Εκλογές και «αχρωμάτιστο» ρἀσο

Λίγο πριν τις Εθνικές Εκλογές στην Πατρίδα μας και, παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις και εν πολλοίς απαγορεύσεις μητροπολιτών διά σχετικών Εγκυκλίων, ώστε οι ιερείς να μην αναμειχθούν στα προεκλογικά σενάρια με οιονδήποτε τρόπο, πληθαίνουν οι φωνές για την έμμεση και άλλοτε άμεση ανάμειξη πολλών κληρικών στα ζητήματα της «κάλπης».

Δεν αναφέρομαι σε φωτογραφίες υποψηφίων που, σε αυτές τις περιπτώσεις, ευγένεια και

μόνο χαρακτηρίζει όσους αρχιερείς και ιερείς αποδέχονται να φωτογραφηθούν μαζί τους εν όψει των εκλογών! Όχι! Γράφω για εκείνες τις ιδιαίτερες στιγμές που ο φωτογραφικός φακός, κυρίως στην επαρχία, αποθανατίζει το ιερό ράσο να συμπεριλαμβάνεται στους ακροατές κεντρικής ομιλίας υποψηφίου, κάτι που δεν ταιριάζει, δεν συμβαδίζει με την εν γένει ιερατική κλίση και ποιμαντική διακονία του ιερωμένου.

Βέβαια, αντιλαμβάνομαι πως οι πιέσεις είναι πολλές, οι «φιλικές» και «διπλωματικές» υποχρεώσεις επιβάλλουν ένα πιο κοινωνικό προφίλ, πιο φιλελεύθερο και σύγχρονο, απαγκιστρωμένο από αγκυλώσεις και μικροφοβίες του παρελθόντος. Πλην, όμως, το ράσο δεν έχει χρώμα! Δεν πρέπει να έχει χρώμα. Το χρώμα του είναι πένθιμο, σταυροαναστάσιμο, ασχημάτιστο πολιτικά γι᾿ αυτό και απηλλαγμένο από κομματικές τοποθετήσεις και προτιμήσεις.

Ρώτησαν τον Γέροντα Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη σχετικά με την επίδραση των εκάστοτε εκλογών στην Εκκλησία και την όλη θέση των κληρικών μας. Και εκείνος ο μακάριος και χαρισματικός Γέροντας, απάντησε: «Αν ήθελε ο ιερέας να έχει γνώμη για τα πολιτικά, να μη γινόταν ιερέας. Ως άνθρωπος, ως λαϊκός, ως ιερέας ακόμη μπορεί να έχει γνώμη και θέση, όμως ποτέ αυτή δεν πρέπει να κοινοποιείται, να εκφράζεται, να γνωστοποιείται. Διαφορετικά, μεταβάλλεται η ποιμαντική θέση και διακονία του. Ως διάκονος και λειτουργός των θείων μυστηρίων του Χριστού, ως ιερουργός και μύστης της θείας χάριτος, ο ιερεύς πρέπει να στέκεται στις επάλξεις, να εμπνέει σεβασμό, να κερδίζει αβίαστα την εκτίμηση και την αγάπη από όλο το ποίμνιο. Θέλει, λοιπόν, προσοχή μεγάλη. Τα όρια είναι λεπτά, δεν αργεί να καταστεί το ράσο σημείο και «σημαία» προεκλογικής προπαγάνδας και σκανδαλισμού των ποιμενομένων».

Είναι βέβαια, και όσοι ιερείς διατείνονται ότι πολλοί πολιτευτές, όλο το προηγούμενο διάστημα απ᾿ αυτό της προεκλογικής περιόδου, στάθηκαν δίπλα στα προβλήματα της ενορίας, βοήθησαν, δραστηριοποιήθηκαν, ενήργησαν, έπραξαν και, πράγματι, συμβαίνει αυτό σε πολλές περιπτώσεις. Και; Τι σημαίνει αυτό; Μου θυμίζει το μύθο της Περόν που, κατά κάποιο τρόπο, παραλληλίζεται με τη δική μας παροιμία «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αλήθεια, έτσι θα λειτουργήσουμε; Έτσι θα πορευθούμε;
Ας αφήσουμε τον κόσμο να σκέπτεται ελεύθερα. Άλλωστε, ένας γάλλος φιλόσοφος, υπέρμαχος της ανεξιθρησκείας και του διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, πριν περίπου 300 χρόνια, ο Φρανσουά Μαρί Αρουέ, γνωστός και ως Βολταίρος (1694-1778), είχε υπερασπισθεί ακόμη και με το τίμημα της ζωής του το δικαίωμα των ανθρώπων να λέγουν ελεύθερα όσα σκέπτονται!

Θέλουμε, λοιπόν, «αχρωμάτιστο» το ράσο. Έτσι διδαχθήκαμε, αυτά διαβάσαμε, αυτά ζήσαμε έως τώρα, αυτά μάς δίδαξε η Ιερά Παράδοση μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μας. Και, ταυτόχρονα, ας απομονώσουμε όσες «ιερές» φωνές παρεκκλίνουν της αρχικής οδού, αυτής της ποιμαντικής και θυσιαστικής εν Χριστώ αφιερώσεως και διακονίας διά βίου.

The post Εκλογές και «αχρωμάτιστο» ρἀσο appeared first on Dogma.