Το γεωπολιτικό στοίχημα του Ισραήλ απαιτεί ένα “αντίδοτο” υψηλού κινδύνου

Το Ισραήλ ποντάρει πολλά στο ότι η πρόσφατη κλιμάκωσή του στη Δυτική Ασία θα εξελιχθεί ευνοϊκά. Αλλά και οι αντίπαλοί του είναι έτοιμοι να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ειρήνη μπορεί να έρθει μόνο με μια αιχμηρή και γερή γροθιά στο Τελ Αβίβ.Όταν πρόκειται για τη λήψη αποφάσεων, ιδίως στο πλαίσιο των εξωτερικών σχέσεων, δύο κρίσιμοι παράγοντες μπαίνουν στο παιχνίδι: "ικανότητα" και “επιθυμία”. Η "ικανότητα" αναφέρεται στα εργαλεία και τη δύναμη που διαθέτουν οι χώρες για να εφαρμόσουν μια απόφαση στον πραγματικό κόσμο. Εξίσου σημαντικό είναι το γνωστικό πλαίσιο των δρώντων. Η "επιθυμία", ή οι φιλοδοξίες, διαπλέκονται βαθιά στο πλαίσιο της ανάλυσης κόστους-οφέλους των πολιτικών αποφάσεων. Όταν ένας κρατικός ή μη κρατικός φορέας διαθέτει τόσο σημαντικές όσο και επαρκείς δυνατότητες - και αντιλαμβάνεται σημαντικά οφέλη με ελάχιστο ή διαχειρίσιμο κόστος - είναι πιο πιθανό να προχωρήσει σε μια δράση.Ως παράδειγμα, το ισραηλινό κράτος κατοχής όχι μόνο διέθετε την ικανότητα να πλήξει τους επιθυμητούς στόχους του, αλλά βίωσε επίσης μια κρίσιμη μετατόπιση της ισορροπίας κόστους-οφέλους, ιδίως στις εκτιμήσεις της εξωτερικής του πολιτικής. Τα πρόσφατα κλιμακούμενα γεγονότα στη Δυτική Ασία εφιστούν την προσοχή σε αυτές τις δύο βασικές δυναμικές, ιδίως καθώς οι αναλυτές σπεύδουν να εκτιμήσουν τους πιθανούς υπολογισμούς και τις αντιδράσεις των αντιπάλων.Ανατροπή του ορθολογισμού: Το Ισραήλ μετατοπίζεται προς πιο ριψοκίνδυνες στρατηγικέςΑπό την έναρξη της επιχείρησης Al-Aqsa Flood τον περασμένο Οκτώβριο, το Ισραήλ έχει γίνει αντιληπτό ως φορέας που αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή, γεγονός που έχει, ως εκ τούτου, αυξήσει την προθυμία του να αναλάβει μεγαλύτερους κινδύνους. Ωστόσο, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη της επιχείρησης αντίστασης, το Politico επικαλέστηκε τον πρώην διευθυντή της Μοσάντ Ταμίρ Πάρντο, ο οποίος κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ότι τροφοδότησαν την εντύπωση ότι "το Ισραήλ αντιμετώπιζε μια υπαρξιακή κρίση”.Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας έγινε εμφανής στην επίθεση του Ισραήλ στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό την 1η Απριλίου. Μία ημέρα μετά, ο υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ δήλωσε ότι στόχος του Ισραήλ είναι "να ενεργεί παντού, κάθε μέρα, για να αποτρέψει τη συγκέντρωση ισχύος των εχθρών μας”.Η διαδικασία λήψης αποφάσεων του Τελ Αβίβ επηρεάζεται από δύο βασικούς παράγοντες: πρώτον, τις ΗΠΑ και δεύτερον, το βαθύ κράτος ή το κατεστημένο εντός του Ισραήλ. Αυτά τα στοιχεία μπορούν είτε να ενισχύσουν τον ορθολογισμό είτε να μειώσουν την προσοχή στην αποδοχή του κινδύνου, ιδίως μεταξύ των εξτρεμιστών με επιρροή στο Ισραήλ.Ο σημερινός μετασχηματισμός της ισραηλινής λήψης αποφάσεων φαίνεται να ενημερώνεται από έναν ή και από τους δύο αυτούς παράγοντες. Η επιχείρηση "Αληθινή υπόσχεση " του Ιράν στα μέσα Απριλίου, η οποία παρουσίασε τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ισλαμικής Δημοκρατίας, περιόρισε κάπως τη συμπεριφορά του Ισραήλ ως προς την ανάληψη κινδύνων. Αλλά ανησυχίες όπως το ενδεχόμενο ενός πολέμου πλήρους κλίμακας και το σχετικό υψηλό κόστος του έχουν γίνει πιο πιεστικές, όπως τόνισε ο υποστράτηγος Γιαχία Ραχίμ Σαφάβι όταν έδωσε έμφαση στις πυραυλικές δυνατότητες του Ιράν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αντιποίνων: “Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης "Αληθινή Υπόσχεση", περισσότεροι από 100 πύραυλοι εκτοξεύθηκαν προς το Ισραήλ σε μόλις 100 δευτερόλεπτα, με ρυθμό ενός πυραύλου ανά δευτερόλεπτο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και οι περιφερειακοί σύμμαχοί τους δεν περίμεναν ποτέ ότι το Ιράν θα μπορούσε να εκτελέσει μια τόσο ακριβή και μεγάλης κλίμακας επιχείρηση.”Υπολογιζόμενες κλιμακώσειςΗ παραίτηση του Μπένι Γκαντζ από το υπουργικό συμβούλιο πολέμου τον Ιούνιο θα μπορούσε να ενθαρρύνει περαιτέρω τη σκληροπυρηνική στάση του Τελ Αβίβ. Επιπλέον, η μετατόπιση της εστίασης του προέδρου Μπάιντεν, ιδίως με τις επερχόμενες εκλογές του 2024 στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, έχει επίσης επηρεάσει ορισμένους υπολογισμούς.Το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να βρει μια κατάλληλη απάντηση, βασισμένη σε ανάλυση και επιχειρηματολογία, είναι: Γιατί ο Νετανιάχου αποφάσισε να κλιμακώσει σε τόσα πολλά μέτωπα; Διάφορες ερμηνείες προσφέρουν διαφορετικές εξηγήσεις. Κάποιοι το βλέπουν ως μια επιχειρησιακή ευκαιρία για τη διενέργεια στοχευμένων, υψηλού προφίλ δολοφονιών χωρίς να αλλάξει η συνολική στρατηγική. Άλλοι ερμηνεύουν τις ταυτόχρονες δολοφονίες στη Βηρυτό και την Τεχεράνη, μαζί με την αποδοχή από το κράτος κατοχής του σχετικού κόστους και των κινδύνων, ως στρατηγική μετατόπιση μετά την "υψηλού ρίσκου επίσκεψη του Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον". Αξίζει να σημειωθεί ότι περίπου μια εβδομάδα μετά από αυτό το ταξίδι, πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον δύο προκλητικές τρομοκρατικές ενέργειες.Είναι ζωτικής σημασίας να θυμόμαστε ότι η απλή ύπαρξη μιας επιχειρησιακής ευκαιρίας για δολοφονία, ειδικά για πολιτικούς ιθύνοντες, δεν δικαιολογεί εγγενώς την εκτέλεσή της. Αυτό δείχνει ότι ο κίνδυνος της δολοφονίας, η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλούσε την αντίδραση της Τεχεράνης και των συμμάχων της, εξετάστηκε προσεκτικά. Ακόμη και ο Ιορδανός υπουργός Εξωτερικών Αϊμάν Σαφάντι παρατήρησε κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του Ιράν Μασούντ Πεζεσκιάν ότι η κίνηση αυτή ήταν μια προσπάθεια του Νετανιάχου να εξαπλώσει τη σύγκρουση στην περιοχή.Διπλωματία υψηλού κινδύνου με την ΟυάσινγκτονΕάν δεχθούμε ότι έχει επέλθει μια στρατηγική αλλαγή, ιδίως στο επίπεδο ή το είδος της πολιτικής, ξεχωρίζουν τρία πιθανά σενάρια για τις αλληλεπιδράσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ, με βάση τις πρόσφατες επισκέψεις: Πρώτον, ο Νετανιάχου επιδιώκει τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και ενδεχομένως έχει λάβει από αυτόν το πράσινο φως για την κλιμάκωση της έντασης, αδιαφορώντας για την κυβέρνηση Μπάιντεν. Αυτό το σενάριο υποδηλώνει ότι, ενώ ο Τραμπ δεν επιθυμεί έναν περιφερειακό πόλεμο, μπορεί να καλωσορίσει την αυξημένη πίεση στην κυβέρνηση του Μπάιντεν και την υποστήριξη των σιωνιστών ενόψει των εκλογών.Δεύτερον, οι πρόσφατες επιχειρήσεις ενδέχεται να έχουν εγκριθεί από τη διοίκηση Μπάιντεν. Ενώ ο Μπάιντεν μπορεί να επιθυμεί να μετριάσει τη συμπεριφορά του Νετανιάχου, θα μπορούσε να έχει συναινέσει για προεκλογικούς λόγους, ελπίζοντας ότι δεν θα κλιμακώνονταν σε περιφερειακό πόλεμο. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως χάρη προς τον Νετανιάχου με αντάλλαγμα την ευθυγράμμιση των Σιωνιστών και του σημαίνοντος λόμπι τους στις ΗΠΑ πίσω από τους Δημοκρατικούς τον Νοέμβριο.Τρίτον, μπορεί να προέκυψε ένας σχεδιασμός για έναν περιφερειακό πόλεμο με ενεργή συμμετοχή τόσο του Ισραήλ όσο και των ΗΠΑ, με την πεποίθηση ότι οι εν ενεργεία κυβερνήσεις τείνουν να εξασφαλίζουν εκλογικές νίκες σε καιρό πολέμου. Αυτό θα σήμαινε ότι οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να δουν την αξιοποίηση της περιφερειακής σύγκρουσης και της στρατιωτικής εμπλοκής ως στρατηγική για να εξασφαλίσουν τη νίκη στις προεδρικές εκλογές.Μεταξύ αυτών των σεναρίων, το τρίτο φαίνεται λιγότερο πιθανό λόγω του υψηλού κόστους και του απρόβλεπτου του πολέμου, των αποτυχιών στη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, των εσωτερικών προκλήσεων των ΗΠΑ και των διαφωνιών της αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις με τον Νετανιάχου.Τα δύο πρώτα σενάρια, ή ένας συνδυασμός τους, φαίνονται πιο αληθοφανή και υποδηλώνουν την ανάδυση ενός πιο ενεργού και ανεξάρτητου Ισραήλ, που θα επιδεικνύει συμπεριφορά υψηλού κινδύνου, όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο “όργιο” δολοφονιών του Τελ Αβίβ. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ και η Δύση πιθανότατα ποντάρουν στο γεγονός ότι ο Άξονας της Αντίστασης δεν επιδιώκει έναν περιφερειακό πόλεμο.Η στρατηγική στροφή του Νετανιάχου και η απόφαση να προβεί σε δολοφονίες υψηλού προφίλ φαίνεται να αποσκοπούν στην εξασφάλιση μιας συμφωνίας με τους σημερινούς ή μελλοντικούς ιθύνοντες της Ουάσιγκτον για την κλιμάκωση των εντάσεων στη Δυτική Ασία και τη διατήρηση μιας κατάστασης κρίσης - θέτοντας μια "νέα κανονικότητα" στην περιοχή. Ο ελιγμός αυτός φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να ευθυγραμμίσει τις ενέργειες του Τελ Αβίβ με τα ευρύτερα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, ιδίως στο πλαίσιο επερχόμενων εκλογών ή μεταβαλλόμενων συμμαχιών.Η δολοφονία του πολιτικού επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια είναι κυρίως μια κίνηση τακτικής και όχι μια στρατηγική αλλαγή παιχνιδιού στην περιοχή. Αλλά η στοχοποίησή του στην Τεχεράνη, ιδίως μετά την ορκωμοσία του νέου προέδρου του Ιράν και κατά τη διάρκεια μιας παύσης στις συζητήσεις για την κατάπαυση του πυρός, θα μπορούσε να έχει βαθιές στρατηγικές επιπτώσεις. Αμφισβητεί την εικόνα ισχύος-ασφάλειας του Ιράν και επιδεινώνει την ήδη ασταθή περιφερειακή κατάσταση. Αυτό υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, ο οποίος τόνισε το αυξημένο διακύβευμα σε δήλωσή του λέγοντας: "Το ίδιο το Ιράν είναι υποχρεωμένο να απαντήσει σε αυτή την τρομοκρατία”.Το συμπέρασμα είναι σαφές: Το Ιράν και ο Άξονας Αντίστασης είναι πιθανό να αυξήσουν το κόστος για το Ισραήλ. Αυτό υποδηλώνει μια στροφή σε υψηλότερο επίπεδο οργανωμένης στρατιωτικής δραστηριότητας, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την προθυμία του Ισραήλ να εμπλακεί και να κλιμακώσει το κόστος για την αντίπαλη πλευρά. Αυτή η ετοιμότητα για έναν περιφερειακό πόλεμο θα περιλάμβανε συντονισμένες ενέργειες σε πολλαπλά μέτωπα, που ενδεχομένως θα οδηγούσαν σε στοχευμένα πλήγματα και σημαντικές απώλειες. Με τα λόγια ενός Ιρανού διπλωμάτη που επικαλείται η Wall Street Journal: "Η απάντησή μας θα είναι γρήγορη και βαριά”.Πηγή: The Cradle

The post Το γεωπολιτικό στοίχημα του Ισραήλ απαιτεί ένα “αντίδοτο” υψηλού κινδύνου appeared first on Militaire.gr.