«Χρόνια πολλά Ταϊβάν»-Ηλίας Ηλιόπουλος

Γράφειο ο

Ηλίας Ηλιόπουλος*

Ο Αμερικανός Υποναύαρχος Alfred Thayer Mahan, μέγας θεωρητικός της Θαλασσίας Ισχύος, ήτο ρεαλιστής στρατηγιστής και, ως εκ τούτου, σκεπτικός ως προς την δυνατότητα ειρηνικής συνυπάρξεως των περισσοτέρων κρατών. Θεωρούσε δε αναγκαίον ένα εταιρισμόν των εμποροναυτικών εθνών υπό την ηγεσίαν των (Αγγλοσαξονικών) Θαλασσίων Δυνάμεων με σκοπόν την ασφάλειαν του ολοένα επεκτεινομένου συστήματος παγκοσμίου εμπορίου. Επειδή δε, εξ ορισμού, τα ναυτικά έθνη είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα έναντι διαταραχών

του συστήματος, τείνουν να ευρίσκονται στην πρώτην γραμμήν των εκάστοτε διεθνών συνασπισμών των αποσκοπούντων στην παροχήν ασφαλείας εις περιοχές αναδεικνυόμενες εις εστίες κρίσεων. 

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, θα εξακολουθήσει να υφίσταται, εις το ορατόν μέλλον, η ανάγκη διατηρήσεως ενός εταιρισμού παρακτίων και νησιωτικών κρατών του Δακτυλίου, που περικλείει την ευρασιατικήν Παγκόσμιον Νήσον (το «Rimland» πέριξ του «World Island», για να ομιλήσομε με όρους της Κλασσικής Αγγλοσαξονικής Γεωπολιτικής Σχολής) προς προστασίαν του συστήματος διεθνούς εμπορίου, των κρισίμων θαλασσίων οδών συγκοινωνιών, της ασφαλούς ναυσιπλοΐας αλλά και των θεμελιωδών δυτικών αξιών – ιδίως μάλιστα εν όψει της αναδύσεως δεσποτικών αναθεωρητικών Δυνάμεων στο γεωπολιτικόν υποσύστημα Ασίας-Ειρηνικού (Asia-Pacific) – ή Ινδοειρηνικού (Indo-Pacific), όπως εν τω μεταξύ, ολοένα και συχνέστερα, αποκαλείται.      

H Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) – Republic of China (Taiwan) – δεν μπορεί παρά να είναι μέρος του εν λόγω εταιρισμού, καθ’ όσον αποτελεί κλειδόλιθον του διεθνούς συστήματος. Το δε Πεκίνον ουδεμίαν νόμιμον αξίωσιν έχει επ’ αυτής. «Η Ταϊβάν είναι ανεξάρτητος, κυρίαρχος χώρα, ουδέποτε διετέλεσε δε υπό την κυριαρχίαν της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας». Αυτά τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα υπενθύμισε προ καιρού, εκτενώς απαντών εις τις γραπτώς υποβληθείσες ερωτήσεις του γράφοντος, ο Υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) Δρ. Jaushieh Joseph Wu (吳釗燮)- όρα: «Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ταϊβάν ομιλεί προς την Εστίαν της Κυριακής. ΥΠΕΞ Ταϊβάν Jaushieh Joseph Wu: “Η Ταϊβάν αντιμετωπίζει τρομακτικές στρατιωτικές απειλές από την Κίνα”», Εστία της Κυριακής, 27/3/2022).  

Η ύπαρξις της Ταϊβάν είναι μείζονος σημασίας για το διεθνές σύστημα. Όχι μόνον διότι είναι ο κυριώτερος κατασκευαστής και προμηθευτής των ημιαγωγών, που είναι απολύτως απαραίτητοι για την λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών και, εν τέλει, ολοκλήρου της συγχρόνου οικονομίας, διοικήσεως και κοινωνίας. Αλλά, πρωτίστως, διότι η Ταϊβάν είναι μία διαρκής υπόμνησις του τι είναι εφικτόν στις διεθνείς σχέσεις, όπως έχομε και άλλοτε εξηγήσει, από των φιλοξένων στηλών του «Militaire» (όρα: «Ταϊβάν: η ώρα της αληθείας!», www.militaire.gr, 8/8/2022). Αυτή ταύτη η ύπαρξίς της αποδεικνύει ότι είναι εφικτή η πολιτική και, συνάμα, οικονομική ανάπτυξις, ότι είναι δυνατός ο εκδημοκρατισμός μη Δυτικών χωρών – χωρίς να απαιτείται έξωθεν επέμβασις. 

Πράγματι, η κοινωνία της Ταϊβάν εκπροσωπεί όλες εκείνες τις θεμελιώδεις αξίες του πάλαι ποτέ Ελευθέρου Κόσμου, τις οποίες, όπως και άλλοτε εσημειώσαμε, η Δύσις αποπειράται, από καιρού εις καιρόν, να εξαγάγει – πλην όμως επί ματαίω και προκαλούσα ποταμούς αίματος (όρα Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Κοσσυφοπέδιον, Βοσνία και αλλαχού). Αντιθέτως, η Ταϊβάν επέτυχε πάντα ταύτα. Και τα επέτυχε μόνη – εις πείσμα όλων των περιορισμών, των αδίκως επιβληθέντων εις βάρος της, από της δεκαετίας του 1970 και εντεύθεν. 

Η εμπειρία της Ταϊβάν δηλοί, όμως, και πόσον ευάλωτος είναι η ελευθερία των κρατών. Αποκαλύπτει ότι η ελευθερία, την οποίαν τα περισσότερα των εθνών εκλαμβάνουν ως δεδομένη, εδράζεται επί της βουλήσεως και αποφασιστικότητος της Ηγεσίας ενός Λαού, της Διπλωματικής Υπηρεσίας του, των Ενόπλων Δυνάμεων, των ακαδημαϊκών ελίτ και, εν τέλει, του ιδίου του εν λόγω λαού, όπως διατηρήσει και προασπίσει τον κώδικα αξιών και τον τρόπον βίου του. Αναντιλέκτως, η Ταϊβάν αντιμετωπίζει «τρομακτικές στρατιωτικές απειλές» από πλευράς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η οποία εφαρμόζει εις βάρος της «τακτικές υβριδικού πολέμου», όπως εξήγησε εις τον γράφοντα ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας Δρ. Wu (όρ. Εστία της Κυριακής, ένθα ανωτέρω).  

«Πόσον καιρόν θα ηδύνατο να ανθέξει η Ταϊβάν μίαν επίθεσιν της (Ηπειρωτικής) Κίνας;», ηρωτήθη παλαιότερα ο Πρωθυπουργός της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν) κ. Su Tseng-chang (蘇貞昌). Η απάντησις του κ. Su ήτο τόσον λακωνική, σαφής και κατηγορηματική, ώστε θα την ζήλευαν και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες: «Η Ταϊβάν δεν θα πέσει»! Και προσέθεσε: «Πάσα εχθρική δύναμις, ήτις ήθελε επιχειρήσει πολεμικήν ενέργειαν (κατά της Ταϊβάν), θα κατέβαλε βαρύτατον τίμημα, και τούτο ισχύει και διά το Πεκίνον» (όρ. Ηλιόπουλου, Ηλία, «Τι μπορεί να μάθει ο κ. Μητσοτάκης από την κυρία Tsai και τον κ. Su!», Εστία, 2 Νοεμβρίου 2020).

Η κατά της Ταϊβάν στρεφομένη έντασις στρατιωτικής δραστηριότητος, εκ μέρους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, απηχεί τον εκνευρισμόν της ιθυνούσης κρατικής και κομματικής γραφειοκρατικής ελίτ της τελευταίας, η οποία συνειδητοποιεί ότι, εις πείσμα της προπαγάνδας, τα 23.500.000 εκατομμύρια κατοίκων της νησιωτικής πολιτείας δεν εννοούν να εξαπατηθούν από τις υποσχέσεις του Πεκίνου περί «ειρηνικής ενοποιήσεως» των δύο τμημάτων του Σινικού Έθνους, βάσει της αρχής «Μία Χώρα – Δύο [Πολιτικά] Συστήματα» (One Country, Two Systems), μετά μάλιστα και την πρόσφατον πικράν εμπειρίαν του Hong-Kong. Πράγματι, ολοένα και περισσότεροι ιέρακες της ιθυνούσης κρατικής και κομματικής γραφειοκρατικής ελίτ της ηπειρωτικής Κίνας εκφράζουν απροκαλύπτως την άποψιν ότι μόνον διά της βίας δύναται να επέλθει η «επανένωσις» της Ταϊβάν με την ηπειρωτική Κίνα. Εις τα ελεγχόμενα υπό του κόμματος μέσα μαζικής επιρροής, οι απειλές επιθέσεως κατά της νησιωτικής πολιτείας συγκαταλέγονται εις την ημερησίαν διάταξιν.  

Συνεκτιμωμένων των ανωτέρω, η Δύσις οφείλει να επιδείξει εμπράκτως αλληλεγγύην προς την Ταϊβάν. Έγκριτοι Αμερικανοί και άλλοι αναλυτές καλούν τις Η.Π.Α. να εγκαταλείψουν το απηρχαιωμένον δόγμα της ούτω καλουμένης «Στρατηγικής Ασαφείας» (Strategic Ambiguity), εξαίροντες την προληπτικήν αποτρεπτικήν αξίαν της «Στρατηγικής Σαφηνείας» (Strategic Clarity), ήτοι της σαφούς, εκ των προτέρων και ρητώς διακηρυχθείσης δεσμεύσεως ενεργού στρατιωτικής συνδρομής εις περίπτωσιν επιθετικής ενεργείας εναντίον της Ταϊβάν. Αλλά και η Ε.Ε. οφείλει να προβεί εις ουσιώδη και εις βάθος αναθεώρησιν της μέχρι σήμερον ακολουθηθείσης πολιτικής της έναντι του ζητήματος της Ταϊβάν. Και να αντιμετωπίσει την Ταϊβάν ως ισότιμον εταίρον, και δη πολύτιμον. 

Τέλος, ο Ο.Η.Ε. πρέπει, επί τέλους, να φερθεί με ακριβοδίκαιον τρόπον έναντι της Ταϊβάν, όπως ευλόγως ζητούσε, ήδη από το 2017, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της χώρας κ. David Tawei Lee, από των στηλών της εγκρίτου αμερικανικής επιθεωρήσεως διεθνών σχέσεων «The National Interest» (“The United Nations Needs to Treat Taiwan Fairly”). Δεν είναι νοητόν να υπερηφανεύεται μεν ο Ο.Η.Ε. για την Διακήρυξιν των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Declaration) αλλ’ ωστόσο, να φαίνεται να θεωρεί ότι ένας πληθυσμός 23.500.000 ανθρώπων δεν επιτρέπεται να απολαμβάνει τα δικαιώματα αυτά! Διότι πώς άλλως, άραγε, να εξηγήσει κανείς την εξακολουθητικήν άρνησιν της γραφειοκρατίας του Ο.Η.Ε. να επεκταθεί η ισχύς της Διακηρύξεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και επί του εδάφους της Ταϊβάν; 

Δείτε, επί παραδείγματι, τον εξακολουθητικόν αποκλεισμόν της Ταϊβάν από τον Παγκόσμιον Οργανισμόν Υγείας (World Health Organization / WHO) – εξ αιτίας της εκβιαστικής τακτικής του Πεκίνου – αλλά και από την καθιερωμένην, τακτικήν Σύνοδον περί της Παγκοσμίου Υγείας (World Health Assembly / WHA), και πάλι πέρυσι, και δη εν μέσω Καταστάσεως Ανάγκης της Δημοσίας Υγείας παγκοσμίως. 

Και τούτο, μολονότι η Ταϊβάν έχει δαπανήσει ένα εντυπωσιακώς κολοσσιαίον ποσόν άνω των έξι δισεκατομμυρίων δολλαρίων (6.000.000.000$) υπέρ της διεθνούς ιατρικής και ανθρωπιστικής βοηθείας, από το 1996 μέχρι σήμερα, επ’ ωφελεία εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον πλανήτη. Υπό το φως αυτής της άκρως γενναιόδωρης προσφοράς της νησιωτικής πολιτείας και του λαού της υπέρ της διεθνούς κοινότητος, η στάσις του Ο.Η.Ε. και των συναφών παγκοσμίων οργανισμών φαίνεται και εντελώς παράλογος αλλά και στερουμένη ηθικής βάσεως.

Το αυτό ισχύει και περί του αποκλεισμού της Ταϊβάν εκ του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO). Η πρόσφατος δημοσία έκκλησις του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν) Δρος Wang Kwo-tsai  υπέρ υποστηρίξεως της συμμετοχής της Ταϊβάν στον ICAO είναι ηθικώς και πολιτικώς απολύτως δικαιολογημένη αλλά και πρακτικώς επιβεβλημένη. Και τούτο λόγω της κομβικής γεωγραφικής θέσεως της Ταϊβάν αλλά και συνεκτιμωμένου ότι η Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεως της Ταϊπέϊ (Taipei FIR) αποτελεί ήδη, παλαιόθεν, μέρος του δικτύου άνω των 300 Περιοχών Πληροφοριών Πτήσεων (FIRs) του ICAO. Προσέτι, ο Διεθνής Αερολιμήν Taoyuan, το μεγαλύτερον αεροδρόμιον της Ταϊβάν, ανεδείχθη ως ο 4ος εις επισκεψιμότηταν αερολιμήν, παγκοσμίως, ως προς τις διεθνείς αερομεταφορές φορτίων, συμφώνως προς τα επίσημα στοιχεία του διεθνούς οργανισμού για το έτος 2021. Εξ επόψεως Ασφαλείας Πτήσεων, Ασφαλείας Αεροπλοΐας, Διαχειρίσεως Ασφαλείας και Διαχειρίσεως Κινδύνου, ο ICAO θα έδει όπως επιτρέψει στην αρμοδίαν Διεύθυνσιν Πολιτικής Αεροπορίας της Ταϊβάν (Taiwan CAA) να λάβει μέρος στον Οργανισμόν, ούτως ώστε να δύναται να επικοινωνεί με άλλα  FIR  και να προσφέρει και να αποκτά έγκαιρον πληροφόρησιν μέσω του ICAO. 

Αλλ’ ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Ταϊβάν εκ του ICAO εγκυμονεί και άλλους, πολύ σοβαρωτέρους, κινδύνους, λόγω των στρατιωτικών προκλήσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Φερ’ ειπείν, τον Αύγουστον του τρέχοντος έτους, ο ούτω καλούμενος «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός» της τελευταίας («People’s Liberation Army»/PLA) μονομερώς διεξήγαγε στρατιωτικά γυμνάσια πέριξ της Ταϊβάν άνευ εγκαίρου προειδοποιήσεως. Ευκόλως αντιλαμβανόμεθα ότι αυτό επηρέασε δυσμενώς τα διεθνή αεροπορικά δρομολόγια, έθεσε εν κινδύνω την ασφάλειαν πτήσεων του FIR της Taipei αλλά και των FIR γειτονικών χωρών και επεβάρυνε έτι περαιτέρω τα οικονομικά κόστη των διεθνών αερομεταφορέων.  Εξ άλλου, πλην των παραβάσεων του Taipei FIR υπό των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (PLAAF), ανέκυψε και νέον πρόβλημα ασφαλείας εκ της χρήσεως Μη Επηνδρωμένων Τηλεκατευθυνομένων Αεριωθουμένων Οχημάτων (Drones). Σημειωτέον ότι, προκειμένου να διατηρηθεί ασφαλής η λειτουργία των αεροδρομίων της και να καταστεί ανιχνεύσιμος πάσα παράνομος δραστηριότης υπό «drones», η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας της Ταϊβάν εγκατέστησε συστήματα αμύνης κατά των εν λόγω Μη Επηνδρωμένων Οχημάτων εις διάφορα αεροδρόμια της χώρας. 

Τον κίνδυνον αυτόν τον γνωρίζουν, πλέον, και οι Αξιωματικοί της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, οι αρμόδιοι της Ελληνικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, οι πολιτικοί ιθύνοντες αλλά και η ελληνική κοινή γνώμη.  Όπως γνωρίζουν καλώς τι σημαίνουν διαρκής και ορατή Απειλή κατά της Εθνικής Ασφαλείας και συνεχές «bullying» υπό κακής γείτονος χώρας. 

Είναι και αυτός ένας λόγος, ένεκα του οποίου η Ελληνική Κυβέρνησις αλλά και οι εν γένει εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, εν Αθήναις και εν Βρυξέλλαις, θα έπρεπε να επιδείξουν στάσιν αλληλεγγύης προς την Ταϊβάν.   

ΥΓ: Ο γράφων απευθύνει ειλικρινείς ευχές προς την Α.Ε. τον Πρέσβυ κ. Sherman S. Kuo, επί κεφαλής του Γραφείου Αντιπροσωπείας της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν) εν Ελλάδι, επί τη εθνική επετείω της Πατρίδος του. Η Ιστορία έχει καταγράψει ότι δύο χώρες προέβαλαν, πρώτες εξ όλων, ένοπλον και ηρωϊκήν αντίστασιν στον Ολοκληρωτικόν Κομμουνισμόν: η Δημοκρατία της Κίνας, η οποία, υπό τον Στρατάρχην Chiang Kai-shek, κατόρθωσε να διασώσει, τουλάχιστον, την ελευθερία του νησιωτικού συμπλέγματος της Ταϊβάν, με την ανυπερβλήτως επικήν Μάχην του Kuningtou (25 Οκτωβρίου 1949) και η Ελλάς, υπό τον Βασιλέα Παύλον και τον Στρατάρχην Αλέξανδρον Παπάγον, με το έπος του Γράμμου-Βιτσίου και την τελική συντριβή της ενόπλου κομμουνιστικής ανταρσίας (29 Αυγούστου 1949).

*Ο Καθηγητής Ηλίας Ηλιόπουλος διδάσκει σήμερα στο Τμήμα Τουρκικών και Συγχρόνων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επί μακράν σειράν ετών Καθηγητής της Ναυτικής Σχολής Πολέμου, της Σχολής Εθνικής Αμύνης και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος.

The post «Χρόνια πολλά Ταϊβάν»-Ηλίας Ηλιόπουλος appeared first on Militaire.gr.