Δημητριάδος Ιγνάτιος: Ζούμε σε έναν κόσμο που οι καρδιές έχουν σκληρύνει

Αδελφοί μου,

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΧΩ

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀκοῦμε γιά ἀκόμη ἔνα συγκινητικό θαῦμα ποῦ τονίζει τήν ἀξία τῆς πίστεως και τῆς ἀγάπης ἐνός τυφλοῦ ἀνθρώπου πρός τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἐπαιτοῦσε ζητῶντας βοήθεια ἀπό τούς περαστικούς. Ὅταν πληροφορήθηκε ἀπό τούς διαβάτες ὅτι ὁ Ἰησούς ἐπρόκειτο νά περάσει ἀπό ἐκείνη την περιοχή, ὑποβασταζόμενος σηκώθηκε καί ἄρχισε νά φωνάζει δυνατά, μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του: «Ἰησού υἱέ Δαβίδ ἐλέησόν με». Παρά τήν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νά τόν κάνουν νά σιωπήσει, ἐκεῖνος συνέχισε νά

φωνάζει ἀκόμη πιο δυνατά. Ὁ Κύριος τότε ἐνωτίζεται τήν κραυγή, πρωτίστως τῆς ψυχῆς τοῦ καί δευτερευόντως τοῦ στόματός του καί ζητᾶ ἀπό τούς μαθητές του νά τον φέρουν κοντά του. Ὁ Ἰησούς, τότε, τόν ρωτᾶ τί θέλει να κάνει γιά ἐκεῖνον, πῶς μπορεῖ να τόν βοηθήσει. Ο Κύριος δέν ἀγνοεῖ τήν άνάγκη τοῦ τυφλοῦ να δεῖ καί πάλι τό φῶς, ἀλλά ρωτᾶ γιά νά φανεῖ καθαρά καί κρυστάλλινα ἡ διακριτική ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου χωρίς βία καί καταναγκασμό, ἀλλά νά ὑπερτονιστεῖ καί ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου στό θαῦμα. Ὁ τυφλός τοῦ ἀπάντησε ὅτι ἐπιθυμεῖ νά ξαναδεῖ.  Ὁ Ἰησούς τόν θεραπεύει, δίνοντάς του τήν ὅραση τοῦ σώματος λέγοντάς του: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε»,  ἡ πίστη σοῦ ὄχι μόνο θεράπευσε τά μάτια σοῦ ἀλλά καί τήν ψυχή σου.

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ μᾶς ὑπενθυμίζει πόσο σημαντική εἶναι ἡ πίστη καί ἡ προσευχή στή σχέση μᾶς μέ τόν Θεό. Ὁ τυφλός δεν σταματᾶ νά ζητᾶ, νά γίνεται φορτικός γιά τούς ἀνθρώπους, δέν ἀφήνει τήν ἀδιαφορία τῶν γύρω τοῦ νά τόν ἀποθαρρύνει στό αἴτημά του πρός τόν Θεό. Το ἵδιο πρέπει νά πράττουμε καί ἑμεῖς, νά ἐμπιστευόμαστε στόν Θεό τόν πόνο μας, νά Τόν καλοῦμε να παρέμβει στή ζωή μας χωρίς νά σταματοῦμε να ζητοῦμε τή βοήθειά Του καί κυρίως νά μή γινόμαστε ἐμπόδιο σέ ὅσους ἐπιθυμοῦν να Τόν πλησιάσουν, νά πιστέψουν καί νά Τόν ἀγαπήσουν. Ἀκριβῶς αὐτή ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη μᾶς γιά τό πρόσωπο τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ μᾶς συγκεντρώνει κάθε φορά, σέ κάθε Θεία Λειτουργία νά κοινωνήσουμε τό ἀναστημένο Σῶμα καί Αἷμα Του. Εἶναι, ὅμως, μόνο αὐτό ἀρκετό, νά Τόν πιστεύουμε καί νά Τόν ἀγαποῦμε; Το ξέρουμε πῶς δέν εἶναι.

ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

Τό ἐλπίζουμε καί τό θέλουμε. Δέν εἶναι ὅμως πάντα εὔκολο. Καί ἰδιαίτερα στίς μέρες μας γίνεται ἀκόμα δυσκολότερο, καθώς ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, ὅπου οἱ καρδιές ἔχουν σκληρύνει καί τά κριτήρια ἀξιολόγησης τῶν ἀνθρώπων δέν στηρίζονται στήν ἀγάπη. Ἡ ἐποχή μας ἐκτιμάει τόν πλοῦτο, ἐκτιμάει τήν δύναμη. Αὐτά εἶναι τά κριτήρια κατάταξης τῶν ἀνθρώπων. Καί δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού κι ἐμεῖς παρασυρόμαστε, θεωρώντας ἀξιόλογους τούς διάσημους, τούς ἰσχυρούς, τούς ἱκανούς νά παράγουν καί νά καταναλώνουν. Ἴσως δέν τό ἀντιλαμβανόμαστε πώς, συχνά, αὐτά τά κριτήρια λειτουργοῦν μέσα μας. Δέν τό ἀντιλαμβανόμαστε, ὅμως, μέχρις ὅτου βρεθοῦμε μπροστά σέ κάποιους ἀνθρώπους, πού τό οἰκονομικό σύστημα καί ἡ εὐρύτερη κοινωνία στέκονται ἀπέναντί τους ἀμήχανα καί σιγά-σιγά, σχεδόν ἀνεπαίσθητα, τούς περιθωριοποιοῦν. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, στούς ὁποίους ἡ διαταραγμένη ὑγεία ἔχει ἀλλάξει ριζικά τή ζωή τους καί τούς ἔχει ὁδηγήσει σέ μία καθημερινότητα ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τήν δική μας. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού, ἴσως, ἀπο τό ξεκίνημα τῆς ζωῆς τους φέρουν ἕνα σταυρό καί κάποιοι ἄλλοι στούς ὁποίους ἕνα ξαφνικό γεγονός ἀνέτρεψε ἐντελῶς τά σχέδια καί τά ὄνειρά τους.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Εἶναι, συχνά, πικρή ἡ στάση τῆς κοινωνίας ἀπέναντι στήν κάθε εἴδους ἀναπηρία. Μοιάζει συχνά τό κοινωνικό σύνολο ἁπλῶς νά τούς ἀνέχεται, ἤ, ἀκόμα χειρότερα, νά τούς θεωρεῖ ἕνα βάρος. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, γιά τούς ὁποίους ἕνα οἰκονομικό σύστημα, πού ἔχει ὡς μοναδικό στόχο τήν αὔξηση τῆς παραγωγῆς καί τοῦ πλούτου δυσανασχετεῖ, διότι πρέπει νά σπαταλήσει πόρους γιά τήν ὑγεία καί τήν συντήρησή τους. Ἀλλά καί ὅλοι μας, ἐμεῖς, οἱ καθημερινοί ἄνθρωποι, δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ἡ ἀναπηρία μᾶς δημιουργεῖ μία συστολή, ἕνα… «μάγκωμα». Νά εἶναι ὁ φόβος μήπως βρεθοῦμε στήν ἴδια θέση, νά εἶναι ἡ λύπηση πού δέν ξέρουμε πῶς νά τήν κρύψουμε;

Εἶναι ἀλήθεια πώς, συχνά, ἡ ἀνατροφή πού δεχτήκαμε ἔχει γεμίσει τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας μέ στερεότυπα. Ἀκόμη καί ἡ θρησκευτική μας ἀνατροφή ἔδινε συχνά χῶρο στήν ἄποψη πώς ἡ ἀναπηρία ἀποτελεῖ θεία τιμωρία γιά ἁμαρτίες γονέων καί τέκνων. Τά ξεπερνᾶμε αὐτά, σιγά-σιγά. Καί συστηματικά, ὀφείλουμε νά ἀπομακρυνόμαστε, ἀλλά καί νά ἀπομακρύνουμε τά παιδιά μας ἀπό τέτοιου εἴδους βαθιά ἀθεολόγητες καί βαθειά ἀντιορθόδοξες προκαταλήψεις.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!

Τό πρόβλημα ὅμως, σέ πρακτικό ἐπίπεδο, παραμένει. Οἱ χῶροι πού κινούμαστε καί ζοῦμε εἶναι σάν νά ἀδιαφοροῦν γιά ἀνθρώπους μέ προβλήματα ὑγείας. Οἱ ὑπηρεσίες καί ὁ τρόπος λειτουργίας τῶν πόλεών μας, ὠθοῦν συνεχῶς τούς ἀναπήρους ἀδελφούς μας στό νά ἀπομονώνονται καί νά ἐξαφανίζονται ἀπό τήν κοινωνική ζωή. Ἀλλά καί ἐμεῖς, εἶναι ἀλήθεια πώς, συχνά, αἰσθανόμαστε ἀδύναμοι νά ἐπηρεάσουμε τίς ἐπιλογές ἐκείνων πού κυβερνοῦν καί διοικοῦν, προκειμένου νά κάνουμε εὐκολότερη τή ζωή τῶν ἀδελφῶν μας μέ περιορισμένες δεξιότητες. Τό πρόβλημα ὅμως δέν εἶναι οὔτε κοινωνικό, οὔτε πολιτικό. Εἶναι βαθύτατα πνευματικό!

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Ἡ ἐπαφή μας μέ αὐτούς τούς ἀδελφούς μας μπορεῖ καί πρέπει νά ἀποτελέσει γιά μᾶς εὐκαιρία ἐμβάθυνσης τῆς σχέση μας μέ τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἡ βαθιά μας ἀγάπη πρός τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, εἶναι βέβαιο πώς θά βαθύνει τήν ἀδελφική μας σχέση μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, χωρίς καμία διάκριση καί χωρίς κανέναν διαχωρισμό. Οἱ ἀνάπηροι ἀδερφοί μας μπορεῖ κατά καιρούς νά δέχονται ἀπρόσωπα ἐπιδόματα ἤ ἕναν διακριτικό οἶκτο. Αὐτό ἴσως καί νά λύνει βιοτικά προβλήματα, δέν παρηγορεῖ ὅμως τήν καρδιά τους, ἡ ὁποία διαρκῶς πικραίνεται ἀπό ἕνα αἴσθημα διάκρισης καί περιθωριοποίησης. Καί αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι, καί ἐμεῖς καί ἐκεῖνοι, ἀλλά καί κάθε ἀνθρώπινη ψυχή ἕνα μόνο χρειάζεται: ἀγάπη, καρδιακή συμπαράσταση καί βαθιά ἐνσυναίσθηση! Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν πνευματικές δεξιότητες, στίς ὁποῖες ὑστεροῦμε πολύ. Καί δέν εἶναι λίγες οἱ φορές, ὅπου ἡ σωματική ἀναπηρία πολλῶν συνανθρώπων μας ἀποτελεῖ εἰκόνα τῆς δικῆς μας πνευματικῆς ἀναπηρίας.

Γιά τούς λόγους αὐτούς, ἡ πνευματική ζωή, ἐκτός πολλῶν ἄλλων, ἀποτελεῖ καί πηγή ρεαλιστικῶν καί ἐφαρμόσιμων λύσεων, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα ἐλάφρυνσης τῶν βαρῶν πού ὑπομένουν οἱ ἀνάπηροι συνάνθρωποί μας. Στὀ σημεῖο αὐτο δέ θά πρέπει νά ξεχνάμε καί τόν σταυρό τόν ὁποῖο σηκώνουν καθημερινά καί οἱ οἰκογένειες τῶν ἀναπήρων ἀδελφῶν μας! Οἱ δικές μας γεμᾶτες ἀπό ἀγάπη καρδιές, αὐξάνουν καί τήν ἀνθρώπινη εὐφυΐα στήν εὕρεση λύσεων πού θά ὁδηγήσουν τήν κοινωνία μας σέ μία βαθιά ἀδελφοσύνη, βασισμένη στήν ἐπικοινωνία τῶν ψυχῶν καί ὄχι στήν σύγκριση τῶν σωματικῶν δυνάμεων. Ἡ λύση στή διάκριση καί τήν περιθωριοποίηση τῶν ἀναπήρων συνανθρώπων μας θά προέλθει μόνον ἀπό τή μεταμόρφωσή μας. Ὅταν ἐμεῖς ἀπό ἀνθρώπους ἐγωισμοῦ θά μεταμορφωθοῦμε σέ ἀνθρώπους ἀγάπης!

ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΔΙΚΤΥΟ ΦΟΡΕΩΝ ΥΓΕΙΑΣ

Ὅλων αὐτῶν ἀπόδειξη ἀποτελεῖ καί ἡ πρόσφατη ἵδρυση τοῦ Ἄτυπου Δικτύου Φορέων καί Ὀργανισμῶν Ὑγείας, τό ὁποῖο ἱδρύθηκε πρίν ἕναν ἀκριβῶς χρόνο μέ πρωτοβουλία τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Τό Δίκτυο αὐτό ἀποφάσισε νά συνενώσει τόν ζῆλο, τίς δυνάμεις καί τίς ἰδέες ἀνθρώπων καί ὁμάδων, πού ἔχουν θέσει ὡς πρώτη προτεραιότητα τήν ἀνακούφιση ἀνθρώπων μέ ποικίλα προβλήματα ὑγείας. Τά ἀποτελέσματα ἐντυπωσίασαν ὅλους τούς ἐμπλεκομένους διότι ἀπεδείχθη πώς ἡ ἑνότητα καί ἡ συνεργασία εἶναι σέ θέση νά ἀναπληρώσουν πλῆθος κρατικῶν δυσλειτουργιῶν καί ἐλλείψεων καί νά γεννήσουν θαύματα!

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Κάθε ἐνδιαφέρον, κάθε μέριμνα καί κάθε δράση γιά ἀνακούφιση τῶν ἀναπήρων ἀδελφῶν μας καί τῶν οἰκογενειῶν τους, ἀποτελεῖ συγχρόνως πρόκληση ἀξιολόγησης τοῦ δικοῦ μας ἀνθρωπισμοῦ καί τῆς δικῆς μας πνευματικῆς προόδου. Ἡ θυσιαστική ἀγάπη καί τό διαρκές ἐνδιαφέρον πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ζοῦν μία διαφορετική καθημερινότητα ἀπό τή δική μας, μεταβάλλουν τήν πίστη μας σέ πράξη, συμβάλλουν ὅσο τίποτε ἄλλο στήν κοινωνική μας συνοχή καί ἀνοίγουν δρόμους γιά πρωτόγνωρες σχέσεις, ἀλλά καί βαθιά ὑπαρξιακή ἱκανοποίηση. Κυρίως, ὅμως, ἀπαλλάσσουν πλῆθος ἀδελφῶν μας ἀπό τό νά αἰσθάνονται ἀποδέκτες λύπησης καί οἴκτου καί ἀνοίγουν στήν ψυχή τους φτερά δημιουργίας, ἀνάτασης καί ἐλπίδας. Ἡ Μητρόπολή μας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς Παγκόσμιας Ἡμέρας Ἀτόμων μέ Ἀναπηρία στίς 3 Δεκεμβρίου, μέσα ἀπό τό «Ἄτυπο Δίκτυο Φορέων Ὑγείας Μαγνησίας» πού ἔχει συγκροτήσει καί στό ὁποῖο συμμετέχουν Φορεῖς καί Σύλλογοι Ὑγείας καί Ἀναπηρίας, διοργανώνει καί φέτος Ἐκδηλώσεις καί Δράσεις μέ σκοπό τήν εὐαισθητοποίηση ὅλων μας.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μποροῦμε καί πρέπει νά ἀποκτήσουμε νοῦν καί «ματιά» Χριστοῦ καί νά ἀξιολογήσουμε τούς ἀνθρώπους μέ βάση τά δικά Του κριτήρια. Κριτήρια πού, τελικά, συμπυκνώνονται σέ ἕνα:

Ἀγάπη ἀληθινή, ἀγάπη ἀνυπόκριτη, ἀγάπη ἀνιδιοτελής, ἀγάπη στό «κατ΄ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν» Ἐκείνου πού μᾶς ἀγάπησε καί ἔφτασε, καθημαγμένος καί σωματικά πλήρως ἐξασθενημένος, στόν Σταυρό!

Ὁ δικός Του Σταυρός καθημερινά ὑψώνεται γύρω μας, στά πρόσωπα κάποιων παιδιῶν Του, πού περιμένουν ἀπό μᾶς τήν γλυκιά ματιά, τήν θερμή καρδιά καί τό ἀποτελεσματικό ἔργο.

Ἄς μήν τούς τό στερήσουμε!
Ἀμήν.

Μέ εὐχές ἐκ βάθους καρδίας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

The post Δημητριάδος Ιγνάτιος: Ζούμε σε έναν κόσμο που οι καρδιές έχουν σκληρύνει appeared first on Dogma.