Η μη μυθοπλαστική λογοτεχνία στην υπηρεσία της ερευνητικής δημοσιογραφίας
Ο Ροντόλφο Ουόλς από τον πρόλογο κιόλας του βιβλίου του δηλώνει την αποστασιοποίησή του από τα πολιτικά δράματα της χώρας του: «Ο Περόν δεν μ’ ενδιαφέρει, η επανάσταση δεν μ’ ενδιαφέρει. Μπορώ να επιστρέψω στο σκάκι; Μπορώ. Στο σκάκι και στη φανταστική λογοτεχνία που διαβάζω, στα αστυνομικά διηγήματα που γράφω, στο “σοβαρό” μυθιστόρημα που σχεδιάζω να γράψω τα επόμενα χρόνια και σε όλα τα άλλα πράγματα που κάνω για να κερδίσω το ψωμί μου και τα ονομάζω δημοσιογραφία, παρότι δεν είναι δημοσιογραφία». Αυτή η «δήλωση μη σύγκρουσης συμφέροντος», με την οποία ξεκινάει το βιβλίο, γίνεται ακόμη πιο σημαντική αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η επόμενη, επιτυχημένη, απόπειρα πραξικοπήματος στην Αργεντινή το 1977 με πρωταγωνιστή τον Βιντέλα οδήγησε στη δολοφονία όχι μόνο του ίδιου του συγγραφέα, αλλά και της κόρης του που εκτελέστηκε κι αυτή από τους φασίστες. Η δολοφονία του, ή για να ακριβολογούμε η εξαφάνισή του, συνέβη τρεις ημέρες μετά την δημοσίευση μιας ανοιχτής επιστολής του προς τη στρατιωτική χούντα, στην οποία στηλιτεύει την «υπαγορευμένη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με τη συνταγή που εφαρμόζεται αδιακρίτως από το Ζαΐρ ως τη Χιλή, από την Ουρουγουάη ως την Ινδονησία οικονομική πολιτική της χούντας» (σελ. 245). Η επιστολή θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα του βιβλίου και συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις εκδόσεις που κυκλοφόρησαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Αργεντινή. Η περιγραφή της καθημερινής ζωής των εκτελεσμένων δείχνει ότι δεν είχαν καμιά σχέση με τον χαρακτηρισμό του τρομοκράτη που χρησιμοποίησε η αστυνομία.
Οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο συγγραφέας στο πλαίσιο της έρευνάς του ήταν ασυνήθιστα μεγάλες, επειδή οι επιζώντες της εκτέλεσης, εξαιτίας του σοκ που υπέστησαν, όταν τους έστησαν στον τοίχο κι άρχισαν να τους πυροβολούν συχνά, εκ των υστέρων, έλεγαν άλλα των άλλων, όπως θα έκανε φυσικά ο κάθε άνθρωπος. Το ακόλουθο απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό: «Βγήκε από την αλάνα και μπήκε στο χωριό. Περπάτησε περίπου οκτώ τετράγωνα. Του φάνηκαν μόνο δύο. Σε έναν κάθετο δρόμο είδε να περνάει ένα λεωφορείο. Του φάνηκε κόκκινο. Ήταν κίτρινο. Νόμιζε πώς ήταν το νούμερο 4. Ήταν το νούμερο 1» (σελ. 118). Για να γράφει με τέτοια βεβαιότητα ο Ουόλς πόσες φορές, άραγε, να διασταύρωσε την μαρτυρία του κύριου Οράσιο, ο οποίος αγνοούσε «πόση ώρα παρίστανε τον πεθαμένο. Μισή ώρα; Μία; Έχει μια αίσθηση του χρόνου εντελώς διαφορετική. Το μόνο που ξέρει είναι ότι δεν κουνήθηκε από το σημείο, όπου ήταν πεσμένος ως την ώρα που άρχισε να φέγγει. Και τότε πρέπει να ήταν πια εφτά και μισή. Ο ήλιος στις 10 Ιουνίου ανέτειλε στις 7.57» (σελ. 116-117). Μόνο σεβασμός για μια τέτοια διασταύρωση και τόση ακρίβεια!Από την Επιχείρηση Σφαγή αξίζει να ξεχωρίσουμε ορισμένα ακόμη χαρακτηριστικά, που δείχνουν την υψηλής ποιότητας δημοσιογραφική δουλειά επάνω στην οποία στηρίχθηκε. Γράφει ο συγγραφέας: «Δεν υπάρχει ούτε ένα σημαντικό στοιχείο στο κείμενο του βιβλίου Επιχείρηση Σφαγή που να μην είναι τεκμηριωμένο με στοιχειοθετημένη μαρτυρία, η οποία να επιβεβαιώνεται από τρία ή τέσσερα άτομα, μερικές φορές και από περισσότερα. Από τα βασικά γεγονότα παρέλειψα απαρέγκλιτα κάθε μονόπλευρη πληροφόρηση, όσο συγκλονιστική κι αν ήταν αυτή» (σελ. 220). Αυτό το γεγονός, όπως και η δήλωση του συγγραφέα πώς μπορεί να υποστηρίξει σε οποιοδήποτε δικαστήριο την ουσία όσων παραθέτει δεν εμπόδισε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της Αργεντινής να αποσιωπήσουν τις αποκαλύψεις του Ουόλς που, όπως και τα γραπτά του Καπότε, δημοσιεύθηκαν πρώτα στον Τύπο τμηματικά και μετά πήραν την μορφή βιβλίου. Επιπλέον, οι μεγάλες εφημερίδες αναπαρήγαγαν ασχολίαστες τις ψευδείς δηλώσεις του αστυνομικού διευθυντή της περιφέρειας του Μπουένος Άιρες, χωρίς καν να δημοσιεύσουν το παραμικρό από την αποκάλυψη του Ουόλς για την εκτέλεση.Πεδίο άσκησης κοινωνικής και πολιτικής κριτικήςΚαι τα δύο θέματα τα συνδέει ο αιρετικός τους χαρακτήρας. Το πλαίσιο που παραθέτει ο Καπότε, αποκαλύπτοντας για παράδειγμα στιγμές από το παρελθόν των δολοφόνων, χωρίς μάλιστα να υιοθετεί διδακτικό ύφος, από την μια, και το ίδιο το γεγονός της εκτέλεσης από την άλλη, που αποκαλύπτει ο Ουόλς, αποτελούν αφηγήματα που αμφισβητούν ή ανατρέπουν την επίσημη πολιτική και ιστορία. Η μη μυθοπλαστική λογοτεχνία χρησιμοποιείται επομένως εκεί που το όλον, το οποίο αποδίδει μια πραγματικότητα στην πληρότητά της χωρίς εκπτώσεις, συντομεύσεις, απλουστεύσεις κι ευκολίες, απλώς δεν χωράει ακόμη σε ένα μεγάλο άρθρο. Υπ’ αυτό το πλαίσιο η μυθοπλαστική λογοτεχνία, είτε για να αποκαλύψει τις κοινωνικές αιτίες της φτώχειας ή την αυθαιρεσία της εξουσίας και τη διαπλοκή του Τύπου με την αστυνομία, ως ένα ειδικό ρεπορτάζ ή ανεπτυγμένη ερευνητική δημοσιογραφία αποτελεί πεδίο άσκησης κριτικής κι ανατροπής καθιερωμένων αντιλήψεων κι ερμηνειών. Με τα λόγια του Εντουάρντο Γκαλεάνο, «ο Ροδόλφο Ουόλς μας δίδαξε πώς να εκτιμήσουμε το δημοσιογραφικό επάγγελμα… Το δίδαξε επειδή το άσκησε. Άσκησε δημοσιογραφία υψηλότατου επιπέδου (Walsh, 1957). Ο Γκαλεάνο, που τιμήθηκε με το βραβείο Ροδόλφο Ουόλς από το Τμήμα Δημοσιογραφίας και Κοινωνικής Επικοινωνίας του Εθνικού Πανεπιστημίου ντε λα Πλάτα το 2015, στην ομιλία του κατά την απονομή εξήρε επίσης και την ύψιστη φιλολογική αξία που είχε η δημοσιογραφία του Ουόλς και τον σεβασμό που έδειχνε ο δολοφονημένος πρωτοπόρος δημοσιογράφος – συγγραφέας σε κάθε λέξη (Galeano, 2015).Τα παραπάνω συμπεράσματα για τον ανατρεπτικό χαρακτήρα της μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας και ταυτόχρονα την υψηλή της φιλολογική αξία επιβεβαιώνονται, αν ρίξουμε μια ματιά και στη μη μυθοπλαστική λογοτεχνία της Ελλάδας. Σημείο εκκίνησής της αποτελεί το βιβλίο Ζ του Βασίλη Βασιλικού, που γράφτηκε το 1966 για τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Με τα λόγια του συγγραφέα: «Στηρίχθηκα πάνω στο πλούσιο προανακριτικό υλικό, στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, αλλά δεν μπορούσα να γράψω το βιβλίο. Εκείνη την εποχή κυκλοφόρησε το Εν Ψυχρώ του Καπότε. Το ρούφηξα στα αγγλικά, μου άνοιξε νέους αφηγηματικούς δρόμους» (Κωστόπουλος, 2017). Η ευτυχής αυτή συγκυρία δείχνει τη σημασία της φόρμας στη συγγραφή, το πώς δηλαδή ένα είδος με τις ξεχωριστές και ιδιαίτερες δυνατότητές του επιτρέπει να ξεδιπλωθεί ένα περιεχόμενο, χωρίς να υποστεί καταστροφικές προσαρμογές στα προϋπάρχοντα καλούπια, που αποδεικνύονται ακατάλληλα για τις απαιτήσεις που γεννά μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα στην υλική της διάσταση και τη νοητική της πρόσληψη και επεξεργασία. Κατά μία άλλη άποψη, μη μυθοπλαστική λογοτεχνία υπήρξε στην Ελλάδα μια πενταετία πριν τη συγγραφή του Επιχείρηση Σφαγή του Ουόλς· ήταν το μυθιστόρημα Οι Λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών του Μ. Καραγάτση, που πραγματεύεται την απαγωγή δέκα περιηγητών το 1870 από τη ληστρική συμμορία του Αρβανιτάκη (Περαντωνάκης, 2019).Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γραφτεί πολλά κι αξιόλογα βιβλία μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Ξεχωρίζουν τα εξής: το Ανωφελές διήγημα του Γιώργη Γιατρομανωλάκη (Κέδρος, 1993), τα Αμίλητα, βαθιά νερά της Ρέας Γαλανάκη (Καστανιώτης, 2006), Ο γύρος του θανάτου του Θωμά Κοροβίνη (Άγρα, 2012) κ.α. (Παπαργυρίου, 2019). Συγκρίνοντας τη διεθνή με την ελληνική παραγωγή μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι το είδος της μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας στην χώρα μας το θεράπευσαν λογοτέχνες, ενώ στο εξωτερικό κυρίως δημοσιογράφοι. Πρόκειται για μια ουσιώδη διαφορά που φέρνει στην επιφάνεια τη βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση που διέρχεται η δημοσιογραφία στην Ελλάδα.Μεθοδολογικά ζητήματαΗ επιτυχημένη συνύπαρξη σε ένα τόσο απαιτητικό πεδίο, ταυτισμένο με συγκρούσεις κι αντικρουόμενα συμφέροντα, επαγγελματιών από δύο διαφορετικούς κλάδους, πέραν του υβριδικού του χαρακτήρα, αναδεικνύει και σειρά μεθοδολογικών προβλημάτων που συνοδεύουν την ύπαρξή του. Κοινός παρανομαστής τους είναι η κατάταξη της μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας, στο βαθμό που είναι πολύ δύσκολο να την ξεχωρίσεις από πολυσέλιδα αριστουργήματα της ερευνητικής δημοσιογραφίας, όπως είναι για παράδειγμα η Νήσος Σαχαλίνη (Τσέχωφ, 2015). Ένα βιβλίο που ο ρώσος συγγραφέας έγραψε αφού πρώτα παρέμεινε τρεις ολόκληρους μήνες στο νησί του Ειρηνικού Σαχαλίνη, καταβεβλημένος από φυματίωση, στο οποίο αποκαλύπτει τις κτηνώδεις συνθήκες κράτησης των ρώσων φυλακισμένων και, κατά κοινή ομολογία, αποτελεί την καλύτερη δημοσιογραφική έρευνα του 19ου αιώνα (Sharma, 2015· Theroux, 2020).Ενδεικτικό της επικρατούσας ρευστότητας, αν όχι και σύγχυσης, είναι η κατάταξη του μη μυθοπλαστικού μυθιστορήματος στο ιστορικό μυθιστόρημα του 20ου αιώνα από κοινού με την τεκμηριωτική μυθοπλασία, που δεν περιέχει μόνο ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα αλλά και καθημερινά συμβάντα της επικαιρότητας, όπως εφημερίδες εποχής, και το μυθευματικό ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο συνυφαίνει ιστορικά και φανταστικά, ακόμη και εξωπραγματικά γεγονότα. (Abrams, 2007). Μια τέτοια ένταξη κόβει τους δεσμούς που συνδέουν τα δύο προαναφερόμενα έργα με την κοινωνική ή πολιτική έρευνα στην οποία θα τα ενέτασσαν πιθανότατα οι συγγραφείς τους. Ανάλογες διχογνωμίες δεν είναι βέβαια καινοφανείς, αντιθέτως συνηθίζονται σε μορφές λόγου κι έκφρασης.Ενδεικτική, για παράδειγμα, αν και ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα που θεωρεί το ντοκιμαντέρ προέκταση της δημοσιογραφίας, είναι η άποψη που εντάσσει το ντοκιμαντέρ στον κινηματογράφο, εστιάζοντας περισσότερο στα αισθητικά – καλλιτεχνικά του γνωρίσματα και λιγότερο στην ενημερωτική του διάσταση (Κατζουράκης, 2013). Χάριν μεθοδολογικής ακρίβειας κι όχι αναπαραγωγής άγονων αντιπαραθέσεων, η μη μυθοπλαστική λογοτεχνία με τον τρόπο που αναπτύχθηκε στο εξωτερικό και την Ελλάδα, περισσότερο αρμόζει στον ορισμό της «δημιουργικής μη μυθοπλασίας», που χαρακτηρίζεται από τέσσερα γνωρίσματα: αντλεί το αντικείμενό της από τον πραγματικό κόσμο, στηρίζεται σε εξαντλητική έρευνα και λεπτομερή αφήγηση που υπερβαίνει το ρεπορτάζ και, τέλος, διακρίνεται από εκλεπτυσμένες τεχνικές δόμησης του υλικού και αφήγησης (Lounsberry, 1990). Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχής συναίρεση στη μη μυθοπλαστική λογοτεχνία δύο διαφορετικών, παρά τις ομοιότητές τους πεδίων, της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφίας (του απροϋπόθετου κειμένου και του κειμένου υπό προϋποθέσεις), επιβεβαιώνει τη δυνατότητα και την ανάγκη υπέρβασης επίσης άγονων επιστημονικών διαχωρισμών, που χωρίς να υποκύπτει στον μεταμοντέρνο σχετικισμό και να αναιρεί την ανάγκη της μεθόδου θα κάνει πιο προσιτή την κοινωνική έρευνα και τη δημοσιογραφία στην κοινωνία (Jablonka, 2017).Από τη σκοπιά της δημοσιογραφίας, η εξάπλωση της μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας οφείλεται αρχικά στην ανανέωση και εξέλιξη που παρατηρείται στο πεδίο του ανθρώπινου λόγου και στην ανάγκη για επικοινωνία. Οφείλεται, επίσης, στην καταιγιστική εξάπλωση μιας μορφής δημοσιογραφίας που ποντάρει στους τίτλους και τις εντυπώσεις κι ανθεί στο διαδίκτυο. Η επέκτασή της, όσο κι αν υποβαθμίζει την ποιότητα της ενημέρωσης, γεννά και το αντίθετό της: μια ερευνητική δημοσιογραφία υψηλών απαιτήσεων που απευθύνεται σε ένα κοινό το οποίο δεν αρκείται στις εντυπώσεις. Αυτή η ανάγκη οδήγησε στην εξάπλωση της μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες.ΠηγέςΕλληνικέςΒασιλικός, Β. (1966), Ζ φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος, εκδ. Gutenberg.Καπότε, Τρ. (1965), Εν ψυχρώ, μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Πατάκη, χρονολογία πρώτης ελληνικής έκδοσης: 2015.Καραγάτσης, Μ. (1952), Οι λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών, Εστία.Κατζουράκης, Κ. (2013), Τάξη στο χάος. Ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφος. Εκδ. Καλειδοσκόπιο.Κουμαριανού, Αικ. (1971), Ο Τύπος στον αγώνα, τ. Α’, εκδ. Ερμής.Κωστόπουλος, Δ. (2011), «Η έλευση του “non-fiction novel” στην Ελλάδα», περιλαμβάνεται σε: Η μεταμυθοπλασία στη νεοελληνική πεζογραφία, επ. Βούλγαρης, Κ., εκδ. Βιβλιόραμα.Παπαργυρίου, Ε. (2019), «Από τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων στις σελίδες του μυθιστορήματος», Εφημερίδα των Συντακτών, 17 Νοεμβρίου, https://bit.ly/2Wt49A9Περαντωνάκη, Γ.Ν. (2019), «Όροι και όρια για το ελληνικό non-fiction μυθιστόρημα», σε: Εφημερίδα των Συντακτών, 17 Νοεμβρίου, https://bit.ly/2Wt49A9Πλωρίτης, Μ. (1991), «Love – Hate» σελ. 482-484, περιλαμβάνεται σε Η λέξη: Λογοτεχνία και Δημοσιογραφία αφιέρωμα, Ιούλιος Αύγουστος, τ. 104.Σκαρπέλος Γ. (2011), Εικόνα και κοινωνία: από την κοινωνική φωτογραφία στην οπτική κοινωνιολογία, εκδ. Τόπος.Φραγκιάς, Α. (1991), «Αχθοφόροι σε σιδηροδρομικό σταθμό», σελ. 478-481, περιλαμβάνεται σε: Η λέξη: Λογοτεχνία και Δημοσιογραφία αφιέρωμα, Ιούλιος-Αύγουστος, τ. 104.Abrams, H.M. (2007), Λεξικό λογοτεχνικών όρων, μετάφραση: Γ. Δεληβοριά, Σ. Χατζηιωάννου, εκδ. Πατάκη.Jablonka, I. (2017), Η ιστορία είναι μια σύγχρονη λογοτεχνία, μανιφέστο για τις κοινωνικές επιστήμες, μετάφραση: Ρίκα Μπενβενίστε, εκδ. Πόλις.Jeanneney, J.-N (1999), Η ιστορία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης από την εμφάνισή τους ως τις μέρες μας, εκδ. Παπαδήμα.Tadie, J.-Y. (2007), Το μυθιστόρημα στον εικοστό αιώνα, μετάφραση: Μαρίνα Κουνεζή, εκδ. Παραφερνάλια – Τυπωθήτω.Walsh, R. (1957), Επιχείρηση σφαγή, μετάφραση: Κρίτωνας Ηλιόπουλος, εκδ. Ακυβέρνητες Πολιτείες, χρονολογία πρώτης ελληνικής έκδοσης: 2018.ΞενόγλωσσεςLounsberry, B. (1990), «The Realtors», περιλαμβάνεται σε: The Art of the Fact: Contemporary Artists of Nonfiction, Greenwood Press.Sharma, A. (2015), «Chekhov’s Beautiful Nonfiction», The New Yorker, 2 February, https://bit.ly/2LXiN0NSmith, J. (2020), «Trump is Showing Us Why the Death Penalty Needs to Die», Rolling Stone, December, 2 https://bit.ly/2KEx5TlTheroux, M. (2020), «Anton Chekhov’s travels …the greatest work of journalism of the 19th century», The Guardian, 10 May, https://bit.ly/3muKhr2Underwood, D. (2008), Journalism and the novel, Truth and Fiction 1700-2000, Cambridge University Press.Wolf, T. & Johnson, E.W. (Eds.). (1973), The New Journalism, Harper and Row.Wolf, T. (1972), «Why They Aren’t Writing the Great American Novel Anymore, a Treatise on the Varieties of Realistic Experience», Esquire, December 1972, https://bit.ly/3auDR98Wood, M. (1973), «The New Journalism», New York Times, 22 June, https://nyti.ms/34sRCkAGaleano, E. (2015), Premio Rodolfo Walsh a Eduardo Galeano, Facultad de Periodismo y Communicacion Social, Universidad Nacional de la Plata, https://youtu.be/1sLZQv2Oo6oΟ Λεωνίδας Βατικιώτης διετέλεσε διδάσκων στο ΜΠΣ Επικοινωνία και Νέα Δημοσιογραφία του ΑΠΚΥ, Δρ. Τμήματος Κοινωνιολογίας Πάντειου Πανεπιστημίου, αρθρογράφος στον Τύπο για θέματα Οικονομίας και Διεθνών, ερευνητής στο Advanced Media Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 25 (Άνοιξη – καλοκαίρι 2021) του περιοδικού Δημοσιογραφία
ΣχόλιοΜου αρέσει!You can also reply to this email to leave a comment.The post Η μη μυθοπλαστική λογοτεχνία στην υπηρεσία της ερευνητικής δημοσιογραφίας appeared first on Militaire.gr.
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ειδήσεις
- Ανήσυχοι οι ταξιδιώτες με τους σαρωτές σώματος στα αεροδρόμια: «Βλέπουν τα πάντα» (vid)
- Εγκλωβισμένοι οδηγοί ΙΧ στα χιόνια μετά από τροχαίο έξω από Θεσσαλονίκη (VIDEO)
- Σε λευκή «πολιορκία» η μισή χώρα: Κορύφωση του χιονιά κατά τη διάρκεια της νύχτας – Ποιοι δρόμοι έκλεισαν στα Βόρεια
- Μεσολόγγι: Οι τοξικολογικές «καίνε» τον κρεοπώλη - Εικόνες από το σπίτι του Μπάμπη πριν από την εξαφάνιση
- Σοκ στη Χαλκίδα: Φίλοι από παιδιά το θύμα με τον σύζυγο της 39χρονης δολοφόνου – Πως του έστησε καρτέρι και τον σκότωσε με 40 μαχαιριές [βίντεο]
- Έρευνα: Οι τηγανητές πατάτες μπορούν να θεραπεύσουν κάτι πολύ σοβαρό
- Ολοκληρώνεται & εγκαινιάζεται η Αμβρακία Οδός – Παραδίδεται και το τελευταίο τμήμα στις 31/1
- ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ στις Σπέτσες: Το δείπνο Κασσελάκη στους βουλευτές σε γνωστή ταβέρνα του νησιού (Εικόνες)
- Αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών της αεροπορικής επιδρομής στη Δαμασκό - Το Ιράν απειλεί με αντίποινα το Ισραήλ
- Εντυπωσιακό βίντεο με το Skiathos Express να αναχωρεί από το λιμάνι της Γλώσσας στη Σκόπελο
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις militaire
- Τελευταία Νέα militaire
- Η μη μυθοπλαστική λογοτεχνία στην υπηρεσία της ερευνητικής δημοσιογραφίας
- Βομβάρδισαν τη Δαμασκό, παιχνίδια με τη φωτιά στη Μέση Ανατολή
- Ο κίνδυνος να δούμε ιδιωτικό πανεπιστήμιο «ισλαμικής χώρας» στη Θράκη είναι εδώ! Τι είπε ο Αγγ.Συρίγος
- Έφυγε ο φωτογράφος που κατέγραψε την ιστορία του ΥΠΕΘΑ! Ο Δημ. Παναγιωτόπουλος μας αποχαιρέτησε
- Το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα, ο Μπάιντεν λέει ότι διαφωνεί με τον Νετανιάχου αλλά πυρομαχικά συνεχίζει να του δίνει
- Φωτιά στα υπόγεια του Μαξίμου, κυριολεκτικά!
- Προσπάθεια τρομοκρατίας του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων για να «ανακόψουν» τις παραιτήσεις
- Παραιτήσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, απειλή εντός των πυλών και ουδείς ασχολείται! Δημ.Μεθενίτης
- Το ανίκητο όπλο των Παλαιστίνιων στη Γάζα! Το είχε αποκαλύψει η Σουχάντ Νιεράτ
- Θα τολμήσουν να «φορτώσουν» στο ΠΝ το αμερικανικό πλωτό φιάσκο των LCS; 10 ερωτήσεις και απαντήσεις για το εκκολαπτόμενο σκάνδαλο
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ειδήσεις
- Μαριάννα Τουμασάτου: Αν ήξερα πως θα γινόταν τόσος ντόρος δεν θα το έλεγα
- Ο Γουίλεμ Νταφόε για Λάνθιμο, Εμα Στόουν, άνδρες και Ιησού
- H βαθμολογία μετά τις νίκες Λαμίας, Πανσερραϊκού και ΟΦΗ (pic)
- Μία σαπουνόπερα διχάζει την Τουρκία
- Θεσσαλονίκη: Απαγόρευση κυκλοφορίας των βαρέων οχημάτων στον νομό λόγω της κακοκαιρίας
- Δημοψήφισμα και Δικαιώματα
- Θεσσαλονίκη: Έκκληση στους δημότες να μην κατεβάζουν σκουπίδια στους κάδους ενόψει κακοκαιρίας
- Παναθηναϊκός: Συμφωνία με την Μπαΐα για τον Βίτορ Ούγκο -«Πετάει» για Αθήνα την Κυριακή
- Γκουτέρες: Όλοι πρέπει να αναγνωρίσουν «το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού» να αποκτήσει κράτος
- Συνάντηση Μελόνι-Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη -Μίλησαν για δυόμιση ώρες, τι συζήτησαν