78 Χρόνια από το τέλος του Β΄ΠΠ- Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης

Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης (*)

Συμπληρώθηκαν ήδη 78 έτη από το τέλος του Β΄ΠΠ ( 08/09  Μαΐου 1945 η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στους Συμμάχους).                                                                                   

Η σημασία της συνεισφοράς της Χώρας μας στη νικηφόρο έκβαση του Β΄ΠΠ, είναι γνωστή. Επί αυτού, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε  τα ακόλουθα :

-Το γεγονός ότι η μικρή Ελλάδα

-Τον χαρακτηριστικά μεγάλο χρόνο αντίστασης της χώρας μας στις δυνάμεις του Άξονα, υπερβαίνοντα κατά πολύ τον αντίστοιχο χρόνο άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως π.χ. της Γαλλίας, της Πολωνίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της  Δανίας (όλες χώρες της Ε.Ε. σήμερα). Με την ευκαιρία, εδώ πρέπει να θυμηθούμε και να αναφέρουμε και τον «επιτήδειο ουδέτερο» στην περιοχή μας, την Τουρκία.

-Τις συνολικές απώλειες της Ελλάδας σε ανθρώπινο δυναμικό, ανερχόμενες σε μεγαλύτερο ποσοστό – αναλογικά με τον πληθυσμό της – από το αντίστοιχο ποσοστό των άλλων χωρών, που αντιμετώπισαν τη λαίλαπα του φασισμού και του ναζισμού.  Σε αυτές, πλέον των απωλειών λόγω πολεμικών ενεργειών και  δραστηριοτήτων, καθώς και των απορρεουσών  κοινωνικών και λοιπών επιπτώσεων, συμπεριλαμβάνονται και απώλειες προκληθείσες από ειδεχθείς πράξεις, χαρακτηριζόμενες διεθνώς ως «εγκλήματα πολέμου».                                                          

Εάν στις απώλειες αυτές προστεθούν, η μεγάλη καταστροφή των όποιων υλικών - μέσων - υποδομών και η υφαρπαγή όλου του οικονομικού και μέρους του αρχαιολογικού θησαυρού της χώρας, σχηματίζεται εύκολα η εικόνα της ολικής καταστροφής, της λεηλασίας και του «εξανδραποδισμού», που υπέστη  η Ελλάδα κατά το Β΄ΠΠ από   τις δυνάμεις του Άξονα.                                                                

Δεν αναφερόμεθα στον εμφύλιο πόλεμο που - δυστυχώς - ακολούθησε, και στα δεινά που αυτός δημιούργησε στα «αντίπαλα» μέρη, δηλαδή σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες και στη Xώρα μας. Από τα δεινά αυτά και μόνο, δεινά με επακολουθήσασες δυσμενείς προεκτάσεις, αντιλαμβάνονται σήμερα όλοι, είτε τυχόν έζησαν - είτε μελέτησαν/μελετούν αυτά τα γεγονότα, το τι πραγματικά σημαίνει για μια χώρα ο «εμφύλιος - αδελφοκτόνος σπαραγμός».

-Τα πλείστα όσα «λεκτικά εύσημα» για τη χώρα μας, πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών και από τα δύο εμπόλεμα μέρη (Συμμαχικές χώρες και χώρες Άξονα), πρωταγωνιστών του πολέμου αυτού, είναι ευρέως γνωστά.                                                                     

Τα υπόψη «λεκτικά εύσημα» ( και στο σημείο αυτό αναφερόμαστε  στους τότε, αλλά και στους νυν συμμάχους και εταίρους μας ), παρέμειναν τελικά  «μόνο λόγια», δεδομένου ότι η Ελλάδα έκτοτε αντιμετωπίζει ακατάπαυστα και με ιδιαίτερα έντονο τρόπο μέχρι και σήμερα τον τουρκικό αναθεωρητισμό, με πολλές ενέργειες/πράξεις και δηλώσεις, οι οποίες και  παραβιάζουν ασύστολα το επικαλούμενο διαρκώς από  όλους  «Διεθνές Δίκαιο».

"Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι" μαρτυρούν οι μέχρι  σήμερα ενέργειές του  κ. Ερντογάν. Και το πιστεύει όλο και περισσότερο,

αρκεί να ακούει και από κάποιους άλλους (συμμάχους – εταίρους – φίλους μας – και μη) να συμπληρώνουν : " Και Εμάς τι μας      μέλει ; Έχει  Ζώνες η Θάλασσα, όπως και το Βαρέλι. "

Σαφώς και δεν ήταν, ούτε και είναι απλώς προεκλογικά ή - εάν θέλετε - μόνο προεκλογικά τα «κoλπάκια» του κ. Ερντογάν, όπως

αυτό αναφέρεται με έμφαση  από  κάποια  ΜΜΕ και δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης.                                                                Είναι κυρίως η επί πάρα πολλά έτη επιδεικνυόμενη «Εμμονή στο Σκοπό του "ροκανίσματος" της Ελλάδας» από τους εξ ανατολών Γείτονές μας, ανεξάρτητα σαφώς από την όποια πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, η οποία και μας έγινε συνήθεια (και σε μερικούς - κάποιους / όποιους λίγους βεβαίως - ακόμα και ανάκουστη άκρατος φιλία.)                                               

Και για να μην ξεχνάμε και τους προγόνους μας (που τους διαβάζουμε, αλλά εκτιμάται ότι μάλλον δεν τους μελετάμε) :

« Δεν υπάρχει ισχυρότερος δεσμός μεταξύ πόλεων ή ιδιωτών από το κοινό συμφέρον » μας λέγει ο μέγας Στρατηγιστής ( και όχι απλώς ιστορικός ) και πατέρας του Πολιτικού Ρεαλισμού, Θουκυδίδης.                                                                                      Ο "διάλογος των Μηλίων" από το Θουκυδίδη, είναι το καλλίτερο ίσως δείγμα παγκοσμίως για τη σχέση μεταξύ Ισχύος και Ηθικής.        Η δημηγορία αυτή του Θουκυδίδη αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη συμπεριφορά της όποιας « ισχυρής Χώρας – μεγάλης Δύναμης» προς τον κάθε αδύναμο, με βασικό πρόσχημα την επικράτηση της Ειρήνης και του Δικαίου.

Το σημερινό διεθνές σύστημα είναι στην πραγματικότητα άναρχο, πλήρως ανταγωνιστικό και έντονα συγκρουσιακό, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, αλλά για την εξυπηρέτηση κρατικών – κλπ συμφερόντων. Δεν ακολουθείται παγκοσμίως – στις πλείστες των περιπτώσεων – το Δίκαιο και η Ηθική.  Η αρχή του δικαίου υποτάσσεται συνήθως στην αρχή της εξυπηρέτησης συμφερόντων.

Επί πολλά χρόνια σύμμαχοι - εταίροι - φίλοι μας - και μη , μας συνιστούν «αυτοσυγκράτηση» και «ψυχραιμία» στις τουρκικές προκλήσεις και μας προτρέπουν μάλιστα ( όπως και σχετικά πρόσφατα συνέβη ) να  επιλύσουμε τις όποιες διαφορές μας με την Τουρκία μέσω διαλόγου, κοινώς «Βρείτε τα, στη Βάση του Διεθνούς Δικαίου».                                                                     Μόνο που δεν κατονομάζουν Ποιό ακριβώς  Διεθνές Δίκαιο εννοούν ;;

Aυτό που ανεμπόδιστα παραβιάζει συστηματικά και δεν το αποδέχεται (π.χ. Διεθνές Δίκαιο Θάλασσας / ΔΔΘ - Διεθνής Σύμβαση Montego Bay 1982) η Τουρκία ;;

Είναι αυτό το οποίο και όλες οι «μεγάλες Χώρες – Δυνάμεις» του πλανήτη το ερμηνεύουν και το εφαρμόζουν πολλάκις κατά περίπτωση, με πρωταρχική επιδίωξη βεβαίως την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων.

Από τα διαδραματισθέντα  κατά τη διαχρονία των Ε/Τ σχέσων γεγονότα, θεμελιώδης  προϋπόθεση  δικής μας επιτυχούς αντιμετώπισης  του επί χρόνια καλλιεργούμενου διαρκώς εις βάρος της Χώρας μας και του Ελληνισμού τουρκικού αναθεωρητισμού – χαρακτηριζόμενου από διάφορες προκλητικές ενέργειες, δυσμενείς καταστάσεις , επεισόδια, ενεργειακά / οικονομικά θέματα και λοιπά άλλα γεγονότα στη γειτονιά μας – είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ.

Μια σταθερή, σεβαστή και ακολουθούμενη από όλους τους εκάστοτε κυβερνώντες Εθνική Στρατηγική/ΕΣ (ουσιαστικά ανύπαρκτη διαχρονικά μέχρι και σήμερα στη Χώρα μας), και η θεσμική δημιουργία ενός  Συμβουλίου Εθνικής  Ασφαλείας/ΣΕΑ     (ή όπως αυτό ήθελε - κοινοβουλευτικά βεβαίως - ονομαστεί και θεσπιστεί), αποτελούν κατά την άποψή μας τα αναγκαία πρωταρχικά «εργαλεία».

Αναφέροντες ΕΣ, εννοούμε σαφώς τη σύζευξη των πολιτικών στόχων με τα διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά, ενεργειακά, και άλλα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Χώρα μας, και τον καθορισμό του πλέον αποτελεσματικού συνδυασμού αυτών, ώστε να επιτευχθεί η μεγιστοποίηση των όποιων δυνατοτήτων μας  και συνωδά η ελαχιστοποίηση των όποιων επίσης αδυναμιών μας.

Το ΣΕΑ αποτελεί ένα λίαν αξιόπιστο συντονιστικό και συμβουλευτικό όργανο, έναντι των όποιων άλλων συναφών οργάνων και Συμβουλίων διατίθενται σήμερα στη Χώρα μας, τα οποία και δεν μπορούν να έχουν τη συνεχή θεσμική δράση και αποτελεσματικότητα ενός ΣΕΑ. Τα υπόψη συναφή όργανα και  Συμβούλια λειτουργούν διαχρονικά  – όπως προκύπτει εκ των μέχρι σήμερα αποτελεσμάτων σε περιόδους κρίσεων, κλπ – ασύνδετα, ασυντόνιστα και υποτονικά.                                                  Ένα θεσμικό όργανο "Προμηθέας" απαιτείται στη Χώρα.                   

Από όργανα "Επιμηθείς" είναι πλήρης.                                  

Μερικοί ισχυρίζονται ότι – υπό τις διαμορφούμενες σήμερα συνθήκες – είναι αργά για τη δημιουργία ΣΕΑ. Πλανώνται  κατά τη γνώμη μας πλάνη μεγάλη. Αργά είναι ίσως η πλήρης υλοποίηση των όποιων, ήδη αποφασισμένων σωστά  βεβαίως αρμοδίως , εξοπλιστικών προγραμμάτων και η παραλαβή διαφόρων μέσων και υλικών προς ενίσχυση των ΕΔ της Χώρας.

Ο χρόνος, επί μισόν αιώνα περίπου μέχρι και σήμερα, τρέχει πολύ γρήγορα και ως συνήθως εμείς οι Έλληνες δεν κοιτάζουμε ποτέ το ρολόι.                                                                                           

Στο βάθος όμως του χρόνου γίνεται όλο και πιο πιθανή η πλήρως απρόβλεπτη ετυμηγορία ενός διεθνούς διαιτητικού οργάνου, του οποίου μια απόφαση ενδεχόμενα δυσμενής για τη Χώρα μας,       θα είναι μακροπρόθεσμα καταστροφική για την Ελλάδα. Υπενθυμίζεται απλώς ότι, κατά την προσφυγή της Χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης / ΔΔΧ το έτος 1976 για τις έρευνες τουρκικού ερευνητικού σκάφους επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, το δικαστήριο με το σκεπτικό της απόφασής  του δεν καταδίκασε  την Τουρκία, γεγονός που συνέβαλε βεβαίως και στην περαιτέρω αύξηση   της  προκλητικότητάς της  Γείτονος στο μέλλον.

Τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν φυσικά θέμα πολιτικών συμπαθειών/επιλογών, πολιτικών/κομματικών γραμμών και εξαγγελιών - αντιπαραθέσεων- συμπορεύσεων - διαιρέσεων-διενέξεων - κλπ.                                                                       

Αποτελούν απλά, κατά την άποψή μας, μια προσέγγιση των πραγμάτων υπό το πρίσμα του πολιτικού ρεαλισμού που επικρατεί παγκοσμίως, τον οποίο όλοι ανεξαιρέτως  επικαλούνται και στη Χώρα μας, χωρίς όμως να τον λαμβάνουν υπόψη τους σε βασικές εκφάνσεις των  όποιων συναφών αποφάσεων και ενεργειών τους. Είναι θέμα ρεαλισμού / πραγματικότητας, επί του γεγονότος ότι όλοι οι ισχυροί επί της Γης επηρεάζουν εκάστοτε πολιτικές αποφάσεις, αντίστοιχες παντοειδείς ενέργειες/δράσεις, και φυσικά επιβάλλουν τους όρους τους για το δικό τους συμφέρον.

Συμπερασματικά, η αποφασιστικότητα από όλα τα μέρη, η μέγιστη  δυνατή  πολιτική συναίνεση, η υπέρβαση στερεότυπων και «περιχαρακωμένων θέσεων», η ανιδιοτέλεια, ο πατριωτισμός, η πίστη στη δημοκρατία, η αμείωτη προσπάθεια για την ανάταξη της Χώρας μας και την εξ αυτής ωφέλεια των πολιτών της, και πρωταρχικά η ΕΝΟΤΗΤΑ, αποτελούν "το σωστό κοκτέιλ / το σωτήριο εμβόλιο", έναντι των όποιων επερχόμενων, αργά ή γρήγορα, "ενδεχόμενων καταστάσεων" στην ευρύτερη περιοχή μας, που σαφέστατα όλοι ευχόμαστε να μην έλθουν  ποτέ !

(*) ο αντιστράτηγος ε.α. Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης είναι αρχηγός της Τάξεως ΣΣΕ/75 , απόφοιτος της Ανωτάτης Στρατιωτικής Ακαδημίας Nasser της Αιγύπτου και εταίρος αυτής.

The post 78 Χρόνια από το τέλος του Β΄ΠΠ- Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης appeared first on Militaire.gr.