Oι Σκέψεις μου για τις αποσπάσεις στα ΔΙΕΚ

Οι ιστορίες ενός εκπαιδευτικού είναι ένα πολύπτυχο αφήγημα. Κυρίως ένα αφήγημα προσδοκιών και ματαιώσεων. Πολλές οι καταγραφές του παλίμψηστου και ο καθένας από εμάς μπορεί να διηγηθεί τη δική του εκδοχή.Συμπλέω με όλες τις ματαιώσεις διορισμένων, αδιόριστων και αναπληρωτών συναδέλφων –πώς μπορεί κάποιος να εκφέρει αντίλογο σε ένα προσωπικό βάσανο/ καημό;- και καταθέτω τη δική μου «φωνή».Είμαι διορισμένη, εδώ και έντεκα χρόνια, στη Θράκη, στο ίδιο σχολείο-οικογένεια, όμως ο νόστος μου βρίσκεται στη γενέτειρά μου, την οποία, προφανώς, δεν μπορώ να προσεγγίσω με μετάθεση. Ανήκω στις περιπτώσεις που «πουθενά δε χωράω και από παντού περισσεύω» και εξηγούμαι: Δεν έχω κοινωνικά κριτήρια-δεν είμαι παντρεμένη ούτε έχω παιδιά- για να πάρω απόσπαση στο νομό μου ή σε κάποιο όμορο, στα καλλιτεχνικά...