Οι γυναίκες στην κτηνωδία του πολέμου…

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Σκληρό και απάνθρωπο το σημερινό θέμα.

Η άγνωστη τραγωδία ενός πολέμου με θύματα αθώες γυναίκες, που βιάστηκαν και κακοποιηθήκαν ανεπανόρθωτα από στρατιώτες και αξιωματικούς ανθρωπόμορφα τέρατα και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ!

Η άλλη πλευρά της φρίκης…

Όταν οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε κτήνη…

Η ΕΥΡΩΠΑΙΑ «ΣΚΛΑΒΑ ΤΟΥ ΣΕΞ»

Η Γιαν Ο’Χερν που πέθανε πρόσφατα στα 96 της ήταν μία από τις λίγες Ευρωπαίες που κατέληξαν να εργάζονται ως «σκλάβες του σεξ» κάτω από τον ιαπωνικό ζυγό. 

Αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια όλα όσα υπέστη

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Γιαν Ο’Χερν, μια Ολλανδή κόρη ενός μηχανικού – γαιοκτήμονα της Ιάβας που τότε ανήκε στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, κατέληξε αιχμάλωτη πολέμου μετά την εισβολή των Ιαπώνων στο νησί τον Μάρτιο του 1942.

 Παρέμεινε κρατούμενη, μαζί με την μητέρα και τις δύο αδελφές της, επί τρεισήμισι χρόνια. 

Αλλά τον Φεβρουάριο του 1944 επελέγη, μαζί με άλλες εννέα συγκρατούμενές της ηλικίας από 17 έως 21 ετών, όλες τους παρθένες, για να καλύψουν τα κενά στους οίκους ανοχής της πόλης Σεμαράνγκ, εργαζόμενες ως «γυναίκες ανακούφισης» (comfort women) των αναγκών των ιαπώνων στρατιωτών. «Ήμασταν θύματα βιασμού εν καιρώ πολέμου, στρατολογημένες και υποδουλωμένες στον Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Στρατό», είχε αναφέρει η ίδια το 1992 όταν έγινε η πρώτη γυναίκα με ευρωπαϊκή καταγωγή που μίλησε δημόσια για την κακοποίηση που υπέστη, τους καθημερινούς βιασμούς και ξυλοδαρμούς, ως κρατούμενη των Ιαπώνων.

Λόγω της ανείπωτης κακοποίησης που υπέστη η Γιαν δεν μπόρεσε να απολαύσει ποτέ τον σαρκικό έρωτα.

 Είχε επίσης φοβερή απέχθεια για τα λουλούδια επειδή οι Ιάπωνες δεν τις αποκαλούσαν με τα πραγματικά ονόματά τους αλλά τις φώναζαν με ονόματα λουλουδιών ενώ φοβόταν το σκοτάδι αλλά και το ίδιο της κρεβάτι.

 Έντονη δυσφορία της προκαλούσαν και όλοι οι γιατροί γιατί ο γιατρός που την εξέταζε στον οίκο ανοχής, την βίαζε και εκείνος κάθε φορά που την επισκεπτόταν για να την εξετάσει, ενώπιον, μάλιστα, πλήθους άλλων ανδρών. 

Δεν μπορούσε επίσης να συλλάβει, λόγω των εσωτερικών κακώσεων που υπέστη από τους αλλεπάλληλους βιασμούς.

 Κατάφερε, ωστόσο, έπειτα από εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε, να αποκτήσει τελικά δύο κόρες και στη συνέχεια να γίνει γιαγιά και μετά από χρόνια και προγιαγιά. 

Η Γιαν Ο’Χερν απεβίωσε την 19η του 2018 στην Αυστραλία, αναφέρουν οι New York Times, έπειτα από 96 χρόνια ζωής.

 Ήταν μία από τις λίγες Ευρωπαίες μεταξύ των περισσότερων από 200.000 γυναικών, από την κορεατική χερσόνησο στην πλειονότητά τους, που κατέληξαν να εργάζονται ως σκλάβες του σεξ κάτω από τον ιαπωνικό ζυγό. Αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια όλα όσα υπέστη όταν παρακολούθησε στην τηλεόραση μια εκπομπή αφιερωμένη σε τρεις γυναίκες από την Κορέα που είχαν ανάλογη μοίρα.

190.000 ΒΙΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ

Αν και δεν είναι επισήμως γνωστό πόσα παρόμοια κτηνώδη εγκλήματα, διέπραξαν οι Γερμανοί και οι Σοβιετικοί στρατιώτες στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο (που σίγουρα είναι πάρα πολλά…), οι αμερικανοί στρατιώτες βίασαν ως και 190.000 Γερμανίδες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ισχυρίζεται ένα νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Γερμανία.

 Το περιοδικό «Spiegel» διερευνά αν αληθεύει ο ισχυρισμός αυτός.

Το βιβλίο αναφέρει την περίπτωση της Κατρίν Β. και της 18χρονης κόρης της, Σαρλότ.

Οι στρατιώτες μπήκαν δια της βίας στο σπίτι τους το σούρουπο αλλά οι δυο γυναίκες κατάφεραν να διαφύγουν. 

Οι έξι στρατιώτες όμως έψαξαν τα γύρω σπίτια και τελικά της εντόπισαν στη ντουλάπα ενός γείτονα και τις βίασαν.

 Ήταν Μάρτιος 1945.

Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανίδες είχαν παρόμοια τύχη. 

Αλλά συχνά τέτοιοι ομαδικοί βιασμοί αποδίδονταν σε σοβιετικούς στρατιώτες στην ανατολική Γερμανία.

 Όμως η παραπάνω περίπτωση αφορούσε αμερικανούς στρατιώτες στο χωριό Σπρέντλινγκεν, κοντά στον Ρήνο στη δυτική Γερμανία.

Ως το τέλος του πολέμου, 1,6 εκατ. Αμερικανοί στρατιώτες είχαν προελάσει βαθιά μέσα στη Γερμανία, συναντώντας τελικά τους Σοβιετικούς στον ποταμό Έλβα. Στις ΗΠΑ, εκείνοι που απελευθέρωσαν την Ευρώπη από τους ναζί αποκαλούνται η «Μέγιστη Γενιά» (Greatest Generation).

 Αλλά και οι Γερμανοί ανέπτυξαν θετική εικόνα γι’ αυτούς: ήταν «κουλ» στρατιώτες που μοίραζαν τσίχλες στα παιδιά και εντυπωσίαζαν τις Γερμανίδες με τζαζ και καλσόν.

Ανταποκρίνεται όμως αυτή η εικόνα στην πραγματικότητα;

 Η γερμανίδα ιστορικός Μίριαμ Γκέμπχαρντ εγείρει στο νέο της βιβλίο αμφιβολίες για τον ρόλο των Αμερικανών στην μεταπολεμική Γερμανία.

 Η συγγραφέας πιστεύει ότι βίασαν ως και 190.000 Γερμανίδες μέχρι να ανακτήσει την κυριαρχία της η Δυτική Γερμανία το 1955.

 Οι περισσότεροι βιασμοί πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά την αμερικανική εισβολή στη ναζιστική Γερμανία.

Η Γκέμπχαρντ βασίζει τους ισχυρισμούς σε αρχεία που κράτησαν βαυαροί κληρικοί το καλοκαίρι του 1945.

 Για παράδειγμα, ο Μίχαελ Μερξμίλερ, παπάς στο χωριό Ραμσάου, έγραψε στις 20 Ιουλίου 1945: «Βιάστηκαν οκτώ κορίτσια και γυναίκες, μερικές μπροστά στους γονείς τους».

ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ, ΒΙΑΣΜΟΙ, ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Ο πατέρας Αντρέας Βίανγκαντ, από το χωριό Χάαγκ αν ντερ Άμπερ κοντά στο Μόναχο, έγραψε στις 25 Ιουλίου 1945: 

«Το πιο λυπηρό γεγονός στη διάρκεια της προέλασης ήταν τρεις βιασμοί _ μιας παντρεμένης γυναίκας, μιας ανύπαντρης και μιας 16χρονης κοπέλας. Διαπράχθηκαν από μεθυσμένους Αμερικανούς».

Η Γκέμπχαρντ πιστεύει ότι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί συμπεριφέρθηκαν με αυτό τον τρόπο επειδή φρίκαραν με τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει οι Γερμανοί και εξοργίστηκαν από την σχετική ευημερία που αντίκρισαν στη Γερμανία.

 Επιπλέον, η προπαγάνδα της εποχής διέδιδε την άποψη ότι οι Γερμανίδες γούσταραν τους αμερικανούς στρατιώτες, τροφοδοτώντας περαιτέρω τις φαλλοκρατικές φαντασιώσεις.

Αφότου ξέσπασε το σκάνδαλο στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ καθώς και άλλα σκάνδαλα για εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν Αμερικανοί στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, πολλοί ιστορικοί εξετάζουν πιο κριτικά την συμπεριφορά του αμερικανικού στρατού μόλις πριν και αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πρόσφατες μελέτες έφεραν στο φως περιστατικά αμερικανών που λεηλάτησαν εκκλησίες, δολοφόνησαν Ιταλούς αμάχους, σκότωσαν γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου και βίασαν γυναίκες, ακόμη και καθώς προέλαυναν στη Γαλλία.

Ωστόσο τα αρχεία της Καθολικής Εκκλησίας στη Βαυαρία αναφέρουν συνολικά λίγες εκατοντάδες περιπτώσεις βιασμών. 

Πώς έφθασε η Γκέμπχαρντ στον αριθμό 190.000;

 Η συγγραφέας υποθέτει ότι το 5% των «παιδιών του πολέμου» που γεννήθηκαν εκτός γάμου στη Δυτική Γερμανία και στο Δυτικό Βερολίνο ως τα μέσα της δεκαετίας του ’50 είναι προϊόντα βιασμού.

Έτσι προκύπτει ένα σύνολο 1.900 παιδιών.

 Η Γκέμπχαρντ υποθέτει ότι κατά μέσο όρο υπάρχει μία γέννηση για κάθε 100 βιασμούς, εξ ου οι 190.000 βιασμοί.

Πληροφορίες

υδρογειος news

protagon

The post Οι γυναίκες στην κτηνωδία του πολέμου… appeared first on Militaire.gr.