Αχλαδόκαμπος: o δρόμος που κουβάλησε τις διακοπές του Έλληνα

Επί δεκαετίες, πριν γίνει η νέα εθνική οδός που όλοι ξέρουμε και, μάλλον, χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι, ήταν η μεγαλύτερη καρμανιόλα. Ο βασικός άξονας της κεντρικής και νότιας Πελοποννήσου έδινε «μπόνους» σε κάθε ταξίδι και την περιπέτεια. Πλέον είναι ξεχασμένος οδηγικός παράδεισος. Δρομάρα που αξίζει να οδηγήσεις αποφεύγοντας διόδια

Λέγεται πως επί τουρκικής κατοχής, καθώς πέρασε τούρκος πασάς, είδε τον κάμπο με τις ελιές να λάμπουν και αναφώνησε «Αχ…λαδόκαμπος». Είτε ισχύει είτε όχι, ο Αχλαδόκαμπος

έχει μείνει στη μνήμη των περασμένων δεκαετιών ως η διαδρομή που ταλαιπωρούσε σοβαρά αυτοκίνητα και στομάχια. Δρόμος πάνστενος, με ανάποδες κλίσεις, άπειρες στροφές και χωρίς προστατευτικές μπαριέρες.

Έτσι και έβρεχε ή χιόνιζε μπορούσες να επιβιώσεις με τρεις τρόπους. Ο πρώτος και πιο ορθολογικός ήταν να πηγαίνεις πιο αργά και από ποδήλατο. Ο δεύτερος, αν κατείχες την τέχνη της οδήγησης, να διασκεδάσεις σε μια από τις πιο απαιτητικές διαδρομές της ελληνικής επικράτειας. Και ο τρίτος; Να είχες άγιο.

Άλλωστε τα άπειρα εικονίσματα που υπήρχαν στη διαδρομή μαρτυρούσαν πως και ο τελευταίος, ο άγιος δηλαδή, ό,τι μπορούσε το ‘κανε. Με δυο κουβέντες, ο επονομαζόμενος και Κολοσούρτης, ο μόνος ουσιαστικά άξονας που συνέδεε τα πλήθη των αθηναίων διακοπούντων προς Μεσσηνία και Λακωνία ήταν, από το ύψος του Άργους, ένας κανονικός γολγοθάς με αντίτιμο το σασπένς.

Τέρμα ανηφορικός, σχεδόν μέχρι την κορυφή του βουνού, πάμπολλες «φουρκέτες», δηλαδή κλειστές στροφές 180 μοιρών, χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα και μπόλικη ζαλάδα. Τουλάχιστον…

Τόπος με βαθιές ιστορικές μνήμες καθώς, στα χρόνια της επανάστασης του 1821, χρησίμευσε ως βάση εφοδιασμού για τις ελληνικές δυνάμεις ενώ, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, λειτουργούσε, ουσιαστικά, ως σημείο ξεκούρασης και διανυκτέρευσης των οδοιπόρων και του τουρκικού στρατού έπειτα από την πολύωρη πορεία τριάντα περίπου χιλιομέτρων, είτε από το Άργος είτε από την Τρίπολη. 

Επί του οδηγικού, ο Κολοσούρτης παρέδωσε τη σκυτάλη στην ασφάλεια και το χαλαρό ταξίδι όταν παραδόθηκε στην κυκλοφορία η Σήραγγα Αρτεμισίου.

Πλέον ο Αχλαδόκαμπος, αυτός ο ξεχασμένος ήρωας-εφιάλτης, αυτός που ελάχιστα χρησιμοποιείται, τουλάχιστον από τους εκδρομείς, είναι μία δαδρομή που επαναπροσδιορίζει τη γοητεία των καμπών.

Επανασχεδιάστηκε, φάρδυνε, απέκτησε καταπληκτικό τάπητα (άλλο ένα ελληνικό παράδοξο: η αναγέννηση του αχρησιμοποίητου) και έγινε μια υπέροχη διαδρομή καθώς έχει ελάχιστη κίνηση και από ψηλά βλέπεις όλο τον Αργολικό κόλπο.

Κυκλοφορούν, ωστόσο, αμέριμνα κάτι αγριοκάτσικα που πρέπει να έχεις υπόψιν. Όμως, γενικά, έχεις άπλετη ορατότητα για να μη γίνεις το διακοσμητικό ψυγείου διερχόμενης νταλίκας.

Συνεχίζεις μετά το διάσελο της Αγίας Παρασκευής προς Τρίπολη, μαζεύεις χιλιόμετρα αφού πλάκα-πλάκα η διαδρομή εκτείνεται για σχεδόν σαράντα ηδονικά χιλιόμετρα, παρακάμπτεις την Εθνική, γλιτώνεις τα δεύτερα διόδια, και, αν οδηγείς απλωτά, δεν καις λάστιχο αλλά, σίγουρα, θα κάψεις περισσότερο καύσιμο.

Ανακαλύπτοντας ξανά το δρόμο που κουβάλησε τις διακοπές μας. Σήμερα αυτή είναι η θέα από ψηλά. Nα παίξει το βίντεο, παρακαλώ.

Πηγή: 4Drivers.gr

Photo: haanity / YouTube

The post Αχλαδόκαμπος: o δρόμος που κουβάλησε τις διακοπές του Έλληνα appeared first on Militaire.gr.