Ο ποδοσφαιριστής της Τζένοα ,η Θεσσαλονίκη και το «τραίνο της σωτηρίας»

Γράφει ο Δημήτρης  Σταυρόπουλος

Άγνωστος και ξεχασμένος…

Σιωπηλός και αφανής ήρωας!

Σωτήρας και ευεργέτης 436 (καταγεγραμμένων) και πολλών άλλων Ελλήνων, που τους φυγάδευσε από την Θεσσαλονίκη στην κατοχή, για να μην καταλήξουν στα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης των ναζί.

Ήταν Ιταλός, διεθνής ποδοσφαιριστής της Genoa και μετέπειτα διπλωμάτης, που υπηρέτησε στην συμπρωτεύουσα ως πρόξενος της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι.

Έπαιξε την καριέρα

του και την ζωή του κορώνα-γράμματα, άλλα κατάφερε να γλυτώσει όσους μπορούσε, παίζοντας ένα επικίνδυνο διπλωματικό παιχνίδι με τους «συμμάχους» του και μάλιστα πέτυχε να εμποδίσει την αρπαγή των περιουσιών των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τα SS, και να τις αποδώσει στους δικαιούχους τους.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ «ΣΩΤΗΡΑΣ» ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο Τζουζέπε Καστρούτσιο γεννήθηκε στη Γένοβα στις 11 Σεπτεμβρίου 1887. Πέρασε τα νιάτα του στα γήπεδα ποδοσφαίρου της Γένοβας, αρχικά έγινε μέλος της Genoa Cfc και στη συνέχεια παίκτης της πρώτης ομάδας .

Ο Καστρούτσιο χρησιμοποιήθηκε στον εναρκτήριο φιλικό αγώνα του νέου αθλητικού γηπέδου του Σαν Γκοτάρντο στις 8 Δεκεμβρίου 1907 και μπορούσε να καυχηθεί για εμφανίσεις στο Palla Dapples και στην εθνικη ομαδα!

Με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου κλήθηκε στο μέτωπο και έγινε υπολοχαγός και πιλότος αερόπλοιου.

Την νύχτα της 22ας Σεπτεμβρίου 1917, ο Τζουζέπε κατάφερε να σώσει ένα αερόπλοιο που χτυπήθηκε από αυστριακή επίθεση.

Η χειρονομία σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητη και ο πρώην Γενοβέζος ποδοσφαιριστής βραβεύτηκε από τον  βασιλια Vittorio Emanuele III με το χρυσό μετάλλιο στρατιωτικής ανδρείας .

Μόλις τελείωσε ο «Μεγάλος Πόλεμος», ο Τζουζέπε άφησε οριστικά την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, για να ακολουθήσει μια διπλωματική.

Στις 18 Ιουνίου 1943 αντικατέστησε τον Γκουέλφο Ζαμπόνι επικεφαλής του Γενικού Προξενείου της Ιταλίας στη Θεσσαλονίκη και συνέχισε το έργο του.

ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Τον Ιούλιο ο Καστρούτσιο οργανώνει το  «τραίνο της σωτηρίας », την συνοδεία  δηλαδή, που θα μεταφέρει Εβραίους με ιταλικά διαβατήρια από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, στην ιταλική ζώνη κατοχής.

Ο λοχαγός  Lucillo Merci , που υπηρετούσε στη Θεσσαλονίκη ως διερμηνέας, θυμάται εκείνη την περίοδο στο ημερολόγιό του και στις 14 Ιουλίου περιγράφει την αναχώρηση του τρένου για την Αθήνα:

«Στις 6.45 π.μ. ο Πρόξενος Δρ. Καστρούτσιο και εγώ ήμασταν στο σιδηροδρομικό σταθμό.

Ο λοχαγός των SS Dieter Wisliceny ήταν ήδη εκεί με τους άνδρες του.

Είδαμε εκείνους που θ αναχωρούσαν να φτάνουν.

Ελέγχθηκαν αμέσως τα έγγραφα των μεμονωμένων Εβραίων, όλοι είχαν τακτικά έγγραφα που είχε εκδώσει ο Πρόξενος.

Από μπροστά τους πέρασαν 323, τους οποίους παρακολουθούσαν καμιά δεκαριά πράκτορες της Γκεστάπο! Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι καλά στην υγεία τους, πολλοί νέοι και των δύο φύλων και παιδιά όλων των ηλικιών».

Την επόμενη μέρα ο Merci σημειώνει:

«Ο Γενικός Πρόξενος  Com. Casturccio επέκτεινε τη χορήγηση πιστοποιητικών υπηκοότητας.

Επωφελήθηκαν ακόμη και τα παιδιά που γεννήθηκαν από μεικτούς γάμους (Εβραίοι και Άριοι), τα οποία κηρύχθηκαν ανήλικοι, παρά το γεγονός ότι ήταν ενήλικες, δηλαδή άνω των 25 ετών.

Και ακόμη και Εβραίοι καταζητούμενοι από την Γκεστάπο, κηρύχθηκαν Ιταλοί, οι οποίοι με θάρρος εμφανίστηκαν στο Προξενείο για να ζητήσουν προστασία».

Με ένα σχέδιο υψηλού κινδύνου μεταμφιεσμένοι σε Ιταλούς στρατιώτες, τους έβαλαν σε τρένα για Αθήνα και Λάρισα.

Ο Merci στις 30 Ιουλίου έκανε απολογισμό του έργου του ιταλικού προξενείου:

«Σώθηκαν από βέβαιο θάνατο 113 Εβραίοι και 323 «Ιταλοί» ή όσοι είχαν γίνει Εβραίοι στάλθηκαν στην Αθήνα (Ιταλική περιοχή), σώζοντάς τους επίσης από την απέλαση στην Πολωνία.

Και, για να συνοψίσουμε, όλοι οι Εβραίοι, στο μέτρο του δυνατού, βοηθήθηκαν να πάρουν πίσω το σπίτι που τους είχε επιβληθεί, το σπίτι που τους είχε αφαιρεθεί, το δικαίωμα να ασκήσουν ξανά το επάγγελμά τους, την κινητή περιουσία που τους είχε αφαιρεθεί από την Αστυνομία των SS, συμπεριλαμβανομένων των χρημάτων και των κοσμημάτων, από τα οποία τους είχαν αφαιρέσει».

Στις 11 Αυγούστου ο Καστρούτσιο έστειλε επείγον τηλεγράφημα στο Υπουργείο Εξωτερικών και στον  Αντιπρόσωπο της Ιταλίας στην Ελλάδα: «Οι τελευταίοι Εβραίοι που παρέμειναν στο γκέτο του «Βαρώνου Χιρς» έφυγαν τη νύχτα μεταξύ 10 και 11 Αυγούστου.

Η εβραϊκή αποικία της Θεσσαλονίκης, που ιδρύθηκε πριν την ανακάλυψη της Αμερικής και αριθμούσε γύρω στις 60 χιλιάδες άτομα, δεν υπάρχει πλέον.

Η εκκαθάριση έγινε και ολοκληρώθηκε μέσα σε φρικαλεότητες, φρικαλεότητες και εγκλήματα, όπως δεν είχα ξανακούσει ποτέ στην ιστορία όλων των εποχών και όλων των λαών».

Μετά τις 8 Σεπτεμβρίου 1943, οι Γερμανοί κατέλαβαν το Προξενείο της Θεσσαλονίκης, αλλά ο Casstruccio είχε καταφέρει να καταστρέψει όλα τα έγγραφα που μαρτυρούσαν τι είχε συμβεί.

  Ο λοχαγός Merci όμως, κατά την επιστροφή από την Ιταλία, συνελήφθη από τους Γερμανούς.

Αποφασιστικά, ο Καστρούτσιο παρενέβη στη ναζιστική διοίκηση και έτσι κατάφερε να αφήσει ελεύθερο τον αξιωματικο, ο οποίος συνέχισε την υπηρεσία του μέχρι τον Δεκέμβριο του '43.

Σε ρόλο γενικού προξένου της Ιταλίας λοιπόν, ο πρώην πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής, που από τότε είχε γίνει ηρωικός άνθρωπος των θεσμών, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να σώσει άτομα και οικογένειες σε κίνδυνο. Συγκεκριμένα, έκανε ότι μπορούσε για να διασφαλίσει ότι οι  Εβραίοι που ζούσαν στην περιοχή που κατείχαν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ρώμης δεν θα μετακινούνταν στη γερμανική πλευρά και από εκεί στα στρατόπεδα θανάτου, και ότι όσοι από τη γερμανική πλευρά επέστρεφαν στην ιταλική κατεχόμενη περιοχή.

Ο Τζουζέπε Καστρούτσιο πέθανε στη Γένοβα στις 3 Ιουνίου 1985, σε ηλικία 97 ετών.

Πληροφοριες

moked.it/international

https.it.gariwo.net

https://11cannoin.wordpress.com

The post Ο ποδοσφαιριστής της Τζένοα ,η Θεσσαλονίκη και το «τραίνο της σωτηρίας» appeared first on Militaire.gr.