«Το Ισραήλ έχει ημερομηνία λήξης»-Γιάννος Μπαρμπαρούσης

Γράφει ο Γιάννος Μπαρμπαρούσης

Πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος

Το μέλλον του Ισραήλ ως εβραϊκού έθνους-κράτους προοιωνίζεται ακροσφαλές. Επειδή τα γραπτά μένουν, υπενθυμίζουμε απλώς τις σχετικές μας αναφορές. Ορθώς πράττουμε ως Ελλάδα και Κύπρος και έχουμε καλλιεργήσει αυτήν την πολύπτυχη συνεργασία με τους Ισραηλινούς. Έχει αρκετά να δώσει ακόμα αυτή η σχέση στο άμεσο μέλλον, πρωτίστως ως πολλαπλασιαστής της εθνικής ισχύος του Ελληνισμού

Όμως

έχει καταστεί πασίδηλη (όχι τώρα, εδώ και περίπου 25 χρόνια) η αδυναμία διευθέτησης του Παλαιστινιακού ζητήματος με τρόπο που να εγγυάται την εθνική αυτοδιάθεση σε αμφότερους του λαούς, μέσω της λύσης δύο κρατών. Η διαύγαση των δεδομένων, ακόμη και από αμβλύνοες πολιτικούς ηγέτες, δεν απέτρεψε τον αυτοκαταστροφικό αβδηριτισμό της ισραηλινής ιθύνουσας σφαίρας. Οδηγούμαστε εναργέστατα σε λύση ενός κράτους, όπου, μοιραία, οι Παλαιστίνιοι θα κυριαρχήσουν πληθυσμιακά και, εν ευθέτω χρόνω, πολιτικά και θρησκευτικά. Όπως έγινε και στη Νότια Αφρική: οι λευκοί, άλλωστε, δεν ηττήθηκαν στρατιωτικά, υπέκυψαν στο χρόνο και τη δημογραφία.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποστηρίξουν τη Χαμάς, οι σχέσεις στοργής της οποίας με τον Ερντογάν είναι γνωστές παντάπασι. Αλλά δεν μπορούμε να μην καταγράψουμε την ευρηματικότητα και (κυρίως) την επιτελεστικότητα των μαχητικών τμημάτων της.

Ό,τι και να κάνουν τώρα οι Ισραηλινοί (ισοπέδωση Γάζας, σφαγές αντεκδίκησης, εξόντωση ολόκληρης της ηγεσίας της Χαμάς, εκ νέου στρατιωτική κατοχή της Λωρίδας όπως πριν το 2005 κ.α.) είναι αδύνατο να αμυνθούν απέναντι στον επερχόμενο λυμεώνα. Γιατί; Υφίστανται αρκετοί λόγοι για την ισραηλινή φθορά.

Αρχικά, οι κατακλυσμιαίες αλλαγές στην αμερικανική κοινωνία. Το Δημοκρατικό Κόμμα, παραδοσιακά η ασπίδα των Εβραίων, πλέον υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους με τρόπο λυμφατικό. Πέρασαν οι εποχές που οι Εβραίοι συνεισέφεραν το 50% των πολιτικών χορηγιών σε υποψηφίους του κόμματος αυτού. Και πάλι η δημογραφία: από εκεί που οι Εβραίοι συνιστούσαν το 5% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ, έχουν πλέον μειωθεί στο 2,2%. Αλλά και η ιδεολογική και πολιτισμική μεταμόρφωση της αμερικανικής κοινωνίας, με την εδραίωση ιδεολογημάτων που παρουσιάζουν το Ισραήλ ως «settler-colonialist», ραγίζει την άλλοτε αρραγή φιλοϊσραηλινή στάση της πλειοψηφίας των Αμερικανών. Σε 15-20 χρόνια από τώρα, η αλκή του εβραϊκού στοιχείου στις ΗΠΑ θα είναι σαφώς μικρότερη, με όλα τα διεθνοπολιτικά συμπαρομαρτούντα. Οι Αμερικανοί millennials έχουν ξεκάθαρα ταχθεί με τους Παλαιστινίους και η εικόνα του Ισραήλ είναι γι’ αυτούς τοξική.

Δεύτερος λόγος το εντυπωσιακά ανεπαρκές στρατιωτικό δόγμα των Ισραηλινών, οι οποίοι έφτασαν να πιστεύουν την προπαγάνδα τους και επαναλαμβάνουν τα λάθη πολλών Δυτικών στρατών: υπερτίμηση της αεροπορικής ισχύος και της τεχνητής νοημοσύνης, υποτίμηση του ανθρώπινου παράγοντα. Δεν είναι καινούργιο αυτό: τη δεκαετία του 1980 οι Ισραηλινοί ηττήθηκαν στη μακροχρόνια μάχη για τον πολιτικό έλεγχο του Λιβάνου από τον πατέρα Άσαντ και τη Χιζμπάλα, παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά τους με κατάληψη του νοτίου Λιβάνου και συντριβή της συριακής αεράμυνας. Όταν ήρθε η ώρα να κάνουν αληθινό counterinsurgency, απέτυχαν, ενώ ξέμειναν και από πυρομαχικά. Το τονίζουμε αυτό το τελευταίο και για τους δικούς μας...

Ο βασικότερος όμως λόγος του επισφαλούς μέλλοντος για το Ισραήλ ως εβραϊκό έθνος-κράτος είναι η συνειδητοποίηση, από τους Παλαιστινίους, του πόσο ισχυροί είναι στην πραγματικότητα εν μέσω της αδυναμίας τους. Και εδώ εντοπίζουμε ομοιότητες με ημέτερα ζητήματα. Όταν το 1974 η κυπριακή ηγεσία έκανε πρώτη φορά λόγο για μακροχρόνιο αγώνα, οι ανακοινώσεις της χλευάστηκαν ως ληρήματα και θυμοειδή ξεσπάσματα, παρεπόμενα μιας εθνικής καταστροφής. Κι όμως, ποιοι είναι σήμερα αυτοί που εκλιπαρούν για λύση στο Κυπριακό; Οι Τούρκοι, όχι εμείς… Συναφώς οι Παλαιστίνιοι εννόησαν ότι ποτέ δεν πρόκειται να επιβληθούν στρατιωτικά, οπότε εκκίνησαν τον πολιτικό, επικοινωνιακό, ηθικοθρησκευτικό και φυσικά δημογραφικό αγώνα σε βάρος των Ισραηλινών. Γιατί να δεχτούν τα δύο κράτη όταν ο πανδαμάτωρ χρόνος θα τους τα χαρίσει όλα; Αποκλείεται να λυγίσουν και να αποδεχθούν τον ξεριζωμό από τις εστίες τους. Μήπως θα αποδεχθούμε ποτέ εμείς τον ξεριζωμό από την Κύπρο;

Συνελόντι ειπείν, Ελλάδα και Κύπρος στέκονται σωστά στο πλευρό του Ισραήλ, στην παρούσα συγκυρία. Υφίστανται δυνατότητες περαιτέρω κεφαλαιοποίησης από τη συνέργεια δυνάμεων στο άμεσο μέλλον. Αλλά το Ισραήλ ως περιφερειακή δύναμη και ως εθνική έπαλξη εβραϊκής ισχύος έχει ημερομηνία λήξης. Ο μιθριδατισμός δεν είναι ποτέ η λύση και η τέχνη της μπακαλικής πόρρω απέχει από την επιστήμη της στρατηγικής. Ας μην το λησμονούμε ποτέ, καθώς εξελίξεις ήκιστα ευπροσήγορες προς το φιλελεύθερο διεθνές status quo ήδη αλλάζουν τον κόσμο και τον αιώνα μας.

The post «Το Ισραήλ έχει ημερομηνία λήξης»-Γιάννος Μπαρμπαρούσης appeared first on Militaire.gr.