Ντροπή! Σκουπιδότοπος και ποντίκια στους ιστορικούς ραδιοθαλάμους στο Ζάππειο

Όταν η ιστορία και ο πολιτισμός έχουν καταντήσει σε επικίνδυνο σκουπιδότοπο με φωλιές ποντικών, είναι ντροπή για όλους…

Γράφει ο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Για τους καθημερινούς περιπατητές και επισκέπτες σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της Αθήνας, αλλά-κυρίως- για κείνους που έχουν την ευθύνη της προστασίας, διαφύλαξης και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομίας και ιστορίας της χώρας.

Οι πρώτοι βλέπουν την ασχήμια, την υποβάθμιση και τον οικολογικό κίνδυνο, προσπερνούν, δεν αντιδρούν, δεν καταγγέλλουν.

Οι άλλοι που εκ του νόμου και της θέσης τους, θα έπρεπε να έχουν λάβει μέτρα εδω και καιρό… και δεν έχουν κάτι τίποτα!

Εκεί στην ΕΡΤ, το υπουργείο Πολιτισμού και στην  Επιτροπή Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων, στο υπουργείο Οικονομικών που έχει την εποπτεία δεν βλέπει και δεν ακούει κανείς?

Οι ιστορικοί ραδιοθάλαμοι του Ζαππείου, όπου γράφτηκε ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, εκεί απ όπου ακούστηκε το ηρωικό τελευταίο ελεύθερο ανακοινωθέν πριν την σκλαβιά της Κατοχής και ο Εθνικός Ύμνος, εκεί που άνθησε ο σύγχρονος πολιτισμός, με τις φωνές των ιερών τεράτων της τέχνης, εκεί που έγινε η αρχή του ραδιοφώνου, και  στα υπόγεια και υποτυπώδη στούντιο, γράφτηκαν και ακούστηκαν μνημεία ραδιοφωνικού λόγου, και υπέροχες μουσικές, τότε αυτό είναι κατάντια…

Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια, από μια παλιά εργαζομένη στο ΕΙΡ, που αποτύπωσε και φωτογραφικά την ωμη πραγματικότητα.

Το υπέροχο κληροδότημα του Ζαππείου, στην ιστοσελίδα του διαφημίζει τους χώρους του ισογείου και το αίθριο και καλεί όσους θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για διάφορες εκδηλώσεις, έναντι αμοιβής.

Το υπόγειο με την βαριά ιστορία του έχει αφεθεί στο έλεος των τρωκτικών, στο σκοτάδι και τον αμείλικτο χρόνο.

Τώρα πια δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμο και απαιτούνται άμεσες λύσεις…

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΡΑΔΙΟΘΑΛΑΜΟΙ

Τα χρόνια  περνούσαν και μόνον η Ελλάδα και η Αλβανία από την ευρωπαϊκή ήπειρο παρέμεναν χωρίς επίσημο ραδιόφωνο. Τον Απρίλιο 1936 η κατάσταση παρέμενε ίδια, αλλά μια είδηση περνούσε στα «ψιλά» των εφημερίδων:

 «Ο ραδιοφωνικός πομπός Τ.Τ.Τ. θα μεταδώση ψαλμωδίας και το πολυχρόνιον του βασιλέως τα οποία θα εκτελεσθούν υπό ειδικώς προς τούτο καταρτισθείσης χορωδίας». 

Πώς και από πού θα μεταδίδονταν, ήταν η απορία όσων πρόσεξαν την είδηση και διέθεταν ραδιόφωνο. 

Ελάχιστοι έμαθαν πως η μετάδοση έγινε από ένα πρόχειρο στούντιο που στήθηκε στο Υπουργείο Συγκοινωνίας, στο οποίο υπάγονταν τα τρία Ταυ (Ταχυδρομείο, Τηλεγραφείο, Τηλεφωνείο) και στεγαζόταν στην πλατεία Συντάγματος. 

Προσπαθώντας η κυβέρνηση Κων. Δεμερτζή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις πολύχρονες καθυστερήσεις –λόγω των διεθνών διαγωνισμών– αγωνιούσε να εκπέμψει από την Αθήνα. 

Ο επόμενος μεγάλος σταθμός ήταν οι ραδιοθάλαμοι του Ζαππείου.

 Ο Ιωάννης Μεταξάς, σε λιγότερο από ένα μήνα από τότε που εγκαθίδρυσε τη δικτατορία του, θα εκμεταλλευθεί το κενό ιδρύοντας –με Αναγκαστικό Νόμο– την «Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών» την περίφημη Υ.Ρ.Ε., που είναι ο προπομπός της γνωστής μας ΕΡΤ.

 Φροντίζει για την οργάνωση αλλά και την άσκηση πλήρους ελέγχου του νέου Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και σπεύδει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έσοδα. 

Όποιος ήθελε να ακούει ραδιόφωνο στο σπίτι του πλήρωνε 300 δραχμές ετήσια συνδρομή, τα καταστήματα και τα γραφεία 600 δραχμές, και τα ξενοδοχεία 780 δραχμές κ.ο.κ. 

Σύντομα φρόντισε για την υπαγωγή της νέας υπηρεσίας στον πανίσχυρο Υφυπουργό Τύπου και Τουρισμού Θεολόγο Νικολούδη.

Λίγους μήνες αργότερα επιλέγεται το Ζάππειο για τη δημιουργία των ραδιοθαλάμων. Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης αλλά μακριά από θορύβους. 

Οι αντιδράσεις της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων κάμφθηκαν και οι εργασίες προχώρησαν με ταχύτατους ρυθμούς. 

Στις 4 Φεβρουαρίου 1938 επέστρεφε από τη Γερμανία ο Ιωάννης Βουλπιώτης αντιπρόσωπος της εταιρείας «Telefunken Gesellschaft für Drahtlose Telegraphie m.b.H.» (κοινοπραξία των γερμανικών εταιριών Siemens & Halske και AEG). Κόμιζε τη «συγκατάθεση» της εταιρείας για την υπογραφή της σύμβασης με την οποία ιδρύονταν ραδιοφωνικοί σταθμοί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κέρκυρα.

Την ίδια μέρα ο υφυπουργός Συγκοινωνιών διόριζε το «Συμβούλιον Ραδιοφωνικών Εκπομπών», το οποίο τελούσε υπό την προεδρία του. 

Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού διορίστηκε ο Γεώργιος Κυριάκης, έμπιστος του Ι. Μεταξά, και μέλη του Συμβουλίου ο διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας Κωστής Μπαστιάς, ο πλοίαρχος Κ. Πεζόπουλος, το στέλεχος του Υπουργείου Εξωτερικών Π. Ανδρουλής, ο μηχανικός Κ. Βλαστάρης και ως γραμματεύς ο Ηρ. Παντούλης.

 Στις 25 Μαρτίου 1938 η φωνή του βασιλιά Γεωργίου Β’ εγκαινίαζε επίσημα τα ελληνικά ραδιοφωνικά κύματα. Από τότε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας 1970, όταν πλέον έγινε η μετεγκατάσταση του Ραδιοφώνου και της Τηλεόρασης στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, τα υπόγεια του Ζαππείου Μεγάρου γνώρισαν υπέρτατες στιγμές δόξας και πολιτισμού.

Φωτογραφίες

Τα Αθηναϊκά

The post Ντροπή! Σκουπιδότοπος και ποντίκια στους ιστορικούς ραδιοθαλάμους στο Ζάππειο appeared first on Militaire.gr.