Μπίλλια στο πράσινο για τη Θεσσαλονίκη

του Αθανάσιου Σαρόπουλου*

Δεν επικαλούμαι το πράσινο κομματικά, ούτε φυσικά αναφέρομαι σε χρώματα της ρουλέτας. Εννοώ, όμως, πως αν η Θεσσαλονίκη θέλει ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης για τις σημερινές και τις επόμενες γενιές, οφείλει να «ποντάρει» και στο πράσινο. Εκείνο της φύσης. Στην προστασία του και στον εμπλουτισμό του.

Στη Θεσσαλονίκη, η αναλογία πρασίνου ανά

κάτοικο είναι μόλις 2,7 τετραγωνικά μέτρα, με τον πήχη της «υγιεινής» αναλογίας που θέτουν η Ε.Ε. και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, να είναι 10 τετραγωνικά ανά κάτοικο. Πρέπει λοιπόν να τετραπλασιάσουμε το πράσινο για τη υγεία μας. Και αυτό το δεδομένο προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στην προώθηση της διαμόρφωσης του μητροπολιτικού πάρκου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, για το οποίο τόσα χρόνια συζητάμε.

Αυτό προϋποθέτει αποτελεσματικότητα, η οποία δυστυχώς είναι το αδύνατο σημείο της σημερινής διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ακόμα και για τη σωστή οικολογία λοιπόν, είναι αναγκαία μια τεχνοκρατικώς άρτια διοίκηση, με τεχνοκράτη δήμαρχο που να προάγει την αποτελεσματικότητα των έργων για την κοινωνία και όχι μόνο την αποτελεσματικότητα των λόγων για την επικοινωνία.

Γι` αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα, που ακούγεται τόσο έντονα η πιθανή υποψηφιότητα του προέδρου του ΤΕΕ/ΤΚΜ Πάρι Μπίλλια, ενός ανθρώπου που δημιούργησε και δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα από την κοινωνία και τους φορείς της πόλης, με πολλά «ένσημα» αποτελεσματικότητας στο ενεργητικό του.

Ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης άλλωστε είναι κρίσιμος και για την προστασία και την ορθή διαχείριση του υφιστάμενου πρασίνου. Μια ανάγκη που αναδείχθηκε με τραγικές προεκτάσεις στην Κινέτα και στο Μάτι της Αττικής. Η προ ετών κατάργηση της εξειδικευμένης δυνατότητας δασοπυρόσβεσης από τη Δασική Υπηρεσία, ήταν ένα ριζικό κακό… Ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων, οι αποσπασματικές αυτοδιοικητικές δράσεις –όταν υπάρχουν- και το έλλειμμα ενημέρωσης και σχετικής εκπαίδευσης από νωρίς, στα σχολεία, επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Εδώ χρειαζόμαστε επίσης τεχνοκρατικό συντονισμό που θα δρομολογήσει τις αναγκαίες ενέργειες σε κάθε επίπεδο.

Και φυσικά, με έναν περιαστικό πνεύμονα, το Σέιχ Σου, να «αγγίζει» περισσότερους δήμους, η μητροπολιτική προσέγγιση της διαχείρισης αυτού του πλούτου, είναι το ζητούμενο.

Ο κ. Αθανάσιος Σαρόπουλος

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και για τη συγκροτημένη διεκδίκηση της θεσμοθέτησης ενός μητροπολιτικού μοντέλου διοίκησης της Θεσσαλονίκης, απαιτείται επίσης αποτελεσματικός διεκδικητής. Όχι αναγκαία θορυβώδης. Αλλά ουσιαστικός. Και ένας τέτοιος διεκδικητής θα μπορούσε να είναι ο Πάρις Μπίλλιας.

Ακόμα και στις ακραίες περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, αποδείχτηκε πως πρέπει να επανεξετάσουμε τον τρόπο αντίδρασής μας. Να βελτιώσουμε και να εκσυγχρονίσουμε την πολιτική προστασία και σχέδια όπως ο απαρχαιωμένος «Ξενοκράτης».

Και σ` αυτό το τραπέζι εργασίας, θα ήθελα έναν Πάρι Μπίλλια, ως εκπρόσωπο της πόλης.

Ως δήμαρχος είναι βέβαιο πως θα αξιοποιήσει την εμπειρία και τη γνώση των ειδικών φορέων σε κάθε τομέα, γιατί ως πρόεδρος ενός τέτοιου φορέα ξέρει τη σημασία της εξειδικευμένης τεχνογνωσίας.

Αυτή η σύνθεση δυνάμεων λείπει σήμερα από τη Θεσσαλονίκη, γι` αυτό εύχομαι ο Πάρις Μπίλλιας να κάνει το βήμα που όλοι ακούμε…

*Ο κ. Αθανάσιος Σαρόπουλος είναι πρόεδρος του Παραρτήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος