Τι μας ζητούν και τι δεν δίνουν οι Αμερικανοί – Ευ. Πέτρου

Η πληροφορία ότι στην Γερμανία επιθεωρούνται τα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης Marder πυροδότησε συζητήσεις και εικασίες. Και τούτο διότι η Ελλάς έχει ζητήσει αναπλήρωση με συστήματα αναλόγου επιχειρησιακής αξίας, όσων πολεμικών μέσων διαθέσει στην Ουκρανία.

Γράφει ο Ευθύμιος Πέτρου

Να θυμίσουμε ότι η πίεσις από τους συμμάχους και, κυρίως τους Αμερικανούς για παραχώρηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων οπλικών συστημάτων, ει δυνατόν ανατολικής προελεύσεως στους Ουκρανούς είναι συνεχής.

Να σημειωθεί ότι θεωρητικώς τουλάχιστον τα ανατολικά, δηλαδή ρωσσικά, οπλικά συστήματα υποτίθεται

ότι είναι γνωστά στον ουκρανικό στρατό και δεν απαιτείται ιδιαίτερη εκπαίδευση για να τα ενσωματώσει.

Η Ελλάς ήταν από τις πρώτες χώρες του ΝΑΤΟ που απέκτησαν ρωσσικά όπλα, ήδη από το 1992, μόλις δηλαδή κατέστησαν διαθέσιμα μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ενώσεως. Επρόκειτο στην αρχή για οχήματα και συστήματα του ανατολικογερμανικού στρατού, από τα οποία η νέα ενιαία Γερμανία ήθελε να απαλλαγεί.

Ανάμεσα σε αυτά, τα οχήματα BMP-1 τα οποία ενσωματώθηκαν στο Πεζικό. Έτσι μάθαμε τις δυσκολίες που έχει η αξιοποίησις αυτών των τεθωρακισμένων, αλλά και τις τεράστιες διαφορές στο δόγμα τακτικών επιχειρήσεων μεταξύ του ΝΑΤΟ και του σοβιετικού στρατού.

Χαρακτηριστικό της δυσκολίας συντηρήσεως και επισκευών των οχημάτων αυτών είναι το γεγονός ότι τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχουμε καταφέρει να φέρουμε σε επιχειρησιακή κατάσταση, 100 από αυτά που θέλουμε να παραχωρήσουμε στην Αίγυπτο. Περί τα 100 ακόμη που από ότι φαίνεται «βγαίνουν» να είναι διαθέσιμα για την Ουκρανία, μάλλον είναι σε χειρότερη κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά, τα Marder που από ότι φαίνεται θα μπορούσαν να τα αντικαταστήσουν, ούτε νέα είναι, ούτε ανταποκρίνονται ακριβώς στις ανάγκες μας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προ εικοσαετίας (ναι προ εικοσαετίας) μας είχαν προσφερθεί με ένα πολύ χαμηλό αντίτιμο και με καθεστώς leasing και τα είχαμε απορρίψει.

Το δράμα είναι πως παρ’ ότι πέρασαν 20 χρόνια το «κενό» της ελλείψεως τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης από τον Στρατό μας δεν έχει καλυφθεί. Να σημειωθεί ότι μια απόφασις του ΚΥΣΕΑ του 2007 που προέβλεπε την απόκτηση 600 ρωσσικών BMP-3 (πολύ πιο προηγμένων από τα BMP-1) έμεινε στα «χαρτιά» και ουδέποτε υλοποιήθηκε.

Αυτό που προξενεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενώ οι ΗΠΑ είναι που επιμένουν να στείλουμε στην Ουκρανία, όσα ανατολικά συστήματα μπορούμε, η Γερμανία είναι αυτή που φαίνεται να ετοιμάζει κάποια «ανταλλάγματα». Πράγματι η αμερικανική πλευρά θεωρεί, ότι έχοντας παραχωρήσει στην Ελλάδα συστήματα σημαντικής αξίας (οχήματα Μ1117 και ελικόπτερα Kiowa) δικαιούται να ζητεί να δώσουμε χωρίς να πάρουμε.

Την ίδια όμως στάση τηρούν οι Αμερικανοί και απέναντι στην Κύπρο στην οποία όμως δεν έχουν δώσει ποτέ τίποτε. Από την Κύπρο τα «αίτημα» στην παραχώρηση στην Ουκρανία 11 επιθετικών ελικοπτέρων τύπου Mil Mi 35, τα οποία στην Εθνική Φρουρά φέρουν το όνομα «Αλιγάτορες».

Τα ελικόπτερα αυτά είχαν αγορασθεί με κάθε μυστικότητα το 2003 (επί των ημερών του αείμνηστου Σωκράτη Χάσικου) και αποτελούσαν τότε φόβητρο των δυνάμεων κατοχής (που ακόμη δεν έχουν μάθει το σύνολο των δυνατοτήτων τους και των όπλων που μεταφέρουν).

Τα τελευταία χρόνια όμως η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρούσε στην αντικατάστασή τους. Υπήρξαν μάλιστα συνομιλίες για επιστροφή τους στην Ρωσσία έναντι της αποκτήσεως έξι συγχρόνων επιθετικών ελικοπτέρων νέου τύπου. Εν συνεχεία άρχισε διαπραγμάτευσις για την πώλησή τους στην Σερβία.

Στην σημερινή συγκυρία, η Κύπρος θα ήταν πρόθυμη να τα παραχωρήσει στην Ουκρανία, υπό την προϋπόθεση ότι οι Αμερικανοί (που σημειωτέον έχουν άρει το εμπάργκο πωλήσεως όπλων προς την Μεγαλόνησο) θα τα αντικαθιστούσαν με ανάλογο αριθμό δικών τους επιθετικών ελικοπτέρων. Οποτεδήποτε όμως το ζήτημα αυτό τίθεται σε σχετικές συζητήσεις, οι Αμερικανοί «σφυρίζουν αδιάφορα».

Δεν είπαν ποτέ ότι αρνούνται να διαθέσουν συστήματα προς αντικατάσταση των ελικοπτέρων, αλλά με την στάση τους δείχνουν ότι δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν. Να σημειωθεί ότι η Κύπρος διαθέτει πληθώρα ακόμη συστημάτων ανατολικής προελεύσεως (άρματα Τ80, τεθωρακισμένα ΒΜΡ-3, αντιαεροπορικά Tor M-1 και μεγαλυτέρου βεληνεκούς Buk και πολλά ακόμη).

Να σημειωθεί ότι τα αιτήματα των Αμερικανών προς την Ελλάδα και την Κύπρο για βαρέα συστήματα (κάτι παραπάνω δηλαδή από τα τυφέκια και τα αντιαρματικά που διαθέσαμε αμέσως) εκδηλώθηκε αφού οι επιχειρήσεις των Ρώσσων στην Ουκρανία έμπαιναν στο δεύτερο μήνα τους. Αυτό ερμηνεύεται από αναλυτές ως ένδειξις ότι στις 24 Φεβρουαρίου, ούτε οι Αμερικανοί επίστευαν ότι η Ουκρανία είχε ελπίδες να αντέξει. Συν τω χρόνω όμως προφανώς αναθεωρούν τις εκτιμήσειουκρας τους και «τρέχουν και δεν φθάνουν» για να εξασφαλίσουν τα μέσα τα οποία θα επιτρέψουν στους Ουκρανούς παρατείνουν τον πόλεμο.

(Το άρθρο του Ευθύμιου Πέτρου για όπλα και συστήματα που θα μπορούσαν να παραχωρηθούν στην Ουκρανία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εστία»)

The post Τι μας ζητούν και τι δεν δίνουν οι Αμερικανοί – Ευ. Πέτρου appeared first on Militaire.gr.