Αντιμέτωποι με τα φαντάσματά τους

Ποιος έβγαλε τον Κουφοντίνα; Και γιατί τον έβγαλε τώρα; Το ερώτημα αυτό πλανάται τα τελευταία 24ωρα πάνω από την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Οι μεν κατηγορούν τους δε και όλοι ζητούν την αλλαγή του νόμου. Το είπε ακόμη και ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης ότι διαφωνεί με αυτόν. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν καβάλα στο άλογο. Η τρίτη αξιολόγηση έστω

και με αστερίσκους φαίνεται να πηγαίνει καλά, οι δηλώσεις έστω και με υποδείξεις είναι θετικές, στο στρατόπεδο της μικροπολιτικής σκηνής η ξαναζεσταμένη είδηση (που μόνο είδηση δεν ήταν) για την σύζυγο του Κυριάκου Μητσοτάκη –υπάρχει πλήρης αναφορά στο βιογραφικό της– επικοινωνιακά είχε κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ κατήγορο. Και έτσι ξαφνικά, προέκυψε ένας Κουφοντίνας.

Το «πιστόλι» της 17Ν με τους 11 φόνους και τα 11 ισόβια, μετά από 16 χρόνια πέρασε την πύλη των φυλακών για να περάσει ένα 48ωρο με την οικογένειά του. Παραβλέποντας τον νόμο –που εν μέρει έχει πειραχτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένο πως ο προηγούμενος απαιτούσε 18 χρόνια φυλακής πριν από την άδεια στα ισόβια– όλοι στέκονται στο ηθικό σημείο της υπόθεσης, διεκδικώντας μια συγγνώμη. Απαίτηση ουσίας ή εντυπώσεων, σε κάθε περίπτωση τέθηκε. Και η ουσία παραβλέφθηκε.

Άνοιξε το χρονοντούλαπο

Με την έξοδο του Δημήτρη Κουφοντίνα από την φυλακή άνοιξε ένα χρονοντούλαπο και οι του ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να αντιμετωπίσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος τους. Γιατί δεν είναι μυστικό ότι η πολιτική έκταση της δολοφονικής ομάδας είχε πολλούς υποστηρικτές. Κάποιοι του δικαιολογούσαν πολιτικό άλλοθι μέχρι την στιγμή που άρχισαν οι παράπλευρες απώλειες, όπως για παράδειγμα χαρακτηρίστηκε από τους ίδιους η δολοφονία Αξαρλιάν.

Ακόμα και τότε όμως κάποιοι επέλεξαν να κάνουν πως δεν βλέπουν και έμειναν πιστοί στις… ιδέες της 17Ν. Μόνο που… από τότε που οι εμπλεκόμενοι στον ΕΛΑ και στην 17Ν πέρασαν το κατώφλι της Βουλής, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πώς θα μπορούσε άραγε ένα κόμμα εξουσίας, μια κυβέρνηση να παραχωρεί το μονοπώλιο της βίας που διαθέτει ως κράτος; Και πώς θα μπορούσε να υιοθετήσει επαναστατικές ασκήσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την δική τους εξουσία; Εξ ορισμού οι δυο τους βρίσκονται απέναντι: από την μία οι επαναστάτες και από την άλλη η εξουσία, όποιος και αν την εκπροσωπεί.

Φυσικά, το κράτος δεν είναι εκδικητής και αν κάποιος –ακόμα και ο Κουφοντίνας– δικαιούται την άδεια, θα πρέπει να την πάρει. Αυτό είναι το βασικό επιχείρημα.

Η σεναριολογία…

Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα, το γιατί τώρα, επί της ουσίας δεν υπάρχει. Στα πολιτικά πηγαδάκια καταγράφεται έντονη σεναριολογία. Άλλοι βλέπουν «γαλάζιο» δάκτυλο για να προστατέψει την Νέα Δημοκρατία. Το σενάριο αυτό όμως σκοντάφτει στο γεγονός ότι τα δύο από τα τρία μέλη της επιτροπής τοποθετούνται υπηρεσιακά, μιας και πρόκειται για υπαλλήλους και όχι δικαστικούς. Αυτό σημαίνει πως τα μέλη της επιτροπής στο σύνολό τους ή κατά πλειοψηφία θα είχαν την ίδια άποψη ή θα είχαν άλλους λόγους για να την υποστηρίξουν. Δύσκολο…

Στον αντίποδα, έρχεται το σενάριο που θέλει την κυβέρνηση να εξυπηρετείται από την εξέλιξη αυτή. Το γιατί, ακούγεται ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις που έχουν γίνει, η Ν.Δ. φέρεται να βρίσκεται στο ανώτερο σημείο της συσπείρωσής της. Όχι όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αιμορραγεί από αριστερά και στην περίπτωση που θα μπορούσε να επαναπατρίσει κάποιους –σίγουρα όχι όλους– από εκείνους που του έχουν γυρίσει την πλάτη, ίσως να μπορούσε να ανατρέψει και τα δεδομένα. Χρειάζεται όμως αριστερά άλλοθι. Έως και ακραία αριστερά άλλοθι για να το πετύχει.

…και οι πονοκέφαλοι

Επιπλέον, με δεδομένο πως η υπόθεση «Μαρέβα» ξεφούσκωσε άμεσα αλλά τις επόμενες μέρες έρχονται ζητήματα καυτά για το Μαξίμου, η ατζέντα θα πρέπει να αλλάξει δραστικά. Το πρώτο πρόβλημα είναι οι πλειστηριασμοί, για τους οποίους ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει διαβεβαιώσει πως θα προχωρήσουν (βλ. ρεπορτάζ σελ. 5). Μεγάλο χτύπημα στην καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ που βροντοφώναζε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Ή οι κραυγές του Τσίπρα που ακούμε δύο φορές το 24ωρο από τον Βουλαρίνο του ΣΚΑΪ: «Ας μην να τολμήσουν να προβούν σε πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας».

Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος πονοκέφαλος, καθώς η ΕΕ αναθεωρεί τις προβλέψεις της για την ελληνική ανάπτυξη στο 1,5% από το 2,1%, κάτι που σε χρήματα αποτιμάται στο 1 δισ. ευρώ, το οποίο από κάπου θα πρέπει να βρει η κυβέρνηση. Και το πιθανότερο με εξτρά μέτρα.

Αν προσθέσουμε την αναστάτωση στην Υγεία με τις απεργίες των νοσοκομειακών γιατρών, τις αντιδράσεις των καναλαρχών και των εκδοτών για τις αλλαγές στον ασφαλιστικό οργανισμό των δημοσιογράφων, την επερχόμενη αντίδραση των ίδιων των δημοσιογράφων μόλις αποσαφηνιστούν οι αλλαγές στην περίθαλψη και την επικούρησή τους, η εικόνα γίνεται ιδιαιτέρως επικίνδυνη για το Μέγαρο Μαξίμου. Σε σημείο που να απειλεί τους εορτασμούς για την έξοδο από τα Μνημόνια!

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν και οι περιπέτειες του Πάνου Καμμένου τόσο με τα F16 όσο και με την Σαουδική Αραβία.

Νομικά κενά…

Πέρα από την όποια πολιτική αξιοποίηση της άδειας Κουφοντίνα, το επεισόδιο αυτό έρχεται για να αναδείξει τα νομικά κενά του σωφρονιστικού συστήματος. Όπως ορθά σχολιάστηκε από πολλούς, οι άδειες θεσπίστηκαν ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για την επανένταξη στην κοινωνία των σωφρονισμένων πια.

Με την διαφορά ότι ο ίδιος ο νόμος θα πρέπει να αλλάξει και να προβλέπει εξαιρέσεις. Με ποια λογική ένας κατά συρροή βιαστής, παιδόφιλος ή κατά συρροή δολοφόνος που αυτοαποκαλείται «πολιτικός κρατούμενος» όπως στην περίπτωση Κουφοντίνα, δικαιούται άδεια; Πόσω δε όταν εμφανίζεται αμετανόητος για τις πράξεις του που γκρέμισαν όνειρα, έκλεισαν σπίτια και ορφάνεψαν παιδιά. Η τροποποίηση αυτή θα πρέπει να πάει στην Βουλή την Δευτέρα κιόλας το πρωί. «Α»