Μια ασεβής στον νόμο και στη ζωή αστυνομική επιχείρηση

Για τον 16χρονο Ρομά σήμερα ο λόγος. Τον ανήλικο παραβάτη που προσήλθε σε ένα βενζινάδικο στην Θεσσαλονίκη, έβαλε μια μικρή ποσότητα καυσίμων και εν συνεχεία  έφυγε χωρίς να πληρώσει, για να ακολουθήσει η καταδίωξή του από ομάδα Ασυνομικών. Είναι άγνωστο, πώς άρχισε η καταδίωξη του δράστη, αν δηλ. οι Ασυνομικοί ειδοποιήθησαν από τον ιδιοκτήτη του βενζινάδικου να τον καταδιώξουν και να τον συλλάβουν ή αν τυχαία περνούσαν από εκεί και υπέπεσε

Στην προσπάθειά του να διαφύγει ο ανήλικος παραβάτης άνοιξε πυρ με το όπλο που έφερε (!) εναντίον των Αστυνομικών. Τώρα, πώς βρέθηκε το όπλο στα χέρια ενός ανηλίκου, είναι άλλο θέμα που σχετίζεται με την εν γένει παραβατικότητα των Ρομά. Ένας εκ των διωκτών του πυροβόλησε τον ανήλικο παραβάτη και η σφαίρα του τον βρήκε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά και να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση σε  Μονάδα Εντατικής Θεραπείας νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξή τους και να μπορέσουμε να τα αξιολογήσουμε ορθά.

Όλα άρχισαν με την παραβατική συμπεριφορά του ανηλίκου μπροστά στην αντλία του βενζινάδικου, αφού έβαλε βενζίνη χωρίς να πληρώσει. Λέγεται ότι η αξία της βενζίνης που έβαλε ο 16χρονος Ρομά ανήρχετο στα είκοσι (20) ευρώ.

Αυτή η αξία  προσδίδει στην πράξη του ανηλίκου παραβάτη τον χαρακτήρα ενός ποινικού αδικήματος ευτελούς αξίας, που τιμωρείται, σύμφωνα με το άρ. 377 του Ποινικού Κώδικα, με χρηματική ποινή ή με παροχή κοινωφελούς εργασίας, ενώ για την ποινική  δίωξη της πράξης απαιτείται κατά το άρ 381 παρ. 1 ΠΚ έγκληση του παθόντος, άσχετα αν το αδίκημα του ανηλίκου συνιστά κλοπή ή υπεξαίρεση. Και στις δύο περιπτώσεις η πράξη του καταλαμβάνεται από τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρ. 377 και 381 παρ. 1 ΠΚ με συνέπεια να μη μπορεί να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον του ούτε βέβαια να διενεργηθεί ουδεμία ανακριτική πράξη σε βάρος του, εάν δεν έχει υποβληθεί προηγουμένως η σχετική έγκληση του παθόντος. Στο σημείο αυτό είναι εξαιρετικά θολό το τοπίο του σχετικού περιστατικού, ζήτημα το οποίο όμως έτσι κι’ αλλιώς περνάει σε δεύτερο πλάνο, διότι προέχει η διευκρίνιση της νομιμότητας της καταδίωξης του 16χρονου Ρομά προς τον σκοπό της σύλληψής του.

Όπως ορίζει το άρ. 6 του Συντάγματος, για την σύλληψη κάποιου απαιτείται έκδοση αιτιολογημένου δικαστικού εντάλματος, εκτός εάν συντρέχει περίπτωση επ’ αυτοφώρω σύλληψης, η οποία ρυθμίζεται στο άρ. 242 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, έχουμε δύο μορφές επ’ αυτοφώρω σύλληψης: Αφ’ ενός μεν την γνήσια επ’ αυτοφώρω σύλληψη, κατά την οποία ο δράστης καταλαμβάνεται την στιγμή που διαπράττει το έγκλημα (εν τω πράττεσθαι).

Και αφ’ ετέρου την μη γνήσια ή καταχρηστική επ’ αυτοφώρω σύλληψη, όταν ο δράστης καταδιώκεται αμέσως μετά την πράξη του από δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, καθώς και όταν συλλαμβάνεται σε χρόνο πολύ κοντινό προς την πράξη φέροντας επάνω του αντικείμενα ή ίχνη, από τα οποία συνάγεται η διάπραξη του εγκλήματος. Εξ άλλου, όπως ορίζει ο ίδιος ο νόμος στο άρ. 242 παρ. 2 ΚΠΔ, ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μια από τις δύο τελευταίες περιπτώσεις, εάν πέρασε ολόκληρη η επόμενη ημέρα από την τέλεση της πράξης.

Και σε σχέση με την καταδίωξη  του 16χρονου Ρομά είναι ασαφές, πώς άρχισε αυτή, ώστε να κριθεί, κατά πόσον στοιχειοθετείται ή όχι η μορφή της καταχρηστικής επ’ αυτοφώρω σύλληψης. Ο ιδιοκτήτης πάντως του βενζινάδικου, που θα μπορούσε να φωτίσει την σκοτεινή αυτή πλευρά του περιστατικού, φοβούμενος προφανώς την αντίδραση των Ρομά, σιωπά στο ζήτημα αυτό αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι  Αστυνομικοί παρανόμησαν ενεργώντας αυτεπαγγέλτως,  όταν άρχισαν της καταδίωξη του 16χρονου Ρομά. Βέβαια μετά την έναρξη της καταδίωξης του ανηλίκου παραβάτη οι πυροβολισμοί αυτού εναντίον των Αστυνομικών που τον κατεδίωκαν ουδεμία αμφιβολία καταλείπουν ως προς την νομιμότητα της καταδίωξης του από το σημείο εκείνο με την διαδικασία του αυτοφώρου.

Σε κάθε περίπτωση, όπως και να έχει το ζήτημα, η προβληματική που θέτει το εν λόγω  περιστατικό εστιάζεται στην νομιμότητα της χρήσεως του όπλου εναντίον του 16χρονου Ρομά εκ μέρους του Αστυνομικού που συμμετείχε στην ομάδα της καταδίωξης αυτού. Πρέπει να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με την εικόνα που περνάει προς τα έξω, όλοι οι Αστυνομικοί, εξ όσων γνωρίζω, εκπαιδεύονται θεωρητικά και πρακτικά σχολαστικά στις Σχολές της Αστυνομικής Ακαδημίας (Σχολή Αστυφυλάκων και Σχολή Αξιωματικών) επάνω στο θέμα των αστυνομικών επιχειρήσεων και της χρήσεως του όπλου κατά την διεξαγωγή αυτών.

Μαθαίνουν ότι σε όλες ανεξαιρέτως τις αστυνομικές επιχειρήσεις, ακόμη κι’ αν αυτές σχετίζονται με  επικίνδυνους κακοποιούς, το όπλο είναι το έσχατο καταφύγιο του Αστυνομικού που πρέπει να το χρησιμοποιεί μόνο για την εξουδετέρωση και όχι για την θανάτωση ενός κακοποιού, καθώς και μόνο για την υπεράσπιση της ζωής του, όταν δεν μπορεί να την προστατεύσει με άλλον τρόπο. Σε ουδεμία άλλη περίπτωση. Δυστυχώς όμως ορισμένοι Αστυνομικοί λησμονούν όσα εδιδάχθησαν, όταν αναλαμβάνουν δράση. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν εντελώς επιπόλαια το όπλο ως μέσο πρώτης ευκαιρίας με τραγικά πολλές φορές αποτελέσματα για τους πολίτες και με ολέθριες συνέπειες για τους ίδιους.

Η συμπεριφορά τους αυτή συντηρεί το σύνθημα των αναρχικών «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», το οποίο αδικεί την σπουδαία προσφορά της Αστυνομίας  στην υπόθεση της δημόσιας ασφάλειας, αφού οι Αστυνομικοί διακινδυνεύουν κάθε στιγμή την ζωή τους στον αγώνα κατά του εγκλήματος και των κακοποιών, για να απολαμβάνουμε εμείς την ησυχία μας.  Είναι αυτή που εκτός των άλλων θέλουν να διαταράξουν και οι υβριστές των Αστυνομικών αναρχικοί, αφού η Αστυνομία αποτελεί «ανάχωμα» στις ανομίες τους.

Εν πάση περιπτώσει η ενέργεια του Αστυνομικού να πυροβολήσει με το όπλο του το αυτοκίνητο του διαφεύγοντος ανηλίκου Ρομά δείχνει, πόσο φθηνά αποτιμά αυτός την ανθρώπινη ζωή. Και δεν χρειάζεται να έχει μάθει καλά ένας Αστυνομικός το Σύνταγμα,  που προστατεύει  απολύτως την ανθρώπινη ζωή, για να αντιληφθεί την σπουδαιότητα του αγαθού που ευτελίζει, όταν στρέφει το όπλο του εναντίον ενός πολίτη. Αποτελεί κοινό μυστικό όλων μας ότι η ζωή  βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας όλων των αγαθών που υπάρχουν στον κόσμο.

Γι’ αυτό και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε όλοι με τον σεβασμό που της ανήκει. Είναι άλλωστε δωρεά του Θεού στους ανθρώπους. Συνεπώς η ασέβεια προς αυτήν συνιστά πρωτίστως ασέβεια προς τον Θεό. Και δεν σχετικοποιείται ασφαλώς η αξία της ζωής εκ του γεγονότος ότι ο φορέας της είναι άνθρωπος της παρανομίας. Η παρανομία ενός ατόμου ως φορέα της ζωής και η παρανομία ενός  οργάνου της κρατικής καταστολής δεν αποτελούν συμψηφίσιμα μεγέθη. Ο καθένας φέρει την ευθύνη της δικής του παρανομίας. Ούτε βέβαια μπορεί να δικαιολογηθεί η ασεβής προς την ζωή ενέργεια ενός Αστυνομικού με τον ισχυρισμό ότι «τού έριξα, διότι υπήρχε κίνδυνος να διαφύγει».

Ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου να ήταν ο δέκτης της βολής του Αστυνομικού, είναι προτιμότερο να διαφύγει ένας κακοποιός, παρά να φύγει μια ανθρώπινη ζωή. Πολύ περισσότερο, όταν καταδιώκεται κάποιος για ένα ασήμαντο ποινικό αδίκημα.

Είναι επιτέλους καιρός να σοβαρευθούν τα όργανα της κρατικής καταστολής και να μη προβαίνουν σε απερίσκεπτες ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο ή βλάπτουν την ζωή των πολιτών. Από την άλλη όμως μεριά πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η αποδοκιμασία της πράξης του Αστυνομικού δεν νομιμοποιεί τις παρανομίες, στις οποίες προέβησαν οι Ρομά με αφορμή το σχετικό τραγικό περιστατικό. Ούτε δικαιώνει ασφαλώς το κεντρικό σύνθημά τους, με το οποίο μια απερίσκεπτη ενέργεια ενός Αστυνομικού χρωματίζει συλλήβδην ως ρατσιστική την στοχοποίηση των Ρομά από την Αστυνομία.

Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ρομά αποτελούν με τις πράξεις τους (κλοπές, ληστείες, εμπόριο όπλων, διακίνηση ναρκωτικών κλπ.) μάστιγα για τις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες έχουν εγκατασταθεί. Πρέπει συνεπώς να αναλογισθούν όλοι τις ευθύνες τους και να φροντίζουν να ρυθμίζουν την συμπεριφορά τους προς όσα επιτάσσει η νομιμότητα.

The post Μια ασεβής στον νόμο και στη ζωή αστυνομική επιχείρηση appeared first on Dogma.