«Δεν βλέπω τα μάτια και το χαμόγελο των μαθητών μου…!»: Στην εποχή της τηλε-διδασκαλίας

Του Ανδρέα Ανδρικόπουλου, φιλόλογουΔεν ξέρω πόσοι θα το παρεξηγήσουν -ή θα με παρεξηγήσουν- και πουν «ποιος ψάχνει τώρα για χαμόγελα», την ώρα που είμαστε σε «πόλεμο», την ώρα που χάνονται τόσοι άνθρωποι, στην εποχή της πρωτόγνωρης πανδημίας. Εγώ, πάντως, θα το δηλώσω: εμείς οι εκπαιδευτικοί πάντα αποζητάμε το χαμόγελο του μαθητή, το βλέμμα της επικοινωνίας, της επιδοκιμασίας. Ακόμη και ένα ειρωνικό βλέμμα είναι καλύτερο -κατά τη γνώμη μου- από την παγερή ησυχία, τη βουβαμάρα της τηλε-διδασκαλίας. Γιατί μπορεί ακόμη και το αρνητικό βλέμμα, ή και το βλέμμα της αποδοκιμασίας, να είναι αφορμή για έναν διάλογο. Όταν όμως δεν βλέπεις στα μάτια τον μαθητή και τη μαθήτριά σου, πώς μπορείς να ξέρεις τι -και αν- έχουν καταλάβει, για να ξέρεις πώς να προχωρήσεις...