… Βελίνας!

  «ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ»

Μάρτιος 1982.

Το αντιτορπιλικό συμμετέχει σε ασκήσεις στο κεντρικό Αιγαίο.

Ο καιρός  βοριάς, κρύος, χειμωνιάτικος.

Προς το τέλος των γυμνασίων, ο σηματονομος παίρνει ένα επείγον σήμα από το ΓΕΝ.

«Πλεύσατε πάση δύναμη στην Σκύρο για παραλαβή επίτοκης και άμεση μεταφορά στον Πειραιά»

23 Μαρτίου. 

10 μποφόρ δύναμη άνεμου!

Ο κυβερνήτης του αντιπλοίαρχος τότε Προκόπης Σωτηριάδης καθώς το πλοίο επιστρέφει στον Ναύσταθμο, στρέφει και βάζει πλώρη για τις Σποράδες.

«Φτάσαμε στην Σκύρο βράδυ-αφηγήθηκε κάποια χρόνια αργότερα-. 

Οι συνθήκες ήταν αντίξοες. 11 μποφόρ και δεν μπορούσαμε να προσεγγίσουμε σε κανένα λιμάνι ή κόλπο του νησιού. 

Μίλησα τότε στον ασύρματο με τον αρχηγό του Ναυτικού Νίκο Παππά και του περιέγραψα την κατάσταση.

 Μου είπε σήκω και φύγε θα πνιγείτε όλοι! Του ζήτησα να παραμείνω και να προσπαθήσω πάλι το πρωί όπως και έκανα. Μου απάντησε κάνε ότι νομίζεις η ευθύνη δική σου.

 Το ξημέρωμα οι συνθήκες ήταν χειρότερες. 

Με το φως της ημέρας είπαμε ή τώρα ή ποτέ και προσεγγίσαμε το καΐκι που ήταν η έγκυος γυναίκα. 

Την ανεβάσαμε επάνω και σε όλη την διαδρομή έδινε μάχη για να κρατηθεί στην ζωή καθώς είχε πάθει υποθερμία από το κρύο. 

Φτάσαμε στον Πειραιά και ευτυχώς σώθηκε η ίδια και το κοριτσάκι της. 

Μόλις γέννησε πήγα να την δω και μου ζήτησε να βαφτίσω το κοριτσάκι της. 

Μετά από 37 χρόνια είδα την Βελίνα που πλέον έχει κάνει την δική της οικογένεια και αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι δεν μετάνιωσα ούτε ένα δευτερόλεπτο για την απόφαση που είχα πάρει τότε μαζί με το πλήρωμα.»

ΚΛΙΣΗ 47ο !

#tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item1 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.57.56-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item2 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.05-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item3 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.11-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item4 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.22-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item5 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.42-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item6 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.50-80x60.png) 0 0 no-repeat; } #tdi_1_022 .td-doubleSlider-2 .td-item7 { background: url(https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/velos_Στιγμιότυπο-2021-06-22-22.58.58-80x60.png) 0 0 no-repeat; } 1 του 7

Ο Αλέξανδρος Κασσίμης είναι εν αποστρατεία Αντιπλοίαρχος και το μακρινό 1982 ήταν μηχανικός στο «Βέλος», μόλις 22 ετών τότε. Μιλώντας κι αυτός παλιότερα, θυμάται λεπτό προς λεπτό τις δραματικές στιγμές της διάσωσης της μητέρας που ήταν έγκυος.

«Το πλοίο συμμετείχε σε προγραμματισμένη άσκηση μέσα σε πολύ κακές καιρικές συνθήκες για το σκάφος και το πλήρωμα και μετά από τέσσερεις ημέρες επιστρέφαμε στον ναύσταθμο Σαλαμίνας.

 Κουρασμένοι, ξενυχτισμένοι και ταλαιπωρημένοι με την λαχτάρα να επιστρέψουμε το γρηγορότερο στα σπίτια μας. 

Σιγά σιγά είχαν αρχίσει να μαζεύονται επάνω στο κατάστρωμα όσοι δεν είχαν βάρδιες, καθισμένοι επάνω σε βαρέλια με λάδια χαλαρώναμε συζητώντας. 

Αυτή η χαρά της επιστροφής δεν κράτησε πολύ όταν από τα μεγάφωνα του πλοίου ενημέρωναν το πλήρωμα ότι το πλοίο θα αλλάξει πορεία και θα πηγαίναμε στην Σκύρο για να μεταφέρουμε κάποια γυναίκα που ήταν έγκυος και παρουσίαζε σοβαρό πρόβλημα, η ίδια και το παιδί που κυοφορούσε και έπρεπε να μεταφερθεί άμεσα σε νοσοκομείο. 

Στο κατάστρωμα επικράτησε απόλυτη ησυχία και σιωπή στο άκουσμα αυτής της νέας είδησης. 

Ακόμη θυμάμαι ότι παρ’ όλη την κούραση που είχαμε δεν άκουσα από κανέναν κάποιο σχόλιο γιατί το δικό μας πλοίο (να πάρει το μπαλάκι), καμία αρνητική σκέψη.

 Η συμπεριφορά όλων μας ήταν πως και πότε θα φθάσουμε στην Σκύρο για να σώσουμε την μητέρα και το παιδάκι της. 

Τα μεγάφωνα αναγγέλλουν καλή στερέωση υλικών και οδηγίες σε θέματα ασφαλείας του πληρώματος καθώς οι μετακινήσεις θα έπρεπε να πραγματοποιούνταν από το κατάστρωμα των πυροβόλων πολύ προσεκτικά και απαγόρευση της κυκλοφορίας στο κύριο κατάστρωμα.

Οι καιρικές συνθήκες μόλις καβατζάρουμε το Σούνιο θα ήταν πολύ άσχημες.

 Δέκα δύναμη μποφόρ με σταδιακή επιδείνωση κατά την διάρκεια της νύχτας. Όλα κυλούσαν σε οριακό σημείο μέχρι εκείνη την στιγμή που ένα μεγάλο κύμα ανάγκασε το πλοίο να πάρει πολύ μεγάλη κλίση που άγγιξε τις 47 μοίρες.

Εκεί σκέφτηκα ότι έφθασε το τέλος μας και ότι το πλοίο δεν θα τα καταφέρει να επανέλθει. 

Και όμως μας διέψευσε όλους αυτό το γέρικο σκαρί. 

Mετά από πολλές προσπάθειες να προσεγγίσει η ψαρόβαρκα με την έγκυο γυναίκα το πλοίο μας που ο φοβερός αέρας το γύρναγε γύρω γύρω και υπήρχε μεγάλη δίνη κατόρθωσαν μαζί με το πλήρωμα να ανεβάσουν το φορείο με την γυναίκα επάνω στο πλοίο. 

Σε όλο το ταξίδι της επιστροφής το φορείο με την γυναίκα ήταν στο δεξιό κατάστρωμα σε μια εσοχή που έκοβε το κύμα καθώς ήταν πολύ δύσκολο να την κατεβάσουν κάτω.

Σε όλο το ταξίδι της επιστροφής έμεινε σκεπασμένη με μουσαμάδες και κουβέρτες στο κατάστρωμα με τον ιατρό του πλοίου δίπλα της συνομιλώντας μέσω ασυρμάτου με γυναικολόγους από κάποιο νοσοκομείο ή το ΕΚΑΒ. 

Η μητέρα με την συνδρομή του πληρώματος κατόρθωσε να φθάσει έγκαιρα στο ΜΗΤΕΡΑ και εκεί να γεννηθεί ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Νονός έγινε ο Κυβερνήτης του πλοίου μας και το βαφτίσαμε στην Σκύρο δίνοντας το όνομα του πλοίου που την έσωσε δηλαδή, Βελίνα.»

ΟΦΕΙΛΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΟ «ΒΕΛΟΣ»

Η Βελίνα Ορφανού σήμερα είναι 39 ετών και ζει μόνιμα στη Σκύρο. 

Έχει κάνει την δική της οικογένεια και παιδάκι. Είναι που συγκινημένη όταν μιλάει για το αντιτορπιλικό.

 «Είναι τόσο περίεργη και συγκινητική αυτή η ιστορία. 

Οφείλω την ζωή μου σε αυτούς στους ανθρώπους του. 

Δύο μέρες προσπαθούσε η μαμά μου να με σώσει.

 Έλειπε η μαία του νησιού και κανείς δεν μπορούσε να βοηθήσει μέχρι την στιγμή που ήρθε το «Βέλος».

 Είδα το παλιό του πλήρωμα 37 χρόνια μετά στην συνάντηση που κάναμε.

 Με αγκάλιασαν όλοι με δάκρυα στα μάτια σαν να είμαι δικό τους παιδί.

 Νοιώθω μια τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτούς τους ανθρώπους.»

Πληροφορίες

Reportaz

Νατάσσα Βουδούρη

Βίντεο

ΕΡΤ 1.

The post “Το κορίτσι του ΒΕΛΟΥΣ”! appeared first on Militaire.gr.