Πυρηνικά όπλα: Τι έχουν το ΝΑΤΟ, η Κίνα και η Ρωσία

O Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσε εντολή στον υπουργό Άμυνας να θέσει σε «ειδικό συναγερμό» το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας.

Όπως έχει αναφέρει το militaire.gr, για να καταλάβουμε εάν η απειλή είναι σοβαρή ή όχι, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε το πώς οι Ρώσοι, και οι Σοβιετικοί πριν από αυτούς, αντιλαμβάνονται τον πυρηνικό πόλεμο. Το σοβιετικό δόγμα βασίστηκε στο «δεύτερο πλήγμα»: τα πυρηνικά όπλα χρησιμοποιούνται ως αντίποινα, μόνο αν πρώτα τα χρησιμοποιήσουν οι αντίπαλοι. Ο τελευταίος διάσημος αρχιστράτηγος των σοβιετικών δυνάμεων, ο Νικολάι Ογκάρκοφ, είχε

αναπτύξει παράλληλα και ένα δόγμα για «ταυτόχρονα πλήγματα».

Το δόγμα για τα πυρηνικά

Η στιγμή του Ψυχρού Πολέμου που εμφανίστηκε μεγαλύτερος κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, εκτός από τη γνωστή πυραυλική κρίση της Κούβας το 1962, ήταν η κρίση των ευρωπυραύλων, όταν το ΝΑΤΟ ανέπτυξε νέα οπλικά συστήματα (τους βαλλιστικούς πυραύλους Pershing 2 και τους πυραύλους κρουζ Gryphon) στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και την Ιταλία. Σε εκείνη την περίπτωση, ο σοβιετικός συναγερμός έφτασε στο μέγιστο, αν και η κοινή γνώμη δεν το γνώριζε. Υπήρχαν όμως και άλλες κρίσεις που πέρασαν στη λήθη, ακόμη και τους τελευταίους μήνες της ΕΣΣΔ. Συναγερμός διατάχθηκε επίσης τον Αύγουστο του 1991, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσόφ.

Στη μετασοβιετική εποχή, οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας τέθηκαν σε πολεμικό συναγερμό τουλάχιστον άλλες τρεις φορές: κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν το 1993, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος κατά του Γιέλτσιν το 1993 και στο περιστατικό του 1995. όταν ένας πύραυλος Northern Lights που εκτοξεύτηκε από τη Νορβηγία παρερμηνευόταν ως βαλλιστικός πύραυλος.

Η απειλή Πούτιν

Οι περισσότεροι αναλυτές, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι προέβαλε την απειλή των πυρηνικών, περισσότερο ως προειδοποίηση προς άλλες χώρες για να μην κλιμακώσουν την στρατιωτική εμπλοκή τους στην Ουκρανία, παρά ως δείγμα επιλογής να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.

Τα πυρηνικά όπλα υπάρχουν εδώ και σχεδόν 80 χρόνια και για πολλές χώρες ως μέσο αποτροπής.

Τα πυρηνικά της Ρωσίας

Μόνο κατ’ εκτίμηση μπορεί κάποιος να προσεγγίσει τους αριθμούς, αλλά, σύμφωνα με την Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων, η Ρωσία έχει 5.977 πυρηνικές κεφαλές, αν και σε αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνονται περίπου 1.500 που είναι σε απόσυρση ή έχουν σταλεί για αποσυναρμολόγηση.

Από τις σχεδόν 4.500 που απομένουν, οι περισσότερες θεωρούνται ότι αποτελούν στρατηγικά πυρηνικά όπλα – βαλλιστικοί πύραυλοι ή ρουκέτες που μπορούν να χτυπήσουν στόχους σε μεγάλη απόσταση. Αυτά είναι όπλα που συνδέονται συνήθως με τον πυρηνικό πόλεμο.

Τα υπόλοιπα είναι μικρότερα, όχι τόσο καταστροφικά ή με μικρότερο βεληνεκές και χρησιμοποιούνται στα πεδία των μαχών ή στη θάλασσα.

Αυτά τα στοιχεία δεν σημαίνουν ότι η Ρωσία έχει εκατοντάδες πυρηνικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς έτοιμα προς χρήση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις περίπου 1.500 ρωσικές πυρηνικές κεφαλές είναι ανεπτυγμένες αυτή τη στιγμή, που σημαίνει ότι βρίσκονται σε πυραύλους, σε βάσεις βομβαρδιστικών ή σε υποβρύχια.

Η ισορροπία του τρόμου

Πυρηνικά όπλα διαθέτουν εννέα χώρες: η Κίνα, η Γαλλία, η Ινδία, το Ισραήλ, η Βόρεια Κορέα, το Πακιστάν, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία.

Αν ο πραγματικός αριθμός των πυρηνικών όπλων της Ρωσίας είναι 4.500, τότε είναι λιγότερα από όσα κατέχουν όλες οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ μαζί που υπολογίζονται σε 5.943.

Η Κίνα, η Ρωσία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία είναι μεταξύ των κρατών που υπέγραψαν τη Συνθήκη μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (ΝΤP).

Σύμφωνα με αυτή, τα συμβαλλόμενα κράτη οφείλουν να μειώσουν τα αποθέματα πυρηνικών κεφαλών και, θεωρητικά, δεσμεύτηκαν να τις καταστρέψουν τελείως. Σε αυτές τις χώρες τα αποθέματα πυρηνικών κεφαλών μειώθηκαν κατά τις δεκαετίες ’70 και ’80.

Η Βόρεια Κορέα αποχώρησε από τη Συνθήκη το 2003, ενώ το Ισραήλ ποτέ δεν έχει παραδεχθεί επίσημα ότι διαθέτει πυρηνικό πρόγραμμα.

Η Ουκρανία δεν έχει πυρηνικά όπλα και, παρά τις κατηγορίες του Πούτιν, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι επιχείρησε να αποκτήσει.

Το επιχείρημα για τη διατήρηση αυτών των όπλων μαζικής καταστροφής είναι ότι όποιο κράτος έχει τη δυνατότητα να εξαφανίσει τους εχθρούς του, τους αποτρέπει από την απόφαση να του επιτεθούν. Ο γνωστός όρος για αυτή την κατάσταση είναι η Αμοιβαίως Εγγυημένη Καταστροφή (Mutually Assured Destruction – Mad).

The post Πυρηνικά όπλα: Τι έχουν το ΝΑΤΟ, η Κίνα και η Ρωσία appeared first on Militaire.gr.