Ο Giorgio Armani ανοίγει τις πόρτες του εκλεπτυσμένου του σπιτιού στη Νέα Υόρκη

O Giorgio Armani μας ξεναγεί στο γεμάτο εκπλήξεις σπίτι του στην Νέα Υόρκη, αποκαλύπτοντας μια υψηλή αισθητική που επεκτείνεται από την πασαρέλα και στους προσωπικούς του χώρους, αλλά και αναπάντεχες πινελιές χιούμορ.

Στις αρχές του έτους, υπήρχε ένα μαύρο βελούδινο σακάκι σμόκιν στη βιτρίνα της νέας ναυαρχίδας του Giorgio Armani στη Madison Avenue, στη Νέα Υόρκη. Για τον περαστικό μπορεί να φαινόταν απλώς κλασικό. Για όσους, όμως, το κοίταζαν πιο προσεκτικά, ήταν κάτι περισσότερο.

Οι μανσέτες ήταν σατέν και φούσκωναν τέλεια στον καρπό. Οι ώμοι ήταν τέλεια στρογγυλεμένοι. Οι ραφές υπάρχουν, αλλά είναι κρυμμένες. Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για τους χώρους που σχεδιάστηκαν για τον Armani χωρίς να μιλήσει και για τα κομμάτια που σχεδίασε ο ίδιος. Το κοινό λεξιλόγιο είναι ισχυρό και μοναδικό, σημειώνει το αμερικανικό Elle Decor.

Μια πρόσφατη διαφημιστική καμπάνια για τη συλλογή μόδας περιείχε τη φράση «That's so Armani» («Είναι τόσο Armani») και ήταν άμεσα κατανοητό τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Η σιωπηλή παλέτα, οι σαγηνευτικές υφές, οι γραμμές και οι καμπύλες της κομψότητας. Αλλά αν ξέρεις να το αναζητάς, υπάρχει πάντα μια μικρή έκπληξη, ένα πονηρό χαμόγελο, μια συννενόηση. Σε εκείνο το βελούδινο σακάκι στη βιτρίνα, ήταν οι φουσκωτές μανσέτες.

Στην πασαρέλα είναι συχνά ένα μικρό statement καπέλο. «Υπάρχει», λέει ο Giorgio Armani στο Elle Decor, «μια συνοχή στην προσέγγισή μου που έγκειται στις καθαρές γραμμές, τα αρμονικά χρώματα και τα όμορφα υλικά που παίρνουν μια ξεχωριστή ερμηνεία σε κάθε διαφορετικό χώρο».

«Από την άλλη πλευρά, οι προσωπικοί μου χώροι διαθέτουν κάποιες ιδιομορφίες που με χαρακτηρίζουν ως άτομο, αλλά που σπάνια εισάγω στις δημιουργίες μου. Μου αρέσουν μερικές πινελιές χιούμορ -λούτρινα ζωάκια ή αγάλματα ζώων, για παράδειγμα. Το άγαλμα του Uri, ενός γορίλα σε φυσικό μέγεθος βρίσκεται στο Μιλάνο- στη Νέα Υόρκη, έχω μια μικρή μαϊμού στον καναπέ. Είναι το σημάδι ενός χώρου που κατοικείται. Κάθε ένα από τα σπίτια μου, όταν τα βάλεις δίπλα-δίπλα, μοιάζει ξεχωριστό και εναρμονισμένο με την τοποθεσία του».

Το κτίριο, που χτίστηκε το 1929 σε νεοαναγεννησιακό στιλ από το αρχιτεκτονικό γραφείο Schwartz & Gross, του έκανε για πρώτη φορά εντύπωση πριν από χρόνια, σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη. «Το Central Park West», λέει, «διαθέτει την καλύτερη θέα στην πόλη πέρα από την πράσινη ”καρδιά" της, το πάρκο Central Park».

«Μου άρεσε η αίσθηση ευρυχωρίας του διαμερίσματος, η οποία είναι δυσανάλογη με τις διαστάσεις του χάρη στις αδιάκοπες γραμμές θέασης, τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν προς όλες τις κατευθύνσεις». Οι εσωτερικοί χώροι είναι, παραδέχεται, αναμφισβήτητα «Armani», αλλά αυτό το διαμέρισμα είναι επίσης αναμφισβήτητα «Armani στη Νέα Υόρκη».

«Κοιτάζοντας από αυτό το ύψος, η Νέα Υόρκη αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Ένα πράγμα που είναι πολύ ιδιαίτερο στο διαμέρισμα, μια συγχώνευση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, είναι τα βιτρό παράθυρα, που θυμίζουν γοτθικές εκκλησίες». λέει. Αυτά τα παράθυρα είναι πρωτότυπα και είναι ένα μέρος της ιστορίας αυτού του διαμερίσματος.

Οι αρχιτέκτονες λέγεται ότι βρήκαν τα αρχικά της Marion Davies, παλιάς ηθοποιού του Χόλιγουντ, σκαλισμένα στο τζάκι- και ο εκδότης και πολιτικός William Randolph Hearst ήταν κάποτε ο ιδιοκτήτης. Και η ίδια η πόλη στην οποία βλέπουν αυτά τα παράθυρα είναι επίσης μέρος του θρύλου του Αρμάνι.

Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, τα εγκαίνια της ναυαρχίδας και των κατοικιών- και του εστιατορίου- στο 760 της Madison Avenue γιορτάστηκαν με μια επίδειξη m;odaw και μια εκδήλωση στο Park Avenue Armory, αλλά το ενδιαφέρον του για την πόλη είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.

«Το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική έγινε τη δεκαετία του 1970», λέει ο Armani, «όταν κέρδισα το βραβείο Neiman Marcus. Ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι ανακάλυψης. Το να δω τη Νέα Υόρκη από κοντά για πρώτη φορά μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Με ελκύει η ενέργεια και ο διεθνής χαρακτήρας της πόλης. Παρόλο που η Νέα Υόρκη είναι τόσο διαφορετική από το Μιλάνο σε πολλά, πάντα μου φαινόταν οικεία - ίσως επειδή, ως λάτρης του κινηματογράφου, έχει χαραχτεί στην οπτική μου μνήμη μέσα από τόσες πολλές ταινίες, κατά μεγάλο βαθμό από αυτές του φίλου μου Μάρτιν Σκορτσέζε. Ήταν το όνειρό μου να ζήσω στο Upper West Side, και εκεί κατέληξα».

Και πώς είναι μια μέρα στη ζωή του Giorgio Armani στη Νέα Υόρκη; «Αν κάποιος ερχόταν στο σπίτι μου στη Νέα Υόρκη, θα του σέρβιρα κυρίως ιταλικά πιάτα, όπως tortelli alla piacentina, κοτολέτες, escalope με λεμόνι, ψητό κοτόπουλο, σπαγγέτι πουτανέσκα, απλά τυριά, σαλάτα με αγκινάρες ή puntarelle, ριζότο al salto και κοφτό μακαρονάκι με σάλτσα ντομάτας, φαρφάλε με κολοκυθάκια και σαφράν. Κλασικά και διαχρονικά πιάτα». Και τι μπορεί να μάθει κανείς για ένα είδωλο βλέποντας πού ζει;

«Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα πάρουν μια αίσθηση της αυθεντικότητας, της αφοσίωσης και του πάθους που χαρακτηρίζουν ό,τι κάνω».

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr