Ο απαγορευμένος έρωτας του Άουσβιτς…

Ο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ. ΔΗΜΙΟΣ ΤΩΝ SS ΑΓΑΠΗΣΕ ΕΒΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ!

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες και πιο συγκινητικές ιστορίες αγάπης.

Γεννήθηκε  ανάμεσα στον θάνατο, τον φόβο, την δυστυχία, την απόγνωση, τα βασανιστήρια, την πείνα, τις κακουχίες και κυρίως σ ένα φρικτό περιβάλλον όπου οι αντιθέσεις και οι διαφορές ήταν τεράστιες και απαγορευμένες και κάθε απόκλιση από αυτές, τιμωρείτο με εκτέλεση!

Κι όμως ο έρωτας αντέχει και ανθίζει παντού.

Ακόμα και στη κόλαση του Άουσβιτς!

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΡΑΝΣ

Την άνοιξη του 1942 δύο χιλιάδες ανύπαντρες γυναίκες από τη Σλοβακία μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. 

Ανάμεσα σε αυτές ήταν η Έλενα Σιτρόνοβα, που είχε την «τύχη» να βρεθεί να εργάζεται στις λιγότερο δυσμενείς για τα δεδομένα του στρατοπέδου συνθήκες, σε μια ομάδα που αποκαλούνταν «Καναδάς», τα μέλη της οποίας διαχώριζαν τα πολύτιμα είδη των κρατουμένων και τα έστελναν πίσω στη Γερμανία.

Από καθαρή τύχη, η πρώτη μέρα της Έλενα στην ομάδα «Καναδάς», συνέπεσε με τα γενέθλια ενός από τους φρουρούς των SS που επέβλεπε τις εργασίες διαχωρισμού.

 Ήταν ένας Αυστριακός ονόματι Φραντς Βουνς.

Στα 20 χρόνια του, ο Franz Wunsch, μπορεί να καμάρωνε ναρκισσιστικά την κομψή -μάρκας Hugo Boss- στολή του και τις καλογυαλισμένες μαύρες μπότες του, έχοντας “εξουσία ζωής και θανάτου” σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους-εχθρούς του “καθεστώτος”, αφού εργαζόταν ως φρουρός στο Άουσβιτς, της Άνω Σιλεσίας!

      Ο Frantz Wunsch- γεννημένος στις 21 Μαρτίου 1920- ήταν μόλις 11 χρονών το 1933, όταν οι ναζί κατέλαβαν την εξουσία, επομένως “βύζαξε τοξικό “γάλα” του ναζισμού στην ευαίσθητη εκείνη ηλικία, που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται δομικές έννοιες της ζωής.

Τον Μάρτιο λοιπόν του καταφθάνει από τη Σλοβακία στο Άουσβιτς η 22χρονη Εβραία Helena Citronova για να δοκιμάσει την τυπική ζωή του στρατοπέδου:
Τατουάζ με τον ματωμένο αριθμό στο χέρι , ξυρισμένα μαλλιά, λιμοκτονία και σκληρή εργασία στην κατεδάφιση κτιρίων, πόστο που υποσχόταν σύντομο θάνατο από εξάντληση.

       Τότε η Έλενα οικειοποιούμενη την ταυτότητα μιας νεκρής συμπατριώτισσας της. θα πάρει τη θέση της στο πόστο του “Καναδά”, (της Επίσημης Αποθήκης δηλαδή) που ήταν το πιο ευνοϊκό από όλα, καθώς είχε καλύτερο φαγητό και λιγότερο κοπιαστική εργασία, όπως και πρόσβαση σε πλήθος αγαθών-ρουχισμό και τρόφιμα-ως και κοσμήματα, χτένες, χρυσά δόντια ,γυαλιά, ρολόγια, κούκλες κλπ- από τους νεοφερμένους ομήρους που καταφθάνουν στο Άουσβιτς με τις βαλίτσες και το βιος τους, και “ληστεύονται” από τους επίσημους πλιατσικολόγους Ες Ες, “εις το όνομα του Reich(Ράιχ)”.

Οι στρατιωτικοί  εκείνες τις μέρες ετοιμάζουν μια αυτοσχέδια γιορτή για έναν φρουρό Ες Ες που έχει τα γενέθλιά του:

Είναι ο Φραντς Bουνς…
Αναζητούν μάλιστα καλλίφωνες ομήρους να του τραγουδήσουν κι ανάμεσά τους είναι η Έλενα.
Εκείνη επιλέγει να τραγουδήσει ένα παλιό γερμανικό τραγούδι, για τον εορτάζοντα Frantz.

Η μελαγχολική φωνή της γλυκιάς ομήρου συνεπαίρνει τον Φραντς κ το τραγούδι της τον ταξιδεύει στις φλαμουριές της παιδικής του ηλικίας και στο κελάρυσμα του Ρήνου.

Με ένα ικετευτικό “Bitte” τής ζητά ταπεινά να του ξαναπεί το τραγούδι της, που το ξανακούει εκστατικός…

Αυτό ήταν!
Ο σκληροτράχηλος φρουρός, ο Αριος Ες Ες, Φραντς Wunsch είναι ερωτευμένος, “με κείνη που δεν πρέπει”: Μια Uentermench(= Yπάνθρωπο)
Μια Εβραία μελλοθάνατη όμηρο!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ!

Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Βουνς γοητευόταν όλο και περισσότερο από την Έλενα.

 Την κοιτούσε με ευγένεια, με τρυφερότητα, χωρίς την ωμότητα της σεξουαλικής επιθυμίας που επιδείκνυαν άλλοι συνάδελφοί του, η οποία συχνά κατέληγε στην κακοποίηση κάποιων κρατουμένων.

Με τον καιρό, η σχέση ανάμεσα στην Έλενα και τον Φραντς έγινε πιο δυνατή.

Ακολουθούν σημειώματα αγάπης, που η Έλενα τα σκίζει νευρικά.
Ματιές φλογισμένες και βουβές, που εκείνη τις αποκρούει.
Απτόητος εκείνος, και συνεπαρμένος, τη διεκδικεί διακριτικά, προσπαθώντας να μη φανερωθεί στους υπόλοιπους.
Ακόμη κι όταν φεύγει αδειούχος λίγες μέρες της στέλνει μπισκότα και σοκολάτες.
To επόμενο διάστημα ο Wunsch καλεί συχνά την Ηelena, στο προσωπικό του γραφείο, με ασήμαντες προφάσεις, χωρίς να κάνει κάτι ανάρμοστο ποτέ.
Θέλει μονάχα να τη βλέπει λίγο περισσότερο, αποκλειστικά ο ίδιος ,μακριά από τα αδιάκριτα, φθονερά βλέμματα του Στρατοπέδου.
Μια μέρα, της ζητά να του περιποιηθεί τα νύχια “για να μπορεί να την έχει κοντά του και να την παρακολουθεί άφοβα περισσότερη ώρα”.
Η Citronova αρνείται, δηλώνοντας στον Wunsch την αποστροφή της για τα εγκλήματά του και τού ζητά να την αφήσει να φύγει, κινώντας αυτοβούλως προς την πόρτα:
Λυτός βγάζει το περίστροφό του και την απειλεί, ενθυμούμενος τη σκληρότητα του Ες Ες αξιωματικού:
“Δε θα φύγεις από δω μέσα χωρίς τη δική μου άδεια.

Aν βγεις από αυτήν την πόρτα δε θα ζήσεις”!

Η Helena όμως ανταπαντά με αξιοπρέπεια:
“Πυροβόλησε με! 

Προτιμώ τον θάνατο από αυτό το παιχνίδι!”.
Εκείνος κατεβάζει όπλο και ματιά μπροστά της, κι η Έλενα αποχωρεί “θριαμβευτικά”:
Αυτός δεν αντιδρά.

Αγαπά και περιμένει- “υλοποιώντας το θαύμα”:

Ένας Ες Ες αξιωματικός, αγαπά και δέχεται αδιαμαρτύρητα απόρριψη και προσβολές από μια Εβραία, αρνούμενος να επιβάλει τη θέλησή του με τα όπλα!

 Συνεχίζει να τιμά και να προσφέρεται απλά στην αγαπημένη του ότι καλύτερο μπορεί!

 Nαι:

 Ο έρωτας έχει συντρίψει τη ναζιστική αλαζονεία, και συνεχίζει να απελαύνει ανίκητος στη νεανική ψυχή του Φραντς, που εξακολουθεί να προστατεύει την Εβραία της καρδιάς του-κι ας τον αποκρούει εκείνη τόσο πεισματικά.

Η καλοσύνη που είχε δείξει ο στρατιωτικός στην κρατούμενη την κέρδισε και μαλάκωσε την καρδιά της, που είχε σκληρύνει από τη θλίψη και τη βαρβαρότητα.

 Μάλιστα ο Βουνς κατάφερε να σώσει την αδερφή της Έλενα από τον θάλαμο αερίων.

«Με το πέρασμα του χρόνου, ήρθε η στιγμή να τον αγαπήσω αληθινά.

Ρίσκαρε τη ζωή του για μένα πάνω από μία φορές». 

Αυτή η ομολογία της Έλενα απείχε πολύ από την αρχική αντίδρασή της ότι «θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να είναι με κάποιον από τα SS». 

Κι όμως σταδιακά οι συνθήκες άλλαξαν προς το καλύτερο και η Έλενα άρχισε να τρέφει ρομαντικά αισθήματα για τον Φραντς.

Η σχέση τους ήταν απαγορευμένη, ωστόσο, και περιοριζόταν στην ανταλλαγή βλεμμάτων, λέξεων και σύντομων σημειωμάτων που γλιστρούσε ο ένας στα χέρια του άλλου όταν διασταυρώνονταν οι δρόμοι τους.

Απο κείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν.

Η Helena Citronova κατάλαβε ότι το ενδιαφέρον του Φραντζ δεν ήταν καπρίτσιο ,ούτε μια χυδαία προσδοκία, αλλά έκφραση ειλικρινούς έρωτα- αγνού κι ωραίου.

Ο Wunsch, άλλωστε, την είχε αντιμετωπίσει εξαρχής με σεβασμό, γενναιοδωρία, και ταπεινοφροσύνη.
Δεν την υποτίμησε, στιγμή, και δεν την προσέβαλε ποτέ του, παρότι η θέση του τού το επέτρεπε.
Αντιθέτως, είχε αντιδράσει ανεξίκακα σε όλες τις εκδηλώσεις περιφρόνησης εκ μέρους της, την ίδια στιγμή που οι εκτελέσεις- ακόμη και για ένα στραβοκοίταγμα- ήταν προσφιλής αντίδραση των φρουρών! (ενώ δεν απουσίαζαν ούτε οι βιασμοί όμορφων ομήρων από τους φρουρούς.)
Τώρα σώζει και την αδελφή της την ίδια με τεράστιο ρίσκο.
Η Έλενα, λοιπόν, συνειδητοποίησε πως αυτός ο Ες Ες φρουρός άπλωνε τον έρωτά του σαν προστατευτικό δίχτυ γύρω από κείνη, κι αθόρυβα απομάκρυνε κάθε κίνδυνο που την απειλούσε στο τρομακτικό Άουσβιτς- ακόμη και ρισκάροντας ο ίδιος τη θέση του ή και την ίδια τη ζωή του ακόμη!

Σε εκεινο το κολαστήριο αποκτήνωσης ,ο νεαρός Γερμανός έγινε για τη Citronova μια υπόμνηση της χαράς, της νιότης, του πόθουγια ζωή,
ενώ ο έρωτας του της επέστρεφε την ανθρώπινη υπόστασής της.
Η αγάπη του την έκανε ξανά Γυναίκα.

Όταν τελείωσε ο  Πόλεμος, ο Βουνς άρχισε να αναζητά απελπισμένα την Έλενα. 

Αφιέρωσε δύο ολόκληρα χρόνια αναζητώντας την οπουδήποτε πίστευε ότι θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί η κρατούμενη από τη Σλοβακία. 

Το 1972 ο φρουρός του Άουσβιτς συνελήφθη και πέρασε από δίκη.

Η Έλενα κατέθεσε υπέρ του και τελικά ο Βουνς απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.

Όμως οι δρόμοι τους είχαν πλέον χωρίσει οριστικά…

Πληροφορίες

 « Amor y horror nazi. 

Historias reales en los campos de concentración»

 (Αγάπη και τρόμος στο ναζισμό.)

Μόνικα Γκονζάλεζ Αλβάρεζ 

H λυρική μεταφορά και το κείμενο ανήκουν 
στη Δέδε Ελισάβετ.

The post Ο απαγορευμένος έρωτας του Άουσβιτς… appeared first on Militaire.gr.